روایت شده است: مادرآن حضرت بنام شهربانو شاه زنان که دختر یکی از پادشاهان عجم بنام یزدگرد بود در هنگام ولادت و زایمان آن حضرت از دنیارفت و بعد از آن زن دیگری سرپرستی و پرورش او را به عهده گرفت و امام (علیه السلام) او را مادر می نامید.
نقل شده است: امام سجّاد(علیه السلام) با این زن در یک کاسه غذا نمی خورد و وقتی به آنحضرت عرض کردند:شما که نیکوکارترین مردم هسیتدچرا با این مادر هم غذا نمی شوید در حالی که او دوست دارد با شما هم غذا شود؟امام (علیه السلام) در جواب فرمود:
أکره أن تسبق یدی إلی ما سبقت إلیه عینها،فأکون عاقّاً لها.
نمی پسندم دست من به لقمه ای پیشی بگیرد که او پیش از من به آن نظر افکنده است ودر نتیجه با این عمل خاطر او را آزرده کنم و عاق او گردم.[1]
[1] بحار الانوار : 46/93 ح82