دمای نگهداری مواد غذایی از زمان تولید تا موقع مصرف فاکتوری اساسی در سلامت آنها به شمار می رود. برای کنترل این فاکتور محققین سوئیسی موفق به توسعه نمونه اولیه سنسوری شده اند که می تواند به مواد غذایی چسبیده و دمای آن را به صورت بی سیم مشخص نمایند.
نکته بسیار جالب در خصوص سنسور مذکور قابل خوردن بودن آن است. بنابراین چسبیدن آن به خوراکی ها و حتی ناخواسته خورده شدنش هیچ آسیبی به سلامت انسان وارد نمی سازد.
مواد اصلی تشکیل دهنده سنسور مورد بحث شامل نشاسته ذرت و سیب زمینی، منیزیم، نیترید و اکسید سیلیس قابل حل در آب است. ضخامت این حسگر چیزی در حدود 16 میکرون است، در حالی که یک تار موی انسان 100 میکرون قطر دارد.
ماهی هایی که در دریای ژاپن صید می شوند می بایست راه درازی را طی کنند تا به اروپا برسند. با چسباندن این سنسور به بدن ماهی ها می توان به صورت دائمی و لحظه ای دمای نگهداری آنها را کنترل نمود تا از سلامتشان در هنگام مصرف اطمینان حاصل کرد.
محصول مورد بحث فعلاً در مراحل ابتدایی توسعه خود قرار دارد و برخی محدودیت های آن هنوز برطرف نشده. یک از این محدودیت ها نیاز دائمی آن به اتصال به باتری و فرستنده مجزا برای انتقال سیگنال است، موردی که مهندسین سوئیسی در تلاش هستند آن را رفع نمایند.
ضمن این که پروسه تولید چنین حسگری در حال حاضر گران تمام می شود، گرچه به طور قطع با توسعه تکنولوژی های مرتبط و تولید انبوه، هزینه ها نیز به شکل قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
با روندی که در حال طی شدن است به نظر می رسد در آینده نزدیک غذاهای ما نیز به اینترنت اشیا مجهز خواهند شد و می توانند با ما ارتباط برقرار کنند.
