محمود-دولت-آبادی

محمود دولت‌آبادی در ذهن بسیاری به‌عنوان شمایل نویسنده ایرانی جاافتاده است. حتی اگر عموم مردم بخواهند از کسی به‌عنوان نویسنده مثال بزنند نخستین گزینه محمود دولت‌آبادی است.

به تازگی زمزمه‌هایی برای ایجاد «شهر ممنوعه در مجلس» به گوش می‌رسد!

در این گزارش می‌خواهیم 7 نویسنده شاخص سال 97 را معرفی کنیم. کسانی که در حوزه خودشان یا کتاب خاصی نوشته‌اند که قابل توجه بوده یا اینکه کار خاصی انجام داده‌اند. مطمئنا می‌شود بیشتر از 10 نویسنده هم معرفی کرد، اما صفحات محدود این اجازه را به ما نمی‌دهد که بتوانیم بیشتر بنویسیم.

سال‌ها پیش، یعنی دقیقا وقتی کامپیوتر، اینترنت، تلگرام، وی‌چت، واتساپ و البته اینستاگرام نبود مردم برای اینکه از احوال هم باخبر شوند، دست به قلم می‌بردند و نامه می‌نوشتند. حتی من دهه هفتادی هم یادم هست نامه چقدر می‌رفت و می‌آمد.

رضا امیرخانی هم از دهه 70 تاکنون جزء نویسندگانی بوده که کتاب‌هایش پرفروش شده‌اند، «قیدار» او که از سوی نشر افق به چاپ رسیده و 54 هزار نسخه از آن به فروش رفته، توانسته یکی از کتاب‌های پرفروش دهه90باشد.

همایش حق مالکیت ادبی با حضور جمعی از نویسندگان و اهالی ادبیات در قمصر کاشان برگزار شد.

یکی از شاخصه‌های مهم آثار این نویسنده زبان ویژه و خاص او است. زبانی که می‌گوید از ابوالفضل بیهقی گرفته است. زبان سهل و ممتنع، آهنگین، با وقار و سنگین که بیهقی با این زبان تاریخ را روایت می‌کرد، ولی دولت‌آبادی با تغییراتی در آن داستان‌های خود را می‌نویسد.

حتی اگر تولستوی و داستایفسکی را هم از گور بیرون بکشیم و کلاسی تشکیل دهیم، نهایت کاری که آن ها می توانند انجام دهند این است که نوشته های شاگردان را بخوانند و تشخیص بدهند کدام بااستعدادتر است

آن قدر کم نظیر زیسته و اندیشیده که می‌شود گفت: تک‌مانده در آسمان ادبیات امروز ایران. دست‌کم از روزی که همنسلان استوارش رفته اند یکه و تنها مانده و رونق شکوهمندی را همراه تنهایی خودش کرده است. نادر نویسنده‌ای است محمود دولت آبادی. در توصیف نویسندگی اش بار‌ها گفته اند.

به تازگی نتایج پژوهشی منتشر شده است که پرمخاطب‌ترین آثارِ ادبی منتشر شده در دهه 90 شمسی را فهرست کرده است که بر مبنای آن می‌توان گفت که دیگر باید از ادبیات امروز ایران ناامید بود.