سفرنامه مالزی ( قسمت اول ) ؛ راهنمای سفر به مالزی

من پیش از این یکبار مالزی رفته بودم و چند روز کوالالامپور بودم ولی اینبار قصد داشتم با تا با رویکردی متفاوت مالزی را کشف کنم. بنابراین برای یک سفر هشت روزه به صورت فشرده برنامه ریزی کردم تا نادیده های مالزی را بهتر ببینم. برنامه من بازدید از شهرهای کوالالامپور Kuala lumpur، پورت دیکسون Port Dickson، پنانگ Penang و ایپو Ipoh در طی مدت اقامتم بود و در این مسیر دیدنی ها، هتل ها و فرهنگ غذایی این شهرها را تجربه کردم. مالزی هرچند از دیدگاه ایرانیان به عنوان مقصدی جذاب از نظر جاذبه های گردشگری و برای خرید شناخته میشود اما با توجه به آب و هوای استوایی و مسلمان بودن اکثریت جمعیت اش، سفر به مالزی می تواند تصمیمی درست و مقصدی جذاب برای مسافران ایرانی باشد.

مطالب مرتبط :

سفرنامه مالزی ( قسمت دوم ) ؛ راهنمای سفر به مالزی

سفرنامه مالزی ( قسمت سوم ) ؛ راهنمای سفر به مالزی

بهترین زمان برای سفر به مالزی بنا بر تجربه شخصی من

سفر ما در اوایل ماه نوامبر (اواخر آبان) انجام شد که جزو فصول نسبتا خنک تر مالزی یعنی اکتبر تا ژانویه محسوب میشه و هوا به حد آزار دهنده شرجی نیست، هرچند که در چند روز اقامت ما نزدیک به غروب چند باری باران بارید که بیشتر لذت بخش بود تا اذیت کننده. در این فصل و از میانه سپتامبر تا اکتبر به علت کم بودن سفر به مالزی، قیمت هتل ها و پروازها پایین تر است و هم هوا بهتر. بنابراین ماه های پاییز برای افرادی که تصمیم سفر به مالزی را دارند، بسیار مناسب تر است. درضمن یکی از فصول اصلی حراج در مالزی هم همین ماه های نوامبر و دسامبر است که می تونه برای افرادی که قصد خرید دارند هم جذاب باشه. در نهایت مجموع همین موارد بود که باعث انتخاب این ماه برای سفر من شد.

بررسی پرواز مالزی شرکت هواپیمایی ایرآسیا

در حال حاضر دو ایرلاین ایرآسیا و ماهان به کوالالامپور پرواز دارند که انتخاب ما ایرآسیا بود. ایرآسیا ایرلاین اقتصادی محسوب میشه و شما می تونید برخی هزینه ها مثل هزینه غذا، بار و خدمات رفاهی را کنترل کنید و در صورت تمایل حذف تا قیمت پرواز به صرفه تر شود. قیمت بلیط رفت و برگشت ما به کوالالامپور حدود 1700000 تومان بود، هرچند که برحسب زمان خرید و فصل سفر، این مبلغ ممکن است کمی بیشتر یا کمتر شود. پکیجی که ما گرفتیم دو وعده غذا داشت، محدودیت بار 20 کیلویی در مسیر رفت به علاوه یک ساک دستی داخل هواپیما و محدودیت بار 30 کیلویی در برگشت. البته میتونستید پای پرواز با پرداخت حدود 500 هزارتومان صندلی بیزنس بگیرید تا از خدمات بیشتری برخوردار بشید. هواپیما هم مدل ایرباس 330 مدل 300 بود که نو بودن، مجهز و ایمن بودنش خیالمان را راحت کرده بود. درضمن این پرواز ظرفیت 377 نفر را دارد.
پرواز ساعت 40 دقیقه بامداد بدون تاخیر حرکت کرد و با توجه به خلوت بودن، در طول پرواز نسبتا راحت بودیم. درمدت زمان پرواز از ما با دو وعده غذایی و آب پذیرایی شد اما اگر خوراکی های دیگه و پتو می خواستیم باید هزینه اضافی پرداخت می کردیم که البته خیلی هم زیاد نبود برای مثال قیمت پتو 10 رینگیت و آب 2 رینگیت یا بادام زمینی 6 رینگیت قیمت داشت که با احتساب هر رینگیت 1000 تومان خیلی غیر معقول نبود.  اما نکته ای که وجود داره این هست که حتما باید رینگیت همراهتون باشه که بتونید راحت تر خرید کنید.
درکل پیشنهاد شخصی من به شما این هست که به هر مقصدی که سفر می کنید، به جز دلار، حتما مقداری از پول اون کشور هم همراهتون باشه تا برای رفع احتیاجات اولیه مجبور نشید در فرودگاه پول تبدیل کنید. چون رقم تبدیل در فرودگاه از شهر پایین تر هست و حتما ضرر می کنید.

