کلاس‌های-درس-ادبیات

عباس جاهدجاه می‌گوید: نبود امنیت شغلی بعد از فارغ‌التحصیلی را باید مساله اول در کاهش انگیزه دانشجویان در بسیاری از رشته‌ها دانست. این مساله در کلاس درس فارسی عمومی هم اثر می‌گذارد. به نظر من بزرگ‌ترین مساله‌ای که متولیان امر درباره دانشجو و دانشگاه باید به آن توجه کنند همین مساله است.

محمدعلی آتش‌سودا می‌گوید: بی‌علاقگی و بی‌انگیزگی نسبت به ادبیات، بدجور در دانشگاه‌ها و موسسه‌های آموزش عالی اپیدمی شده است.

یک مدرس ادبیات می‌گوید: به نسبت دهه‌های قبل، اقبال عمومی به سمت درس ادبیات زیاد نیست، که این به سیاست‌های آموزش و پرورش و سیستم آموزشی ارتباطی ندارد و به تغییراتی مربوط است که در جامعه اتفاق افتاده و همراه با کم‌توجهی به فضایل اخلاقی و ارزش‌های انسانی است.

زهیر توکلی با انتقاد از سیستم آموزشی کنکورمحور می‌گوید: من تا جایی می‌توانم با چنین سیستمی کنار بیایم و از آن‌جا به بعد حرف دل خودم را درباره متون که به کنکور هیچ ربطی ندارد اما بچه‌ها از آن متن لذت می‌برند، می‌زنم؛ برای همین هیچ‌وقت در مدرسه‌های غیرانتفاعی تهران پیشرفت شایانی نداشته‌ام و مشهور شده‌ام به این‌که می‌گویند «یارو معلم تست نیست».

مریم کهنسال می‌گوید: در کلاس‌های ادبیات سعی می‌کنم ترس دیرین دانشجویان از ادبیات، به لذت خوانش متن و درک ساده و بی‌آلایش متون دل‌انگیز و سرشار از اندیشه‌های نیک تبدیل شود.

مرتضی جعفری می‌گوید: 90درصد کتاب‌هایی که در میان کتاب‌های فارسی عمومی تالیف شده، یک نگاه صرف ادبیات دارند و از نگاه یک ادیب به ادبیات نگاه کرده‌اند، نه از نگاه عموم مردم و دانشجویان؛ درحالی‌که برای آن‌ها، مباحث کاربردی ادبیات جذابیت بیشتری دارد.