سینماسینما، محمد تقی زاده:
شبیه ترین فیلم به آثار اخیر تهمینه میلانی و حتی پوران درخشنده فیلم جدید منیژه حکمت در مقام کارگردان، نویسنده و تهیه کننده است. اپیدمی دغدغه های اجتماعی و معضلات شهری و خانوادگی در سینمای روز ایران بیش از هر زمان دیگر دستمایه ساخت فیلم های بلند سینمایی شده است و در این میان فیلمسازان زن ایران به مثابه مادری دلسوز و فرهیخته به پژوهش و واکاوی و کشف مشکلات و بعضا ارائه راه حل نیز پرداخته اند. اما کار از آنجایی عیب و ایراد پیدا میکند که فیلمسازان زن سینمای ما فراموش می کنند که قبل از بیان هر درد و مشکل و معضل اجتماعی و فرهنگی مهم و اساسی باید فیلم بسازند ، قصه بگویند و تماشاگرشان را درگیر کنند و بعد در لایه های بعدی و با تمهیدات حرفه ای تر عقاید و دردها و درمان های مورد اشاره و نظر خود را به تماشاگر تلقین نمایند . مسیر فیلم های اخیر این سه فیلمساز زن و بویژه منیژه حکمت و فیلم جاده قدیم بدین صورت است و او با وجود سابقه فراوان در تولید و تهیه فیلم بیشتر غرق بیان حرف های مهم و اساسی خود که از جامعه و مردمش گرفته شده است و اصل داستانگویی و شخصیت سازی را بعدتر مورد عنایت قرار داده است. نتیجه اش هم فیلمی خسته کننده و کش دار شده که خط داستانی اش خیلی مشخص نیست و یکبار قصه زن اول محور قرار میگیرد باردیگر نوجوانان و جوانان بولد و پرررنگ می شود و در آخر هم با پایانی پند آموز و شعاری راهکاری به تماشاگر بی نوا داده می شود که فیلم بدون نتیجه و پیام رها نشود.
نفس موضوع تجاوز و برخورد شخص مورد هتک حرمت قرار گرفته و اطرافیانش موضوع مهم و البته تابو شده ای در جامعه سنتی ایران است ولی آنچه این موضوع را جذاب و قابل باور برای مخاطب عام و خاص می کند دراماتیزه کردن این موضوع و در آوردن کاراکترها در قالب داستانی پرکشش و سرگرم کننده است.
مهتاب کرامتی که بیشتر بار فیلم را به تنهایی به دوش کشیده است از بهترین بازی های کارنامه بازیگری اش را ارائه داده است و از همین حالا می توان برای بهترین نقش اول زن جشنواره آن را واجد شرایط دانست.
تنوع و تعدد شخصیت ها نه تنها فیلم را جذاب تر و داستانک ها و پیرنگ های فرعی را بیشتر نکرده است بلکه به شدت به ساختار فیلم آسیب رسانده و نقش های اضافی و پرداخت نشده زیادی را به مخاطب ارائه کرده است که خیلی هایشان قابل حذف هستند و بیشتر آنها هم ناقص و بدون عمق به تصویر در آمده اند. برندها و سرمایه گذارهای متعدد فیلم نیز بسیار گلدرشت و زیاد در فیلم به تصویر کشده اند و اشارات سیاسی و کنایه آمیز فیلمساز به برنامه های تلویزیون و موضوع هسته ای و بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر نیز از جمله کنایات اضافی و حتی مبهم فیلم جاده قدیم جدیدترین فیلم کارگردان زن 55 ساله سینمای ایران بود که در بخش اصلی جشنواره 36ام فجر و در روز نخست با واکنش نسبتا سرد منتقدان و اهالی رسانه روبرو شد.
