صندوق-رای

"بانیان تحریم انتخابات" همانگونه که در ابتدا اصل قضیه را انکار می‌کردند؛ نتیجه طبیعی تحریم انتخابات یعنی اسلحه و خیابان را هم کتمان می‌کنند و آنرا به گردن نمی‌گیرند!

توقع سیاسی از چپ‌های نجیب در قبال پروژه "تحریم انتخابات" این است که همانطور که بر مشارکت تأکید دارند؛ از تقویت هرچند اندک موضع دوستان نانجیب و تحریمی خود نیز امتناع داشته باشند.

قالیباف در جلسه علنی مجلس گفته است: مردم دیگر بیش از این توان گرفتن وام و پرداخت اقساط را ندارند و به همین دلیل به بانک‌ها مراجعه نمی‌کنند.

جامعه ایرانی انتظار دارد در هر حالتی اثر رفتار سیاسی روحانیت را بر زندگی خود لمس کند. به این معنی که جامعه نباید با گرانی و ناکارآمدی در یک دولت تنها بماند و حوزه هم مشغول درس و بحث خود باشد.

در یک دموکراسی پیشرفته؛ مردم در هنگامه مشاهده مشکلات با عزمی بیشتر در انتخابات شرکت می‌کنند تا با "رأی خوب"؛ مشکلات را در کانال رفع شدن قرار دهند.

"عدالت" در معنای سیاسی و اجتماعی یعنی حکومت از فساد سیستماتیک بری باشد و به سمت بسط عدالت در حق تک‌تک مردم حرکت کند. اما گویا برخی مدعیان سابق انقلاب از درک این قضیه عاجز هستند.

شیخ حسن روحانی به تازگی عباراتی را در یک پیام سیاسی به کار برده که به موجب آنها تصور می شود او، خود را مسئول اتفاقات حاکمیتی کشور در دوران دولت اعتدال نمی‌داند!

چرا در هنگام مشکلات معیشتی باید مشارکت بیشتری در انتخابات داشت و "گرانی" عامل مشارکت حداکثری است یا حداقلی؟!

امروز چه راهی پیش رو داریم، آیا راهی که پیش روی ما هست خیابان است؟ مسلما خیابان نه جوابگوی نیاز مردم در کوتاه‌مدت است و نه بلندمدت.

"چگونه در جاده‌ها نمیریم؟ " و عمده دلائل تصادفات منجر به فوت در جاده‌ها چیست؟