ایمان گودرزی/ ترجمه؛ اگر بخواهیم در مورد افتتاحیه اظهار نظر کنیم خب، از نظر تئوری ایده خوبی بود. پاریس مراسم افتتاحیه المپیک را در خارج از یک استادیوم و در یکی از زیباترین مکان‌های جهان، رود سن، برگزار کرد. ورزشکاران نه با پای پیاده، بلکه با قایق رژه می‌رفتند و پرچم‌هایی را از شناورهایی شیک به اهتزاز در می‌آوردند، در حالی که نمایش‌های باشکوه بر روی پل‌ها و سواحل رودخانه‌ها برگزار می‌شد. این افتتاحیه با سبک جدید وعده ای بود که فرانسوی ها به جهان وعده داده بودند، که برای دنیایی خسته کننده و غرق در محتوای تکراری چیز جدیدی برای نگاه کردن به دید مخاطب برساند.
اما همه چیز خوب پیش نرفت. بعضی ها باران را مقصر می‌دانند، ورزشکاران مجبور شدند زیر باران درون شناورهای خودشان پرچم های کشورشان را در دست بگیرند و شرایط جوی وضعیت عجیبی را به وجود آورده بود. قطعا مشکل مراسم باران نبود، به طور قاطع می توان گفت اگر این مراسم در روزی که هوا صاف بود برگزار می شد باز هم نمی توانست برنامه ای برای جذب بیننده باشد، انرژی کم، سرعت حرکت عجیب و غریب و اجراها تکه تکه بود. پاریس سعی کرد خود را به عنوان یک مرکز هیجانی مدرن و فراگیر جلوه دهد - اما عمدتاً خسته کننده به نظر می رسید.
در مراسم افتتاحیه المپیک کشور میزبان باید از جامعه جهانی استقبال کند و در عین حال فرهنگ خودش را در کنار آن به نمایش بگذارد. در المپیک های گذشته لندن به ملکه و جیمز باند و همچنین ادای احترام به خدمات بهداشت ملی را به نمایش گذاشت. ریو میزبان یک کارناوال رقص و همچنین نمایشگر تاریخ بومی برزیل بود.
مراسم افتتاحیه در سطح شهر پاریس با حفظ کامل امنیت و در هوای بارانی نیز تمجیدهای زیادی از برگزار کنندگان در پی داشته است. در تاریخ المپیک برای اولین بار رژه ورزشکاران در ورزشگاه برگزار نشد و ورزشکاران با کشتی از رود سن و مقابل جایگاه عبور کردند. برگزاری مراسم در اسکیل شهری با حفظ امنیت نقطه قوت افتتاحیه پاریس 2024 بود.
اما حفظ امنیت حین مراسم نمی توانست انتقاد ناپذیر بودن محتوای افتتاحیه را تضمین کند!
اما برخی تصمیمات کاملاً عجیب و غریب نیز وجود داشت. توهین به مقدسات یکی از موضوع‌های رخ داده در افتتاحیه المپیک 2024 بود که به شدت با انتقاد و اعتراض مواجه شد؛ جهان در کمال ناباوری شاهد اجرای نمایشی در مراسم افتتاحیه المپیک 2024 بود که عملا توهین به مقدسات بود.
منتقدان ضمن اشاره به تاکید بیش از حد بر مسائل جنسی و کفرآمیز بودن نمایش یاد شده، به استفاده از کودکان در چنین نمایشی نیز اعتراض کردند؛ آن‌ها اجرای این نمایش را توهین به مسیحیت و مسیحیان نامیده و مخالفت خود را با آن به‌ویژه در فضای آنلاین اعلام کردند.
نمایش یاد شده با انبوهی از صحنه‌های از پیش ضبط شده، ادای احترام آشکار به تمایل فرانسوی به انحراف‌های جنسی مشهور از جمله میل جنسی به کودکان (پدوفیل) بود در عین حال، حضور یک دختر بچه نیز در نمایش یاد شده از سوی منتقدان به آینده سیاه و تاریک نسل‌های آینده فرانسه و اروپا تعبیر شد.
