فیلم هفته: اکسیدان/ به دنبال ویزا

 در «فیلم هفته» این هفته به معرفی و نقد فیلم «اکسیدان» خواهیم پرداخت. این فیلم به مشکلات اخذ ویزا و راه‌های غیر قانونی که برخی از جوانان برای گرفتن روادید به آنها متوسل می شوند در قالب اثری طنز اشاره دارد.

خلاصه داستان فیلم: نگار، نامزد اصلان، بدون اجازه او و غیرقانونی به خارج سفر می کند. حالا اصلان به دنبال راهی برای گرفتن ویزای قانونی است تا بتواند نامزدش را برگرداند.

عوامل فیلم: نویسنده و کارگردان: حامد محمدی/ بازیگران: جواد عزتی٬ امیر جعفری٬ شبنم مقدمی٬ شقایق دهقان٬ رضا  بهبودی٬ لینداکیانی/ فیلمبردار: فرشاد محمدی/ تدوین: حسن ایوبی/ تهیه کننده: منوچهر محمدی. 

آنچه منتقدان گفتند:

سلام سینما: باید به حامد محمدی نویسنده و کارگردان فیلم صد آفرین گفت. نوشتن متن طنز، به مراتب سخت تر از سایر متون است، وی با این فیلم نشان داد که انواع طنز را می شناسد و در صورت نداشتن ترس و واهمه از ممیزی، با تکیه بر طنز کلامی، می تواند سالن سینما را منفجر کند، به همان شکل که در «اکسیدان» منفجر می کند و یا به قول عوام می ترکاند. فیلم با لودگی خاص از سوی نگار (لیندا کیانی) که الحق در همان سکانس‌های ابتدائی، بازی قابل توجهی را از خود به نمایش می‌گذارد، آغاز می‌شود و از همان ابتدا، با بسته شدن در اتاق و صدای خنده و شوخی اصلان و نگار، مشخص می‌کند که کارگردان از جسارت لازم برای به تصویر کشیدن چنین صحنه‌هایی برخوردار است. فیلمنامه از یک سوژه متفاوت بهره برده است، کلاهبرداری، شگردهای اخذ روادید، سوء‌استفاده توام دلالان و سفارتخانه‌ها از متقاضیان ویزا، درماندگی و فلاکت فرد متقاضی روادید و تفاوت‌های موجود در مراسم و شعائر در اسلام و مسیحیت و ..... موضوعاتی هستند که با چاشنی تبلیغ برای یک شرکت خودروسازی، اساس آن را تشکیل می‌دهند. کارگردان سعی دارد تا در بستر داستان، با ایجاد موقعیت‌های طنز، فیلمی تماشاچی‌پسند ارائه نماید که در این راه موفق بوده است.

روزنامه مردم سالاری: اکسیدان با تمامی کم و کاستی‌های نوشتاری‌اش، قاب‌های درخشانی دارد، ریتم مناسب و ترکیب قابل قبولی دارد و چیدمان یکدستی در سکانس‌ها دیده می‌شود. در بخش بازیگری جواد عزتی برای اولین بار توانسته از نقش‌های گذشته‌اش جدا شود و در نقش اصلان در کاراکتری معلق در کمدی و درام بدرخشد. امیر جعفری به عنوان یک پارتنر کمدی با استفاده از لحن بازی و نحوۀ دیالوگ گویی اگر چه تا حدودی به نقش‌های قبلی اش شباهت پیدا کرده اما وی با درک درست از نقش در غالب کمدی به درستی بهمن را به شخصیت تبدیل کرده است.

سایت سینمایی سینشما: اندیشیدن به گیشه می‌‌تواند محرک ساخت و پرداخت یک فیلم ناب هم باشد به همین دلیل می‌توان گفت گیشه‌محوری، به خودی خود مورد نفی قرار نمی‌گیرد. اما وقتی برای رسیدن به گیشه و فروش قابل قبول، فرم سینمایی را به طور کلی نادیده بگیریم  و به این ببالیم که مخاطبمان به لفاظی‌های کلیشه‌ای اروتیکِ دو پهلو بخندد! باید گفت نام این کار فیلمسازی و فعالیت فرهنگی نیست، بلکه در بهترین حالت ممکن نوعی شارلاتانیزم مدرن با تمام شدت و حدت آن است و نتیجه این تفکر و اندیشه یک فیلم ضعیف از منظر سینمایی و هنری و از سویی دیگر فیلمی ارتجاعی به فیلمفارسی می‌شود.

نظرکاربران چیست:

سید محمدحسین کاربر سایت سینمایی سینشما: اکسیدان فیلم بسیار ساختارشکن و آوانگارد است و حتی در صورت ضعف فیلمنامه باز هم قابل تحسین است و از این دست فیلم‌ها در جامعه ما به شدت نیاز است تا فضای فیلمسازی و خط قرمزها رو به جلو حرکت کند.

رضا کاربر سایت سینما تیکت: قبل از دیدن این فیلم با توجه به حواشی به وجود آمده تفکر من این بود که فیلمی بهتر از فیلم ضعیف قبلی این کارگردان یعنی «فرشته ها با هم می آیند» باشه ولی با یک فیلم متوسط رو به ضعیف روبرو شدم. یک طنز در حد «گشت 2» و خیلی خیلی ضعیف تر از «خوب بد جلف».

