به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) آیتالله العظمی عبدالله جوادی آملی امروز 14 مهر در ادامه درس تفسیر خود در مسجد اعظم به بحث اجر رسالت پیامبر(ع) که محبت اهل بیت(ع) پرداخت و ادامه داد: کسانی مانند شیخ طوسی و شهید اول و ثانی و ... در راه تبیین این معارف یا شهید شدند و یا کتابخانه و خانه آنان را آتش زدند.
وی ادامه داد: خیلیها درزمان حیات مردهاند چون در مسیر اهل بیت(ع) و احیای سخنان آنان گام برنداشته اند ولی امثال شیخ طوسی که امام و امامزاده نبودند ولی چندین قرن است که با احیای معارف اهل بیت(ع) هر کس آثار آنان را می خواند بر اآنها درود و فاتحه می فرستد.
حقانیت امام علی(ع) را باید فریاد بزنیم
آیت الله جوادی آملی با بیان اینکه با سواد شدن گناه کبیره نیست تصریح کرد: اینکه در دست و پای همه است سواد و فضل نیست آنی را که گفته نشده و علم است باید بگوئیم که الان برای همه شما و ما هم مقدور است؛ ما اگر فریاد نزنیم صریحا میگویند علی در مباهله نبود، این فریاد را شیخ طوسی زد و عظمت و جلالت امام علی(ع) را ذکر کرد.
این مفسر قرآن بیان کرد: شیخ طوسی احیا کرد مطالب اهل بیت را؛ در جایی که این روایت را ذکر کرد که پیامبر(ص) در پاسخ یکی از صحابه که از ایشان درباره اصحاب پرسید و پیامبر در جواب نامی از علی(ع) نیاورد و وقتی با اعتراض آن صحابی روبرو شد فرمود تو درباره نفس من که سؤال نکردی که من از علی بگویم، درباره اصحاب پرسیدی؛ عمدا نام علی را نبرد.
وی تاکید کرد: باید فریاد بزنیم و بگوئیم که «لم یکن علی فی المباهه» دروغ است. کسانی مانند شیخ طوسی این فریاد را زدند و حتی کتابخانه او را آتش زدند و وقتی هزاره ایشان را گرفتند علمای اهل سنت گفتند به شیخ طوسی نگویید شیخ طائفه بگویید شیخ الاسلام که ما هم در این کنگره شرکت کنیم آن هم بعد از هزار سال این حرف را می زنند.
دیربجنبیم علی(ع) را از صحنه مباهله بیرون میکنند
این مرجع تقلید اظهار کرد: حرف تازه و علم فراوان است و آنقدر ریخته که حد و حصر ندارد، بازگوکردن گفتههای دیگران، سواد نیست و حداقل حق مطلب این است که بگوئیم علی در مباهله بود و به منزله نفس پیامبر است. اگر گفتند برای مباهله همایش و سخنرانی و کنگره لازم است معلوم است که ما بدهکاریم به اهل بیت و اگر دیر بجنبیم «من یقترف حسنه» را می گویند دباره خلیفه اول است و مباهله علی را شامل نمی شود درحالی که این مسئله در شب تاریک نبود و قرار قبلی هم داشت و در روز روشن و در مدینه با مسیحیان انجام شد.
شاگرد علامه طباطبایی (ره) بیان کرد: تعبیری علامه در این باره دارد که بخش اعظمی از مردم مدینه در زمان بعد از رحلت پیامبر(ص) منافق بودند، یک سوم آنها منافق بودند از این رو ایات زیادی در قرآن در کوبیدن نفاق است زیرا تا می توانستند یهودیان و منافقان با خارج مدینه مرتبط بوده و با پیامبر دشمنی می کردند و شتر او را رم دادند که برقی جهید و رسوا شدند. پست ترین کار هم که جریان افک بود آنها از آن دریغ نداشتنند و خواستند به ناموس پیامبر اهانت کنند و بی حرمتی و بی عفتی کردند تحلیل علامه این است که بعد از رحلت این کارشکنی ها همه یکجا از بین رفت چون سقیفه را جای غدیر نشاندند؛ بنابراین اگر تحلیل کلامی نکنیم و نگوئیم و سقیفه را تشریح نکنیم ادای وظیفه نکردهایم.
این مفسر قرآن در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اهمیت تلاوت قرآن اظهار کرد: قرآن باید از مسیر دهان عبور کند لذا این دهانی که قرآن میخواند نباید آلوده شود نه نه غدای حرام و نه مال شبهه ناک زیرا وقتی قرآن از دهان پاک خارج شود اثر میگذارد.
وی تاکید کرد: حمد را گفته‌اند امکان ندارد اثر نگذارد چطور برای برخی اثر دارد و برای ما اثر ندارد زیرا او دهان را پاک کرده است اگر حمد خواندیم و از دهان طیب و طاهر درآمد اگر بخواهد بیماری شفا یابد فکر اولیاء بیمار و پزشک و پرستار و .. برای درمان او هدایت میشود.
