حرکت-جوهری

این مقاله به بررسی اجمالی ساحت هایی می پردازد که صدرا پیرامون آنها به تفکر پرداخته است:

حرکت جوهری که یکی از فروع اصالت و تشکیک وجود را تشکیل می دهد، مبنای بسیاری از موضوعات و مسائل حکمت متعالیه است. در این مقاله، این نظریه از چهار جهت مورد بحث و بررسی قرار می گیرد:

صدرالدین شیرازی با طرح نظریه حرکت جوهری، بحث حرکت در فلسفه را به ساحت مابعدالطبیعی بسیار عمیق تری از آنچه در گذشته بوده است، می رساند

بررسی تطبیقی جهان شناسی وایتهد و صدرا و اشاره ای اجمالی به بحث تجدد امثال عرفاء از اهداف این مقاله می باشد

مبحث حرکت تا ظهور ملاصدرا داخل در حوزه طبیعیات بود، ولی با گسترش فلسفه صدرائی (حکمت متعالیه)تحولاتی هم در متن مبحث حرکت صورت گرفت و هم در جایگاه آن

صدر الدین محمد قوامی شیرازی،ملقب به صدرالمتالهین و مشهور به ملاصدرا، حکیم، متفکر و عارف بلند پایه ایرانی است که در قرن دهم تا یازدهم هجری قمری می زیسته است

با قبول حرکت در ذات و گوهر اشیای مادی، باید بپذیریم که جهان سراسر و یک پارچه حرکت است که جلوه های آن برای مابصورت اعراض متغیر نمودار می شود

در گفتار پیش معلوم شد که مقصود حکمای اسلامی از نفی برهان از حق مطلق یا واجب الوجود، نفی برهان لمی است، نه انی

چکیده: برآشنایان با فلسفه اسلامی، بحث لبس بعد از لبس یا حرکت در جوهر، بحثی بسیار آشناست. ریشه های این بحث - بنابر نظر حکیم صدرالمتالهین - در کلمات حکیمان پیش از سقراط بوده است

متفکران الهی راههای مختلفی بر اثبات وجود خدا اقامه کرده اند. یکی ازاین راهها، برهان حرکت می باشد. در قسمت قبل دیدگاه بعضی از فیلسوفان از جمله افلاطون، ارسطو، و توماس آکویناس را در این باره مطرح کردیم واینک نوبت آن است که دیدگاه بعضی از فیلسوفان اسلامی را ارائه دهیم.