بعدازطی کردن حدود 180کلیومتر به رابر میرسید .اگر سراغ گنجان را بگیرید.جاده ای را نشانت میدهند که از بین درختان سربه فلک می گذرد.که واقعا دل را میبرد بعد از گذشتن از روستاهای ننیز وسیه بونیه و عبور از جاده ای پر پیچ خم از بین باغ ها و درختان گردو .روستای پلکانی و زیبای گنجان چهره نمای میکند.این روستاکه در بین کوههای که بیشتر سال پوشیده ازبرفند حصار شده است.این روستا مردمانی خون گرمی دارد که با عشق از روستایشان میگویند.گنجان دارای اب و هوای سردی در زمستان و هوای معتدلی در تابستان است.که به خاطرهوای دلپذیرش در بهار و عید نوروز پذیرای جمع کثیری از هم وطنانمان است.طبق سرشماری سال1385گنجان دارای800نفر جمعیت بوده است.که ازین تعداد حدود 50 درصدباسواد هستند.وقتی از یک طرف به جمعیت گنجان و از طرف دیگر به تعداد شهدای این روستا نگاه کنی متوجه نقش تاریخی و به سزای این دیار در دوران جنگ تحمیلی میشویم.
تاریخ گنجان:
برابر اظهار بزرگان محل حدودا 200سال قبل طایفه های حسینخانی ومیرافضل که در ننیز زندگی میکردند جهت سرکشی از املاک خود به گنجان مهاجرت نموده وسکنی گزیده اند سند محکمی برای قدمت بیشتر وجود ندارد اما کشف ظرفهای سفالی درمرز گیدوا پشتو بالای زمین مرحوم محمد علی درویش وخانه مسلم کربلایی حمیدنشان از سکونت چند صد ساله را دارد —–ضمن اینکه بعد از مدتی ملا قاسم وپسرش درویش خان وفیض الله شمس الدینی به گنجان مهاجرت نمودند طبق اخرین سرشماری 1385جمعیت روستا 1435نفرو350 خانوار میباشد طوایف ساکن در گنجان شامل ده نشینها (حسینخانی ..افضلی .میرگنجانی.شمس الدینی و…-)وایل لری(شمس الدینی.زمزم.زبردست و…)میباشدگنجان بیش از 70 شهید را تقدیم وطن نموده وروستای نمونه استان کرمان لقب گرفته است دارای سیستم اقلیمی عالی ومناظر طبیعی وییلاق زیبا میباشد.