رژه شماری از افراد دچار انحراف جنسی و اخلاقی موسوم به ترنسجندرها یکی دیگر از وجوه اعتراض به این مراسم بود؛ منتقدان می‌گویند که افتتاحیه المپیک 2024 کاملا دیستوپیایی (ویران‌شهر) و ملغمه‌ای از توهین به مسیحیت و گرامی داشتن منحرفان جنسی بود.
بخش دیگری از انتقادها و اعتراض‌ها به حضور افراد موسوم به ترنسجندر از آنجا شروع شد که نقش پررنگ برنامه اجرا شده از سوی آن‌ها در مراسم افتتاحیه المپیک عملا به تبلیغ همجنسگرایی و اعلام این خبر که فرانسه و اروپا عملا خانه افراد موسوم به ترنسجندر است، تبدیل شد؛ تبلیغی که عملا در تضاد با شعار ادعایی جمهوری فرانسه قرار داشته و به‌صورتی آشفته و ناهماهنگ اجرا شد.
نمایش یادشده که منتقدان از آن به‌عنوان هرزه‌نگاری و ولنگاری فرهنگی فرانسه یاد کرده‌اند، به دلیل خضور افراد موسوم به ترنسجندر، دارای فضایی ضد خانواده نیز بوده است.
منتقدان این پرسش را مطرح می‌کنند که چرا باید این حجم از تاکید روی همجنسگرایی و افراد موسوم به ترنسجندرها در مراسم افتتاحیه المپیک وجود داشته باشد؛ شمار قابل توجهی از فرانسوی‌ها هم در اعتراض به مثلا بخش‌های فرهنگی مراسم افتتاحیه، تاکید کردند که این موارد در تناقض با تاریخ و فرهنگ کشورشان بوده و آن را نشانه‌ای از افول فرهنگی اروپا دانستند.
این انتقاد را می‌توان کاملا به حق دانست؛ زیرا فرانسه در حالی خود را ملزم به دفاع از افراد موسوم به ترنسجندرها دانسته که از مخالفان اصلی حق مردم فلسطین است.
بازگشت صدای خاطره انگیز
با وجود تمام انتقادات، این مراسم با یک اتفاق بسیار خوب و ویژه همراه بود، بازگشت سلن دیون.
خواننده سرشناس جهانی بر بیماری غلبه کرد و در بالکن برج ایفل ایستاد و بیش از 300000 تماشاگر و 6800 ورزشکار را به خود خیره کرد.
این اولین باری بود که سلین دیون بعد از اعلام خبر ابتلا به سندروم استیف پرسن در سال 2022 اجرای زنده داشت. بیماری نادری که باعث اسپاسم عضلات و سفتی اندام‌ها می‌شود و کنترل تارهای صوتی را نیز دشوار می‌کند. اما این خواننده کانادایی توانست. او موفق شد که با جادوی صدایش لرزه به اندام تمام حاضران بیاندازد و هیجان و حیرت و شور مراسم افتتاحیه را به اوج برساند.
هفتاد و پنج سال قبل، یکی دیگر از خواننده‌های افسانه‌ای «ادیث پیاف» این آهنگ را برای اولین بار اجرا کرد. این خواننده بزرگ فرانسوی اشعار L’hymne à l’amour را در وصف عشق زندگی‌اش مارسل سردان (بوکسور فرانسوی-الجزایری) سرود. سردان در 28 اکتبر 1949 برای دیدن پیاف از پاریس به نیویورک می‌رفت که در اثر سقوط هواپیمای 009 ایرفرانس کشته شد. پیاف این آهنگ را در تاریخ 2 می 1950 ضبط کرد و سلین دیون آن را به زیبایی هرچه تمامتر در المپیک 2024 پاریس اجرا کرد.
257 251