گزارشی از: همایش مدیریت و رهبری در سازمان

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

اشاره

«مدیریت » در شرایط کنونی نظام مساله ای حساس و مهم به شمار می آید و به نظر می رسد که ایجاد دگرگونی در تفکر رایج مدیریتی در جامعه می تواند سرمنشا تحولات و تغییراتی بنیادین گردد.

خوشبختانه بین سازمانهای دست اندرکار آموزش، مطالعه و تحقیق در زمینه مدیریت کشور، پیوندی برقرار شده است. به عنوان نمونه، در این مورد، طرح مطالعات تطبیقی قریب پنج سال پیش به طور هماهنگ اما غیر رسمی و از سه سال پیش به طور رسمی، به اجرا درآمده است و به دلیل پیشرفت خوبی که در این زمینه احساس می شود، همایش مدیریت و رهبری در سازمان برگزار گردید.

از آنجا که دگرگونی و توسعه در نظام مقدس جمهوری اسلامی مبتنی بر چنین پژوهشها و تحقیقاتی است، که باید چهره خود را در همایش در چشم انداز عموم قرار دهد، می توان با برنامه ریزی صحیح و منسجم و اهداف از پیش تعیین شده از این همایش ها به طور بهینه بهره برداری کرد. از اینرو،بر آن شدیم تا با حضور فعال در همایش یاد شده و تبادل نظر با برخی از دست اندرکاران و استادان محترم حوزه و دانشگاه گزارشی هر چند مختصر فراهم آوریم.

در این گزارش، اهداف، ویژگیها و کاستیهای همایش و سرانجام راه حلهای ارائه شده در زمینه اصلاح وضع مدیریت کشور به نظر شما خوانندگان محترم می رسد. به امید آنکه بتوانیم با عنایات پروردگار، توجهات حضرت ولی عصر عجل الله فرجه و یاری اندیشمندان، محققان و استادان دردآشنا به این گونه مجامع علمی رونقی دیگر داده و آنان را به پایگاههای سامان دهنده تحقیقات بنیادین در سراسر ایران اسلامی تبدیل کنیم.

گزارش

همایش مدیریت و رهبری در سازمان با حضور اندیشمندان، پژوهشگران، استادان حوزه و دانشگاه ودانش پژوهان رشته مدیریت مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی قدس سره از عصر روز سه شنبه 5 تیرماه آغاز گردید و تا پایان روز7 تیرماه ادامه یافت.

از مجموع 80 مقاله، خلاصه مقاله و خلاصه سخنرانیهای فرستاده شده به همایش، 30 مقاله در روزهای 6 و7 تیرماه مصادف با ایام شهادت هفتاد و دو تن از یاران صدیق امام راحل قدس سره در سالن علامه امینی دانشگاه تهران قرائت گردید.

مقالات تحت هفت موضوع کلی ارائه شد:

1- مقایسه مدیریت و رهبری در اسلام;

2- سیر تحقیقات مدیریت اسلامی در ایران;

3- سیره نظری و عملی امام خمینی رحمه الله در رهبری;

4- قدرت و اقتدار در مدیریت و رهبری سازمانی;

5- روشهای ایجادانضباط اجتماعی و وجدان کاری;

6- روشهای ایجاد اعتماد بین مدیران و کارکنان;

7- پیروی و اطاعت در سلسله مراتب سازمانی.

اهداف همایش

سردبیر محترم همایش، دکتر حسینی تاش، اهداف این همایش را چنین بر شمردند:

1- ارائه اندیشه و اهداف مجموعه سازمانهایی که طرح مطالعات تطبیقی را پیگیری می کنند;

2- فراهم آوردن زمینه ای مناسب برای شناسایی افرادی که قصد همکاری دارند;

3- جلب توجه مدیران اجرایی، محققان و دانش پژوهان رشته مدیریت;

4- ارائه نظریات و تبادل آرا، افکار و تحلیلهای جدید.

ویژگیهای همایش در نگاه مقایسه

1- سه رکن اساسی حوزه، دانشگاه و بدنه اجرایی مدیریت در کشور در این همایش مشارکت کردند. سازمانهای عمده مدیریتی کشور، از جمله دانشگاه تهران، دانشگاه امام حسین علیه السلام، حوزه علمیه قم سازمانهای مدیریت دولتی، صنعتی واموراستخدامی کشور، که مجموعه های مدیریتی کشورند، با مشارکت یکدیگر چنین محفلی برپا ساختند.

2- محورهای مورد بحث در مقالات ارائه شده غالبا جزئی و کاربردی بود، در صورتی که موضوعات مقالات ارائه شده در چهارمین همایش بین المللی در مورد اصول و مبانی مدیریت اسلامی بود.

3- در این همایش، 30 مقاله از داخل کشور و16 مقاله از خارج ارائه شده بود. این مطلب از کثرت استقبال و شرکت فعال استادان، محققان و دانش پژوهان ایرانی حکایت می کند.

