شناسه : ۳۹۲۹۲۲ - چهارشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۳۹
چگونگی امر به معروف و نهی از منکر
در صدر اسلام مسلمانان به بت ها و بت پرستان، توهین می کردند و به آن ها حرف های زشت و رکیکی می زدند، تا این که آیه ای در این باره نازل شد: (ولاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم52; شما مومنان به آنان که غیر خدا را می خوانند، دشنام مدهید تا مبادا آن ها نیز از روی دشمنی و جهالت، خدا را دشنام بدهند). و هم چنین در جنگ صفین، مسلمانانی که در رکاب حضرت علی(ع) بودند. در ابتدا به گفتن حرف های زشتی به لشکریان معاویه پرداختند. علی(ع) از این عمل ناراحت شدند و فرمودند: (انی اکره لکم ان تکونوا سبابین ولکنکم، لو وصفتم اعمالهم و ذکرتم حالهم; کان اصوب فی العقول، وابلغ فی العذر53; من برای شما نمی پسندم که فحش بدهید، لکن اگر به جای توهین، اعمال ناشایست آنان را توصیف کنید و حال و احوالات آنان را بازگو کنید، به صواب نزدیک تر و در عذر آوردن مفیدتر است (. انسان باید همیشه به عقیده شخص مقابلش احترام بگذارد و طبق آیه (زینا لکل امه عملهم54; عمل و عقیده هر شخصی برای خودش محترم است) به عقاید و افکار او توهین نکند. حتی در برخورد با افرادی که به چیزهای خرافاتی غلط عقیده دارند، نباید طوری برخورد کند که در اولین مرحله بین خود و آنان جدایی بیندازد.