امام-حسین-علیه‌السلام-و-کربلا

برای بسیاری از انسان‌ها که یگانگی خداوند را باور ندارند و یا خداوند را انکار می‌کنند، باید دلایل و استدلال‌های فراوانی اقامه کرد تا بتوانند به یگانگی پروردگار ایمان بیاورند

امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا پیش از شروع جنگ، برای اصحاب خود سخنرانی کردند و در آن، فرمایش جدش رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را در مورد شهادت خود و یارانش متذکر شدند و به آیاتی در این باره استناد کردند

سخن از برپا کنندگان حادثه‌اى بى‌مانند، واقعه‌اى عظیم، اتفاقى عبرت آموز و حقیقتى بى‌شبه و مثل است، که براى تمام انسان‌ها، در همه ادوار حیات و زندگى، منبعى سرشار از پند و موعظه و نصیحت و درس است.

تنها خداوند متعال است که به مجالس حضرت سیّدالشهدا (ع)  نظم می‌دهد و مداحان و سخنرانان مجالس حسینی را بر می‌گزیند. برای توضیح این مطلب لازم است مطالبی به عنوان مقدمه بیان شود.

در میان فقرا و مستمندان، بندگانی وجود دارند که حاضر هستند برای پیشبرد اهداف و مجالس عزاداری حضرت سیّدالشهدا (ع)  تمام اموال خود را مصرف کنند. آنان انسان‌های وارسته و نمونه‌ای هستند که همواره رضایت مولای‌شان را توشة آخرت خود قرار می‌دهند.

شعارهای امام حسین (علیه‌السلام)

از آن جایی که امام حسین (ع)  به مقام یقین رسیده بود، باور داشت که وعده‌های پروردگار در حقّ ایشان تحقّق خواهد یافت

مختار ثقفی گرچه نتوانست در کنار امام حسین(علیه السلام) به شهادت برسد اما بی شک یکی از ذخائر الهی بود که خداوند به وسیله او و شمشیرش از قاتلان اهل بیت انتقام گرفت.

ابن ابی‌الحدید معتزلی می‌نویسد: شایسته است هر خردمندی در تاخیر بیعت علی علیه‌السلام با ابوبکر بیندیشد که اگر کار علی علیه‌السلام درست بود پس کار ابوبکر در تکیه زدن بر منصب خلافت خطا بود.(شرح نهج‌البلاغه، ج20، ص24)

دیدِ جریان شناسانه در حوادث ، ریشه حادثه عاشورا را در انحراف نخستین در رهبری حکومت می بیند که در « سقیقه بنی ساعده » اتفاق افتاد