کور رنگی

تحقیقات نشان داده است که تقریباً 8 درصد از همه ی مردان و 0/5 درصد از همه زنان از کوررنگی رنج می برند. در این مقاله واقعیت هایی در مورد کوررنگی بیان می شود که به شما کمک می کند در مورد این اختلال چشمی چیزهای بیشتری یاد بگیرید و هم زمان از شر شایعات و افسانه هایی که در مورد کوررنگی وجود دارد، راحت شوید.
کوررنگی به مشکل در دیدن رنگ ها اطلاق می شود که به وسیله عدم تشخیص و تفاوت قائل شدن بین رنگ ها توسط شخص توصیف می شود. اگرچه کوررنگی علت ژنتیکی دارد که مثلاً از یک نسل به نسل دیگر منتقل می شود، میزان قابل توجهی از موارد کوررنگی به آسیب هایی که به چشم، مغز و اعصاب وارد شده است، مربوط می شود. اگرچه نادر است اما قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مشخص می توانند به کوررنگی بیانجامد.
اگرچه از نظر تکنیکی اصطلاح کوررنگی برای این مشکل چشمی غلط است اما به عبارت مشکل دیدن رنگ ها ترجیح داده می شود چرا که گفتن و فهمیدن آن توسط یک آدم عادی راحت است. این بیماری اگرچه معلولیت کوچکی محسوب می شود، موقعیت های خاصی وجود دارند که کوررنگ بودن در آن موقعیت ها، می تواند مشکلاتی برای فرد در قسمت های مختلف زندگی ایجاد کند. کارهای ساده ای مثل انتخاب لباس یا مطالعه ی نمودارهای تحلیلی می تواند برای یک فرد دچار کوررنگی کار خسته کننده ای باشد. اجازه دهید نگاهی دقیق تر به حقایق مهمی درباره ی کوررنگی داشته باشیم.

حقایقی در مورد کوررنگی:

دانشمند انگلیسی، جان دالتون اولین کسی بود که مقاله ای در مورد کوررنگی ارائه کرد و به احترام تلاشی او گاهی از کوررنگی با نام دالتونیسم هم یاد می شود. جالب است که جان دالتون خودش هم کوررنگ بود. برخی از اطلاعات ساده و جالب در مورد کوررنگی در زیر آمده است:

شدت کوررنگی:

شدت کوررنگی معمولاً به چهار گروه تقسیم می شود:
1- کوررنگ خفیف
2- کوررنگ متوسط
3- کوررنگ شدید
4- کوررنگ مطلق
از لحاظ علمی کوررنگی مطلق یا کوررنگی کامل به achromatopsia (به معنی کوررنگی کامل) یا monochromacy اطلاق می شود. کوررنگی کامل معمولاً با دیگر بیماری های چشمی مثل تاربینی و حرکت غیر ارادی کره چشم همراه است.

توارث کوررنگی

یکی از حقایق جالب در مورد کوررنگی به توارث این اختلال مربوط می شود. کوررنگی یکی از اختلالات ژنتیکی در انسان ها است. از آنجا که رایج ترین انواع این بیماری به کروموزوم ایکس یا کروموزوم کوررنگی مربوط می شود، کوررنگی در مردان بیش از زنان به چشم می خورد. اما ژنتیک کوررنگی بیان گر این است که ولو این که زنان خودشان کوررنگ نباشند، آنها حامل های فعالی برای کوررنگی هستند. خیلی جالب است که بدانید یک مادر می تواند کوررنگی سبز- قرمز خود را به همه ی پسرانش منتقل کند، در صورتی که این کار برای پدر احتمال کمتری دارد.

و اما کوررنگی سبز- قرمز:

تقریباً 99 درصد از افراد کوررنگ از کوررنگی سبز قرمز رنج می برند.
آمارها نشان می دهد که حدود 75 درصد از افرادی که از کوررنگی سبز قرمز رنج می برند در درک رنگ سبز مشکل دارند، در حالی که 24 درصد باقیمانده از عدم درک رنگ قرمز رنج می برند. اما این بدان معنی نیست که افرادی که از کوررنگی سبز قرمز رنج می برند، فقط در تشخیص رنگ سبز و قرمز دچار سردرگمی می شوند. واقعیت این است که مشکل بر کل توانایی دیدن رنگ ها، غالب می شود. رایج ترین نوع کوررنگی، نوع deeateranomaly است که در آن شبکیه چشم به رنگ سبز واکنش نشان نمی دهد و نوعی از کوررنگی سبز قرمز محسوب می شود. کوررنگی سبز قرمز (یا قرمز سبز هم گفته می شود) در جنسیت نهفته است. بنابراین ما مردان کوررنگ را می بینیم که مثلاً دختر یا خواهرشان چنین مشکلی ندارند.

آزمایشات کوررنگی:

چندین نوع آزمایش برای کوررنگی وجود دارد ، آزمایشاتی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از
1- pseudoisochromatic plates
2-آزمایش نظم (arrangment test)
3- نابهنجار سنی ادراک رنگ (Anomaloscope test)
در میان آزمایشات متنوع کوررنگی، آزمایش نابهنجار سنجی ادراک رنگ که در آن نابهنجارهای درک کمیت و کیفیت رنگ اندازه گیری می شود، نتایج دقیق تری در مورد کوررنگی می دهد. روش ishihara plates هم برای تشخیص کوررنگی رایج است، اما در مقایسه با روش قبلی، دقت کمتری دارد. مشکل کوررنگی می تواند با استفاده از لنزهای تصحیح کننده ی رنگ تا حدی رفع شود. کسی که از این لنزها استفاده می کند، دو نوع لنز رنگی متفاوت را می تواند بر روی چشمان خود قرار دهد.
این ها حقایقی در مورد کوررنگی بود که هر شخصی باید بداند. اگرچه کوررنگی به عنوان یک معلولیت طبقه بندی می شود، یکی از جالب ترین حقایق در مورد افراد کوررنگ این است که آنها توانایی ها هم فراتر از افراد با دید معمولی دارند. یکی از این توانایی ها و مزیت ها این است که آنها به راحتی برخی از انواع استتار را تشخیص می دهند. تا امروز هیچ درمان قابل قبولی برای کوررنگی وجود ندارد، اما امید است که یک روش درمانی خیلی زود برای این بیماری یافت شود.
منبع انگلیسی مقاله : Buzzle.com