دکتر کیانوش کمالی – متخصص بیماری‌های عفونی
خودمراقبتی یعنی مراقبت از خود. یعنی اینکه ما برای حفظ سلامت و شادابی خود کارهایی اگرچه کوچک انجام دهیم تا زندگی بهتری داشته باشیم. خودمراقبتی، رفتاری آموختنی، آگاهانه و هدفمند است که هر فردی برای خود، خانواده و دیگران انجام می‌دهد تا سالم بماند.
از آنجا که ایدز یک بیماری رفتاری است که از طریق رفتارهای پرخطری از جمله روابط جنسی پرخطر و محافظت‌نشده و استفاده از سرنگ و سوزن مشترک منتقل می‌شود، خودمراقبتی در زمینهٔ ایدز اهمیت بیشتری دارد. در خودمراقبتی باید:
- از مصرف مواد مخدر، محرک و روان‌گردان پرهیز کرد، زیرا مصرف هر نوع مادهٔ‌مخدر، هر قدر کم، ممکن است فرد را در معرض انجام رفتارهای پرخطر مرتبط با ایدز قرار دهد.
- از حضور در موقعیت‌های خطرآفرین پرهیز کرد.
- مهارتِ نه‌گفتن را تقویت نمود. این حق انسان است تا به خواسته‌های نادرست دیگران جواب نه بدهد.
- مهارت رفتار قاطعانه را در خود افزایش داده و تقویت کرد.
- مهارت تفکر نقّاد را در خود رشد داده و هر مطلبی را بدون دلیل قبول نکرد. تفکر نقّاد کمک می‌کند تا نوجوانان و جوانان بتوانند پیش از انجام یک رفتار، پیامدهای ناگوار آن رفتار را دریابند.
- مهارت حل مسئله را تمرین کرد و بر آن مسلط شد. نوجوانان و جوانان هر چه در این زمینه مهارت بیشتری به دست آورند، ارتباط خانوادگی و اجتماعی بهتری خواهند داشت. افراد هر چه ارتباط خانوادگی قوی‌تری داشته باشند، سالم‌تر خواهند بود.
- به اصول اخلاقی خود پایبند بود. پایبندی به اصول اخلاقی و معنوی، کمک فراوانی به پیشگیری از ابتلا به اچ‌آی‌وی می‌کند.
آنچه ما را در معرض خطر قرار می‌دهد رفتار پرخطر ماست، نه زندگی در کنار افراد مبتلا.
