این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به این‌که خواسته شما از متولیان حوزه فرهنگ برای حل مشکلات اهل قلم چیست، گفت: خواسته من از همان روز اول یک چیز بوده و تا روز آخر هم همین یک چیز خواهد بود. این‌که ممیزی قبل از چاپ کتاب برداشته شود؛ مثل تمام روزنامه‌ها و مجلات. بعد از چاپ اگر کسی شاکی بود طبق قانون شکایت می‌کند و بر اساس قانون دادگاهی تشکیل می‌شود و آن‌جا هر چیزی و هر توهین یا توهمی که رخ داده بررسی می‌شود. نه این‌که تصمیمات در مورد کتاب پیش از چاپ و خارج از قانون و در کنج‌هایی که ما هیچ‌وقت نباید از آن سر در بیاوریم گرفته شود و ما فقط محکوم باشیم به اطاعت. در جامعه‌ای که از امام علی (ع) و حضرت رسول (ص) دم می‌زنیم این‌جور نه قابل قبول است و نه توجیه‌پذیر.
او درباره عملکرد متولیان فرهنگی در حوزه ممیزی در چند سال اخیر گفت: همچنان درباره چرایی ممنوع‌الچاپ شدن کتاب‌های من (مشخصا دو کتاب) سکوت شده، این در حالی است که دو کتاب من که ممنوع‌الچاپ شد مجوز چاپ از خود وزارت ارشاد گرفته بود.
این نویسنده درباره این مسئله که آیا سیاست‌های متولیان فرهنگی در طی سالیان گذشته در حوزه کتاب و کتاب‌خوانی رو به بهبودی رفته است و آیا این سیاست‌ها باعث شده جامعه ایرانی به کتاب خواندن ترغیب شود، گفت: در زمینه رشد و توسعه کتاب‌خوانی همین بس که می‌توان آماری گرفت ولو دم دستی از این‌که چندصد کتاب‌فروش در طول این سال‌ها تبدیل شد به اغذیه‌فروشی یا چیز دیگرفروشی. چند ناشر و چند آدم فرهنگی در طول این سال‌ها یا به کارهای دیگر پول‌ساز رو آوردند یا عطای ادبیات و داستان و کتاب را به لقایش بخشیدند.