مهدیه کاربر خبرگزاری میزان: فیلم بدی نبود اما موقعیت‌های کمدی زیادی نداشت. چند تا موقعیت کمدی به شدت تکراری هم داشت. مثلا اونجا که امیر جعفری به پسر ارمنی می‌گه بیا در آغوش اسلام. خب این جمله برای دهه شصته.

 حواشی:

فیلم «اکسیدان» با وجود روابط همیشه دوستانه منوچهر و حامد محمدی با حوزه هنری از طرف این نهاد تحریم شد و در سینماهای متعلق به حوزه هنری به نمایش درنیامد.

شبنم مقدمی پس از اکران فیلم به سانسور گسترده آن که باعث شده بود نقشش در فیلم نصف شود اعتراض کرد.

بازیگر ارمنی نقش آندره پس از حواشی به وجود آمده از طرف برخی ارامنه٬ نسبت به این حواشی واکنش نشان داده و عنوان کرد آندره ارمنی نیست و یک مسیحی کاتولیک است.

فیلم در روزهای ابتدایی اکران بارها به سانس ویژه رسید و فروش خوبش همچنان ادامه دارد.

برخی رسانه‌ها از جمله روزنامه وطن امروز نسبت به تحریم فیلم از طرف حوزه هنری واکنش نشان دادند و آن را به خاطر دیالوگی که در فیلم که درباره روسای جمهور پیشین عنوان می‌شود دانستند.

نظر من را بخواهید:‌

ایده ابتدایی فیلم «اکسیدان» بکر و جالب است. مردی جوان به نام اصلان برای گرفتن ویزای قانونی اروپا اقدام می‌کند اما به هر دری می‌زند نمی‌تواند از مسیر قانونی به خواسته‌اش برسد. اصلان که از گرفتن ویزا نا امید شده با مردی به نام بهمن آشنا می‌شود که به گفته خودش متخصص در دریافت ویزا برای مشتری‌هایش است اما راه‌هایی که بهمن به اصلان پیشنهاد می‌دهد نه آسان و نه قانونی هستند.

حتما شما هم در سال‌های اخیر راه‌های گرفتن ویزای اقامت مانند تغییر مذهب٬ ادعای همجنس‌گرا بودن٬ دلایل سیاسی و ... را شنیده‌اید. در فیلم «اکسیدان» شخصیت اصلی قصه همه این راه‌ها را برای اخذ  ویزا امتحان می‌کند و در نهایت هم به خواسته‌اش می‌رسد. در سینمای ما تابه حال چندان به این موضوع پرداخت نشده بود و باید گفت از این نظر فیلم محمدی داستانی بکر و غیرتکراری دارد. همانطور که اشاره شد ایده اولیه بسیار جذاب است. هرچند انگیزه اصلان برای رفتن به اروپا به دنبال دختر بی وفایی که پول‌هایش را بالا کشیده و همراه عده‌ای سودجو به سودای زندگی در اروپا فرار کرده غیر منطقی و حتی غیر عقلانی به نظرمی‌رسد اما با نادیده گرفتن این موضوع می‌توان مدعی شد ایده و داستان ابتدایی فیلم بسیار خوب است. اما اینکه محمدی تا چه حد موفق می‌شود این ایده را در قالب داستانی کمدی بسط داده و مخاطب را درگیر داستان و شخصیت‌های فیلمش کند بحثی جداست.

فیلمنامه «اکسیدان» ایرادهای اساسی دارد. اول این که چندان بامزه از آب درنیامده و پر از شوخی‌های تکراری در سطح سریال‌های متوسط تلویزیونی است، دوم اینکه منطق روایی آن به شدت لنگ می‌زند. برای مثال همه ارامنه در کلیسا فارسی حرف می‌زنند یا در کلیسای ارامنه جایگاه اعتراف وجود دارد که اصلا مختص مسیحیان کاتولیک است. حتی با وجود چشم‌پوشی از این ایرادها هم می‌توان به ساختار دم دستی اثرشاره کرد، اینکه کارگردان با ابتدایی‌ترین میزانسن و ایده‌های فنی سرصحنه رفته و همه چیز را به دست چند دیالوگ و استعداد ذاتی بازیگرانش سپرده است. جواد عزتی و شبنم مقدمی در نهایت موفق می‌شوند گلیم کاراکتری را که بازی می‌کنند به مدد نکته‌سنجی‌شان در نقش‌آفرینی و شناخت خوبشان از موقعیت‌های کمدی بیرون بکشند اما بازی امیر جعفری شبیه به نقش‌آفرینی‌هایش در سریال‌های نود شبی است که ده سال پیش در آنها حضور داشت.

اگر وسواس چندانی نسبت به ساختار و فیلمنامه ندارید و برایتان تماشای فیلمی کمدی که سرگرمتان کرده و دقایقی مفرح را برایتان فراهم کند، مهم است،  اکسیدان گزینه خوبی خواهد بود.