4- مخاطب قسمت عمده ای از مسائل مطرح شده دست اندرکاران طرح مطالعات تطبیقی مدیریت بود.

5- شناسایی افرادی که در زمینه مدیریت تحقیق کرده اند.

ویژگیهای مزبور در این همایش، به شکلی متمایز از همایش بین المللی مدیریت اسلامی، که در تاریخ 17 - 22 مرداد 1371 برگزار شد، به چشم می خورد.

ادر آیینه نقد و نظر

در حاشیه همایش مدیریت و رهبری در سازمان، با برخی از صاحب نظران، پژوهشگران و دانش پژوهان درباره ابعاد علمی و اجرایی این همایش گفتگویی انجام شد. در این نشست علمی، به نکات مهمی اشاره شد که امید است با ارائه آن، بتوان دقت و امعان نظر مسؤولان محترم را در پربار کردن و بهتر ارائه دادن سایر همایش های علمی جلب کرد و در این راستا، به ندای نبوی «کلکم راع و کلکم مسؤول عن رعیته » لبیک گفت و به وظیفه خویش عمل کرد. مهمترین نکات مورد نظر بدین شرح است:

1- یکی از اشکالات مهمی که در هر همایشی با آن روبه رو می شویم «کار برای همایش » است; یعنی هر محقق همزمان با فراخوان مقاله به دنبال تحقیق رفته و در زمانی فشرده و کوتاه، مقاله ای که از «محتوی »، «ژرف نگری » و «نوآوری » مورد انتظار تهی است گردآوری می کند یا احیانا مقاله ای را ارائه می دهد که بارها به همایش های گوناگون ارسال کرده وازهرگونه ابتکار وتحقیق جدیدی بدور است. شاید بتوان گفت که علت این مساله از یک سو، کمبود کارهای تحقیقاتی و از سوی دیگر، عدم توازن بین همایش ها و تحقیقات در کشور است.

2- ملاک ارزیابی برخی از مقالات (به دلیل نرسیدن تمام آن به دفترهمایش،) خلاصه مقاله و اعتبار نویسنده آن بوده است. از اینرو، در برخی از موارد،ارائه مقالات منجربه خستگی وتضییع وقت حضارمی شد.

3- به علت اینکه مسؤولان ارجمند سعی در ارائه بیشتر مقالات داشتند، برنامه ای فشرده از حیث زمانی فراهم شده بود که هم از بعد اجرایی و هم از بعد اثرگذاری در کیفیت بهره برداری مشکل آفرید.

4- معمولا در هر همایشی، نقش «جهت دهی »، «جمع بندی »، «نقد و بررسی »، «تصحیح »، «تکمیل مقالات » و «توزیع زمانی » در ارائه مقالات به عهده هیات رئیسه است. اما در همایش مزبور، هیات رئیسه بیشتر جنبه تشریفاتی داشت.

5- در خبرنامه شماره یک، سخنرانیها، موضوع میزگردها و استادان مورد نظر معین شده بود; اما میزگردها، اگر هم برگزار می شد، فقط جنبه پرسش و پاسخ داشت.

راه حلهای پیشنهادی

الف - بالابردن کیفیت و حجم فعالیتهای تحقیقی: با سرمایه گذاری و ایجاد انگیزه معنوی و تامین مشکلات مادی محققان، باید کوشید تا افراد بدور از دغدغه های زندگی به صورتی متمرکز به پژوهش بپردازند.

ب - رعایت فاصله زمانی: برای عمق دادن به تحقیقات، لازم است فاصله زمانی بین فراخوان مقاله تا ارسال آن، به گونه ای باشد که محقق وقت کافی برای پژوهش داشته باشد.

ج - آزمایش تحقیقات: پژوهشهای آماده شده باید در نهادها و سازمانهای گوناگون به صحنه عمل درآید تا آزمایش خود را پس دهد.

د - ارائه تحقیقات: پس از موفقیت پژوهش در میدان عمل، باید برای عرضه آن به مجامع علمی و فرهنگی اقدام به برگزاری همایش شود تا دستاوردهای پژوهش به سایران ارائه شود.

ه - تعدد همایش: برای پیشگیری از خستگی افراد و فشردگی زمان در ارائه مقالات و برقراری بهتر ارتباطات مفهومی بین محقق و مخاطب، باید همایش ها را در مقاطع گوناگون، مثلا هر دو ماه یا سه ماه یکبار برگزار کرد.

در پایان از آقایان، دکتر میرزایی، دکتر لطیفی، دکتر سیدجوادین، دکتر سرکشیک، دکتر حسینی تاش و دانش پژوهان رشته مدیریت مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی قدس سره، که ما را در تهیه این گزارش یاری کردند، تشکر می کنیم.