خداحافظ آقای مسعود پزشکیان!

عصر ایران ؛ جعفر محمدی* - روزهای که گذشت، به معنای واقعی کلمه، برای ایران ما مهم و سرنوشت ساز بود، چه آن که ایران به یک دو راهی رسیده بود و انتخاب هر کدام از راه ها، می توانست مسیر تاریخی اش را دگرگون کند.
هر راه نیز نماینده و سمبلی داشت و ما، بر اساس تحلیل و اندیشه خودمان، مسعود پزشکیان را برای آینده ایران مان مناسب تر دانستیم. از این رو، هم به او رأی دادیم و هم از مردم خواستیم که همراهی کنند.

ما این کار را فقط و فقط برای وطن مان انجام دادیم و اینک که پزشکیان راهی پاستور است، در همین شنبه اول که بسیاری دور او جمع می شوند تا سهمی از دولتش ببرند، با او خداحافظی می کنیم و از این پس، رابطه ما با او همان رابطه ای است که رسانه باید با قدرت داشته باشد: نقد و نظارت.

از این رو، به شرط حیات و سعادت، اصول زیر در ارتباط دولت و این رسانه برقرار خواهد بود:

1 - هیچ کدام از اعضای تحریریه مرکزی عصر ایران، در هیچ دولتی هیچ پست و سمتی را نپذیرفته اند و طبق مقررات داخلی این رسانه، از این به بعد نیز نمی توانند مسوولیت های دولتی و حکومتی بگیرند مگر این که قبل از آن، از عصر ایران جدا شوند. شأن رسانه، نقد قدرت است و این، با سهیم شدن در قدرت منافات دارد.

2 - از همین امروز حرف ها، رویکردها و کارهای نادرست رئیس جمهور منتخب و دولت او را نقد خواهیم کرد. وقتی سهمی از کیک قدرت نداشته باشیم، طمعی هم نخواهد بود تا ما را از انتقاد بازدارد. ذره بین ما، از این پس روی علمکرد رئیس جمهور و یارانش خواهد بود.

3 - در عین حال ما از کارها و رویکردهای خوب دولت، حتماً حمایت خواهیم کرد و قطعاً چشمداشتی حتی در حد یک لوح تقدیر نخواهیم داشت همان طور که در روزهای اخیر، بدون آن که ارتباط خاصی با ستاد انتخاباتی او داشته باشیم و مطالبه ای بکنیم، تمام تلاش مان را برای پیروزی اش کردیم. از این پس نیز حامی و تقویت کننده مثبت های دولت خواهیم بود. دماسنج این حمایت، میزان دوری یا نزدیکی دولت پزشکیان با اکثریت مردم خواهد بود.

4 - در نقد قدرت، حواس مان به قدرت های خارج از دولت نیز هست. اگر جریان ها و نهادهای بیرون قدرت، در کار دولت کارشکنی کنند، در انتقاد از آنها - تا جایی که برایمان مقدور است - کوتاهی نخواهیم کرد.
نقد مخالفان قدرتمند و غیرمنصف دولت، حمایت از دولت نیست، بلکه یکی از بروندادهای این اصل مسلم است که "شأن رسانه نقد قدرت است". بنابراین اگر جریان قدرتمند مقابل و نیز عداوت های غیراصولی با دولت را نکوهش کردیم، منّتی بر دولت و پیرو آن مطالبه ای از آن نداریم و در عین حال، معنایش هم تیمی رسانه با دولت نیست.
از نظر ما ، رسانه یک سمت است و قدرت، سمتی دیگر. رسانه باید قدرت را نقد کند، حال ممکن است این قدرت، خود دولت مستقر باشد یا قدرتی خارج از دولت که در کار منتخب ملت کارشکنی می کند.

و نکته این که همه این ها را در حد امکان و بر اساس مقدورات پیش خواهیم برد؛ همگان بر محدودیت های نوشته و نانوشته واقف اند.

*صاحب امتیاز عصر ایران