تنها کسی که از این دستور مستثنی بود علی بن ابیطالب(ع) بود که خداوند اراده فرمود درب خانه او همچنان رو به مسجد باز باشد. و این حدیث که بزرگان اهل سنت نیز در معتبرترین کتابهای خود نقل کرده‌اند معروف به حدیث سد الابواب گردید. و یکی از افتخارات و امتیازات امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) می‌باشد.
پس از آنکه پیامبر اکرم(ص) مسجد النبی را در مکان فعلی برپا فرمود صحابه معروف و بزرگان قریش که مسلمان شده بودند هر یک در کنار مسجد زمینی خریدند و خانه‌ای بنا کردند و برای خانه‌های خود دو درب قرار دادند یکی رو به طرف بیرون منزل و یک درب هم رو بطرف مسجد النبی تا در موقع نماز راحت‌تر و سریعتر به مسجد بیایند ضمن اینکه بتوانند از وقایع و جریانات مسجد هم مطلع شوند و این مسئله برای آنان افتخاری ارزشمند محسوب می شد و نبی مکرم اسلام هم منعی در این جهت نفرمودند و مدتی به همین منوال سپری شد تا از جانب پروردگار به پیامبر اکرم وحی شد لازم است همه اصحاب و بزرگان دربهای رو بطرف مسجد را سد کنند و هرگاه خواستند به مسجد بیایند از همان درب بیرونی و طرف (خیابان) از منزل خارج شده و از راه اصلی وارد مسجد شوند و حتی دستور چنین بود که تمام روزنه‌های (پنجره) رو به مسجد نیز بسته شود و تنها کسی که از این دستور مستثنی بود علی بن ابیطالب(ع) بود که خداوند اراده فرمود درب خانه او همچنان رو به مسجد باز باشد. و این حدیث که بزرگان اهل سنت نیز در معتبرترین کتابهای خود نقل کرده‌اند معروف به حدیث سد الابواب گردید. و یکی از افتخارات و امتیازات امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) می‌باشد.