بادوله، شهری است از توابع بخش کاکی در شهرستان دشتی استان بوشهر که در 28 آذر 1391، به شهر ارتقاء یافت.
بادوله بین روستاهای تلخو و بابمنیر و در چند کیلومتری شرق روستای گزک قرار دارد.
بادوله بر اساس سرشماری سال 1390 جمعیت آن 3680 نفر (927 خانوار) و در سال 1385 جمعیت آن 3558 نفر (755 خانوار) بوده‌است.
شغل اکثر مردم آن کشاورزی است و عمده محصول آن گوجه فرنگی (کشت زمستانه) است، علاوه بر آن پیاز، هندوانه، خربزه، بادمجان، انواع سبزی‌جات، خیار سبز، خرما، فلفل، بامیه و کنار و … نیز از دیگر محصولات آن است.
شهر بادوله مرکز( دهستان چغاپور) در شهرستان دشتی واقع می باشد که دارای جمعیت 4225 نفر و 812 خانوار از نظر موقعیت جغرافیایی بصورت دشت و تیپ پراکنده و آب و هوای خشک می باشد. وجود آثاری از بند دختر در شرق شهر جهت کانال آبرسانی به بندر معروف سیراف مورد استفاده قرار می گرفته و وجود بقایای قلعه های قدیمی (قلعه رئیس علی رزمی ) و امامزاده سید سراج الدین از نوادگان امام چهارم در غرب شهر نشان از میراث فرهنگی و تمدن کهن این شهر دارد، قدمت این روستا به دلیل موقعیت کشاورزی و آب خوب بر اساس تحقیقات صورت گرفته به پیش از جنگهای زمان عمر خطاب با ایران که از این شهر عبور کرده اند به بیش از 2000 سال می رسد . بعلت واقع شدن در مسیر بندر معروف سیراف بعنوان شهری که در کنار رودخانه مند واقع گردیده بصورت کاروانسرا جهت تامین امنیت و استراحت و راهنمایی و رفع ماحیتاج اعم از آب و غذا و علوفه برای چهار پایان مورد توجه تجار و بازرگانان معروف بوده است .
