به گزارش خبرگزاری مهر، محمدرضا سنگری، شاعر و پژوهشگر ادبیات آیینی، با اشاره به اغراق‌ها و غلوها در برخی از اشعار عاشورایی، اظهار کرد: کتابی به نام «عاشورای شعر» دارم که به شعر عاشورایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌پردازد و در این کتاب به اغراق‌ها در شعر عاشورایی نیز اشاراتی داشته ام. همچنین در کتاب «شعر هیئت» شعرهایی که در هیئت‌های عزاداری و مذهبی به کار می‌رود، مورد توجه قرار گرفته و ویژگی‌های آن ها بررسی شده است، از سوی دیگر، آسیب‌هایی که این نوع شعر را تهدید می‌کند بحث و بررسی شده است.
وی با تاکید بر اینکه دو گونه غلو و اغراق داریم، گفت: یک نوع غلو و اغراق در کشیدن شخصیت‌های دینی و عاشورایی تا افق‌های الهی است. در این نوع اغراق، شاعر خدا را فرو می کشد و عبد خدا را تا ساحت ربوبی بالا می‌برد. این افراد برای امام حسین(ع) مقام خدایی قائل می‌شوند و گاهی متاسفانه این دست شعرها در محافل خوانده می‌شود و دست دشمنان اسلام می‌افتد و شیعه را با استناد به این سروده‌ها محکوم می‌کنند و ذهنیت افراد را به شیعه مشوش می‌سازند.
سنگری افزود: در کتاب «بحارالانوار» 27 بار اشاره شده که غلو کنندگان مورد لعنت الهی قرار گرفته‌اند. حضرت علی (ع) هم می فرمایند «دو گروه در حق من ظلم کردند. یکی آن هایی که ارزش‌های مرا نشناخته‌اند و دیگر آن‌هایی که درباره من غلو کردند و خواستند مرا در ساحت الهی توصیف کنند.» عظمت اهل بیت(ع) به این است که عبد خدا هستند. در انتهای نماز می گوییم «وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ» این بدان معناست که پیامبر عبد خداوند است.
وی اظهار داشت: غلو دوم این است که صحنه ها و موقعیت هایی را که در عاشورا و کربلا رخ داده، فراتر از آنچه که هست نشان دهیم. به طور مثال، بگویند امام حسین (ع) نزدیک یک میلیون نفر را از دم تیغ گذراند یا حضرت ابالفضل العباس 250 هزار نفر را کشت. این آمار و ارقام قابل پذیرش نیست.
سنگری با تاکید بر اینکه نوع دیگری از تحریف واقعه کربلا مربوط به قصه‌های ساختگی است، عنوان کرد: کربلا مردمی ترین حادثه تاریخ اسلام است و به همین دلیل داستان‌های ساختگی در مورد این واقعه کم نداریم. قصه هایی از این دست که بسیار زیاد هستند، باید پالایش شوند. گاهی در شعر عاشورایی هم این مسائل آمده است؛ چرا که اتکای شاعران بیشتر به شنیده‌ها بوده است و مطالعه نکرده‌اند. راه درست این است که به مقاتل صحیح برگردیم و آن‌ها را مطالعه کنیم و بر اساس مطالعات و با بهره گیری از ذوق و قریحه، به سرایش شعر عاشورایی بپردازیم.
این شاعر و پژوهشگر خاطرنشان کرد: از آثار و منابع خوب برای مطالعه درباره عاشورا، می‌توان به کتاب «مقتل جامع سیدالشهدا» اثر مهدی پیشوایی اشاره کرد. همچنین «با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه» در 6 جلد، «نَفَسُ المَهموم فی مصیبة سیدنا الحسین المظلوم»، با حاشیه های مرحوم علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، «دانشنامه امام حسین (ع)» اثر آیت‌الله ری‌شهری که در 14 جلد به چاپ رسیده است از دیگر آثار برجسته‌ای است که شاعران، اهالی ادبیات و علاقه‌مندان می توانند به آن رجوع کنند.
