خلفا

پارهء اول: الاحکام السلطانیهء ماوردیابوالحسن علی بن محمدبن حبیب ماوردی بصری, به سال 364, در شهر بصره یکی از مراکز بزرگ تعلیم و تربیت جهان اسلام در آن زمان - پا به عرصهء وجود نهاد

 هارون به وزیر خود، یحیی بن خالد برمکی دستور داد، موسی بن جعفر(ع) را از غل و زنجیر آزاد کند و سلامش را به او برساند و بگوید: پسر عمویت (هارون) می گوید: من سوگند یاد کرده بودم که تو را آزاد نسازم، تا اقرار کنی که با من رفتار بدی کرده ای و از من درخواست عفو نمایی

پیش از این که به این پرسش ها پاسخ داده شود، لازم است دیدگاه نبی اکرم صلی الله علیه و آله را درباره نوشتن سنت و گفتار ایشان مرور کنیم.

بنیاد پژوهشهای اسلامی، گروه تراجم و انساب

الحمد لله رب العالمین،بارئ الخلائق اجمعین،و الصلوة و السلام علی عبد الله و رسوله و حبیبه و صفیه سیدنا و نبینا و مولانا ابی القاسم محمد صلی الله علیه و آله و آله الطیبین الطاهرین المعصومین،اعوذ بالله من الشیطان الرجیم:

عمربن عبدالعزیز با این که از خلفای اموی است، واقعیات مورد بحث را به ویژه درباره عثمان می پذیرد و می گوید: «پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم هنگامی که رحلت کرد که نهر حیات بخشی در اختیار همه مردم گذارده بود

ضرورت وحدت امت اسلامی بر هیچ کس پوشیده نیست. افزون بر قرآن کریم، و سنّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سخنان و راه و روش پیشوایان معصوم علیهم السلام ندای روح بخش و طراوت آفرین «وحدت» را به طنین انداختند

نگاهی به فرایند سکوت امیرمؤمنان(ع) در روزگار جانشینان خلفای سه گانه

در دو بخش گذشته این سلسله بحث ها، انتقادهای امیرمؤمنان علیه السلام را نخست در قالب نقد عام «مربوط به سه خلیفه قبلی » و سپس بخشی دیگر از آن را که در قالب نقد خاس «مربوط به خلیفه اول » است، از نظر خوانندگان گرامی گذراندیم، اینک دنباله بحث نقد خاص علیهم السلام

با رحلت پیامبر بزرگوار اسلام - همچنان که پیش بینی می شد - موضوع خلافت و جانشینی آن حضرت، یکی از پرماجراترین رویدادهای تاریخ اسلام را رقم زد.