به علاوه در این مطالعه، زنان اینداکشن را بهتر از درمان انتظاری قبول کردند. سایر مطالعات کوچک‌تر، نتایج دیگری را نشان دادند، مثلا زمانی که وضعیت سرویکس برای زایمان مناسب نبود، میزان زایمان با ابزار یا سزارین بالاتر بود. از آنجایی که طی 24 ساعت اول به دنبال ROM در ترم، خطر عفونت اندک است، درمان انتظاری تا شروع لیبر خود به خود را می‌توان در بیماران انتخابی طی 12-24 ساعت اول در نظر گرفت، به شرطی که خود بیمار با این درمان موافق باشد.
فایده درمان انتظاری پس از 24 ساعت اول، مورد سوال است. از معاینه واژینال با انگشت تا شروع لیبر، باید خودداری نمود، هر چند پرزانتاسیون جنینی باید تعیین گردد. تمام بیماران ROM باید بستری شوند، تا از سلامت جنین اطمینان حاصل گردد.
درمان
درمان PPROM پس از 24 هفتگی بسیار از درمان PROM در زمان ترم، مشکل‌تر است. در تصمیم‌گیری در این مورد. باید مطالب متعددی را در نظر گرفت. نارس بودن، خطر اصلی متوجه جنین است، در حالی که مربیدیتی عفونت و عوارض آن، خطرات اولیه مادری هستند. در تمام برنامه‌های درمانی PPROM دور از ترم، باید خانواده، همچنین تیم پزشکی زنان و نوزادان شرکت کنند. این بیماران را باید تنها در مراکزی پذیرش داد که NICU در دسترس باشد.
این مراکز می‌توانند از نوزاد نارس به دنیا آمده، مراقبت کنند. از آنجایی که اغلب این موارد در عرض یک هفته پس از پارگی پرده‌ها زایمان می‌کنند، انتقال چنین بیماری به مراکز مربوطه اورژانس است و بلافاصله پس از تشخیص، باید به این منظور اقدام گردد. در مورد بهترین درمان PPROM دور از ترم، نظریات کنتراورسی متعددی وجود دارد. در این بیماران، انتظار در مقابل زایمان فوری، دو انتخاب بالقوه هستند و هر کدام فواید و مضرات مربوط به خود را دارند.
این مطلب مورد قبول عموم است که با مراقبت مناسب، خطرات مادری درمان انتظاری اندک بوده، با این روش می‌توان با کاهش خطر پره ماچوریتی، فواید نوزادی را افزایش داد. در مورد تداخلاتی مثل تزریق استروئید به منظور تسریع بلوغ ریه جنین، تجویز آنتی‌بیوتیک و توکولیتیک‌ها، کنتراورسی وجود دارد.
Management of PPROM
در این موارد در شرایط خاص، زایمان فوری اندیکاسیون دارد. این شرایط عبارتند از:
کوریوامنیونیت
لیبر در مراحل پیشرفته
دیسترس جنین
دکولمان جفت
مانیتورینگ جنینی غیراطمینان‌بخش
اگر ماچوریتی ریه جنین توسط آمنیوسنتز یا جمع‌آوری مایع واژینال تایید شده باشد، باید زایمان انجام گردد. در جنین غیرسفالیک با دیلاتاسیون پیشرفته دهانه رحم، خطر پرولاپس بند ناف از فواید درمان انتظاری بیشتر است. در این موارد انجام زایمان ضروری است.
اگر در ارزیابی اولیه مادر و جنین، چنین نتیجه‌گیری شده باشد که هر دو از نظر بالینی پایدار هستند، شاید درمان انتظاری، نتایج جنینی را بهبود بخشد. در مورد خطرات این راهکار و فواید بالقوه آن، باید با بیمار و خانواده وی صحبت شده، رضایت آگاهانه گرفته شود. وضعیت مادر و جنین باید روزانه بررسی شده، ایمنی و فواید احتمالی انتظار، مجددا ارزیابی شود.
اگر شرایط پایدار بماند، انتظار به مدت کوتاه نیز، شاید به نفع جنین نارس باشد. ارزیابی اولیه PPROM باید شامل یک معاینه استریل یا اسپکولوم، به منظور تایید ROM باشد.
کشت سرویکال (کلامیدیا تراکوماتیس – نیسریا گنوره) و انوواژینال (استپرپتوکوک اگالاکتیه) لازم است. علائم حیاتی مادر، همچنین مانیتورینگ مداوم ضربان قلب جنین، به منظور ارزیابی وضعیت جنین باید ثبت گردد. سن حاملگی، وزن و پرزانتاسیون جنین، همچنین اندکس مایع امنیوتیک باید توسط اولتراسونوگرافی تعیین گردد.
از معاینه با انگشت باید اجتناب نمود، اما مشاهده سرویکس با اسپکولوم می‌تواند میزان دیلاتاسیون سرویکس را تخمین بزند.
معاینه سرویکس با انگشت در PPROM، سبب کوتاه شدن فاز latent و افزایش خطر عفونت می‌شود، در حالی که اطلاعات بالینی اضافی مفیدی به دست نمی‌دهد لذا به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
برای خواندن بخش اول- پارگی زودرس مامبران‌های جنینی- اینجا کلیک کنید.