نکاتی درباره خرید سیم کارت در فرودگاه

با توجه به زمان 8 ساعته پرواز و اختلاف 4.5 ساعته مالزی با ایران طرف ظهر به کوالالامپور رسیدیم. مثل تمام سفرهای خارجی که داشتم، در بدو ورود سیم کارت خریدم تا اینترنت داشته باشم. در مالزی سه تا سرویس دهنده معروف وجود داره که البته من سیم کارت Digi  را انتخاب کردم.  سرویس یک هفته 1.5 گیگ این سیم کارت 30 رینگیت، 1 ماهه 5 گیگ 50 رینگیت و یک ماهه 8 گیگ 70 رینگیت بود. البته شما می تونید سیم کارت U mobile هم بگیرید که قیمت سیم کارت خام اون 7 رینگیته هست و 10 رینگیت هم برای فعال سازی سیم کارت باید پرداخت بشود. یک سرویس دهنده دیگه به نام Maxis هم هست که اگر به برقراری تماس تلفنی زیاد به ایران نیاز داشته باشید، با توجه به گزینه ها ونرخ های مناسبی که داره می تونه انتخاب مناسبی باشد. امکان خرید شارژ تمامی این سیم کارت ها هم از تمام فروشگاههای خواروبار فروشی شهر جود دارد. معروف ترین این فروشگاه ها که شبیه سوپرمارکت های خودمون فروشگاه های 7-11 هست. نکته ی مثبتی که درباره اینترنت سیم کارت وجود داره این هست که استفاده از شبکه های اجتماعی مثل توییتر، اینستاگرام، فیس بوک و تلگرام رایگان هست و حجمی از اینترنت شما کم نمی کند.

هتل سان وی پیرامید

به محض رسیدن از شرکت کارگزار تور یعنی " شرکت پالم بیچ " به استقبالمون آمدند و یک تور لیدر ایرانی و یک تور لیدر مالایی مسلط به فارسی با ما همراه شدند که انصافا هم کمک شایانی به ما کردند. مخصوصا لیدر ما " محسن مصباح " که پسری تحصیل کرده جنوبی بود و از روز همان روز اول سفر به راهنمای حرفه ای و دوست خوب ما تبدیل شد. برای شب اول اقامت ما هتل سان وی پیرامید در منطقه سانوی که از مرکز شهر تقریبا نیم ساعت فاصله داشت در نظر گرفته شده بود. منطقه سانوی متشکل از سه هتل مجلل، کمپلکس های تفریحی مثل پارک آبی، پاتیناژ و مرکز خرید بزرگی بود که فودکورت جذابی هم با انواع غذاها داشت.

تصاویری از هتل هتل سانوی لاگون، یکی دیگر از هتل های محبوب و لوکس منطقه

روز اول اقامت در مالزی

با توجه به اینکه علاوه بر مالایی ها، در مالزی اقوام چینی و هندی هم ساکن هستند بنابراین غذاهای چینی و هندی هم در رستوران ها به وفور وجود داره. البته حجم بالای مسافران مسلمان عرب و ایرانی هم باعث شده که انواع رستوران های عربی و ایرانی هم در کنار رستوران های فوق الذکر وجود داشته باشه. برای علاقه مندان فست فود هم گزینه های متنوعی از جمله مک دونالد و کی اف سی در همه جا پیدا میشه. ما غذا رو در فوت کورت مجموعه خوردیم که قیمت یک ساندویچ همبرگر دوبل و مخلفات 25 آن رینگیت شد.
غروب همان روز هم قدری در خیابان های اطراف گشتیم و به یک مرکز ماساژ رفتیم تا خستگی سفر رو از تن بدر کنیم. قیمت ماساژ برای هر ساعت در مراکز درجه یک بین 60 تا 80 دلار و مراکز معمولی بین 25 تا 50 رینگیت هست. شام هم به وقت تهران و نصفه شب مالزی در کی اف سی خوردیم که هزینه آن برای یک نفر 15 رینگیت شد. اصولا غذا در مالزی قیمت مناسبی داره و معمولا در تمام ساعات شبانه روز رستورانی که باز باشه پیدا میشه و این رو هم میتونیم یکی دیگر از نکات مثبت مالزی بدونیم. در مطالب بعدی اما از باقی روزهای سفر و نکات مهم اون بیشتر براتون میگم.