قدمت قدمگاه خضر آمل که یک بنای شش ضلعی کوچک است به سده نهم هجری می‌رسد که در آمل، خیابان رضوانیه، جنب کتابخانه عمومی شهر و روبروی بیمارستان 17 شهریور واقع شده است .این اثر در تاریخ 17 خرداد 1335 با شمارهٔ ثبت 1248 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به زمانی که سادات مرعشی، دوره دوم حکومت خود را بر شهر آمل در شمال ایران، و شهرهای دیگر طبرستان می‌گذراندند و هنوز حکومتشان توسط صفویان به پایان نرسیده بود. این قدمگاه و بناهای دیگری همچون «آرامگاه ناصرالحق» و «بقعه شمس آل رسول» در همان زمان حکومت سادات مرعشی در شهر بنا شده‌اند. مرعشیان که شیعه بودند، به مسائل مذهبی توجه ویژه‌ای داشتند و بناهای به یادگار مانده از آن زمان نیز همگی مذهبی‌اند. دست کم هشت مکان دیگر را با عنوان قدمگاه خضر نبی در استان‌های مختلف ایران یافت می‌شود. یکی در شهر فیروزکوه استان تهران است، دیگری در سیستان و بلوچستان و یکی دیگر در اکبرآباد کوار در استان فارس. در استان خوزستان دو قدمگاه خضر وجود دارد یکی در نزدیکی شوشتر و دیگری در نزدیکی رامهرمز. قدمگاه‌های دیگری با همین نام نیز در استان‌های قم، کردستان و اصفهان وجود دارند. در هویت این «بقعه» معروف به «قدمگاه خضر» در آمل ، دکتر منوچهر ستوده ، در جلد چهارم کتاب « از آستار تا استارآباد ،چنین می نگارد ؛ در تاریخ طبرستان و رویان و تاریخ رویان ، مولف می گوید ؛ ” حسن بن علی بن عبدالرحمن شجری معروف به « داعی صغیر » ، دستور داد خانه ای برای سادات علوی و حسنی این شهر در مصلای آمل بنا کنند و فرمود ؛ مجموع سادات آنجا خانه ها ساختند. گمان می رود این محله ، که سادات در آن خانه بنا نهادند ، احتمالا می تواند همان « رضوانیه » امروزی باشد . در این محله ، امروزه هم مصلی است که نماز جمعه منعقد می شود و هم دارای یک بیمارستان مجهز به نام هفده شهریور و کتابخانه عمومی قرار دارد ، که این کتابخانه از موقوفات بقعه خضر است . ستوده در صفحه 29 کتاب از آستارا تا استارآباد، در بخش معرفی آثار تاریخی آمل می نویسد ، در محل هلال احمر ایران ، سرپل مصلی ، پشت کتابخانه عمومی شهر ، گنبدی است به نام « خضر » ، که ممکن است مدفن یکی از سادات باشد . داخل این گنبد محلی معروف به « هفت تن » است ، که امکان دارد هفت تن از سادات حسینی در این جا به خاک سپرده باشند.در روایت دیگر آمده که خضر نبی در گذر از ایران بوده که به آمل آمده و اولین جایی که نقل مکان کرد همین قدمگاه خضر نبی است. در روایتی دیگر آمده که این بقعه مدفن هفت سید است. ظاهر بقعه هم شبیه به «آرامگاه سه سید» در شهر است. هم بقعه و هم آرامگاه در زمان حکومت سادات مرعشی بنا نهاده شده‌اند. در زمان احداث بنای قدمگاه خضر، این بقعه در مکانی واقع شده بود که قبرستان شهر به شمار می‌رفت. از این نظر شاید بتوان گفت که روایتی که بقعه را مدفن هفت سید می‌داند پذیرفتنی‌تر از بقیه روایت‌ها است. آقای کاظمیان، متولی این قدمگاه، نیز این روایت را تایید می‌کند و می‌گوید که «از در ورودی بقعه که داخل بروی، پیش پایت مدفن این هفت سید است.» این روایت در یک کتاب تاریخی به قلم منوچهر ستوده تایید شده. به نوشته این پژوهشگر که کتاب های متعددی درباره تاریخ مناطق شمالی ایران نوشته درون این بقعه مدفن و مشهد هفت تن از پاکان روزگار علویان سادات حسینی و مرعشیان مازندران است . برخی مردم شهر معتقدند که خضر پیامبر شبهای چهارشنبه برای نماز خواندن به قدمگاه می‌رود و برای این وقت در قدمگاه احترام خاصی قائل‌اند. خضر نبی بر اساس برخی روایات اسلامی از پیامبران بوده اما عده ای او را تنها از بندگان خوب خدا خوانده اند که قبل از موسی پیامبر می زیسته و حیاتش تا کنون ادامه دارد. در فرهنگ محلی ابتدا شب‌ها فرا می‌رسند و بعد روزها و به همین دلیل در غروب سه شنبه که باشی، شب چهارشنبه و زمان مراسم دعا و نیایش فرارسیده است.از قرن‌ها پیش در کنار این قدمگاه، رسمی زنانه وجود داشته که شالوده گردهمایی زنانه دعا خواندن در این روزهاست.
