به گزارش خبرنگار مهر، مرتضی امیری اسفندقه، شاعر انقلاب، در روز نخست اولین اردوی دوره هفتم آفتاب‌گردان‌ها به گفت‌وگو پیرامون تجربه‌های شعری خود پرداخت.
امیری اسفندقه ضمن ابراز خرسندی از حضور در جمع شاعران دورۀ هفتم گفت: بوی شعر در این فضا پراکنده است و من تحت جاذبۀ شعرم.
وی سپس به بیان تجربه‌های شاعری خود و آموختن در محضر استادان در انجمن ادبی مشهد اشاره کرد و افزود: در مشهد عزیز استادانی چون احمد کمال‌پور، محمد قهرمان، ذبیح‌الله صاحبکار، غلامرضا قدسی، غلامرضا شکوهی و ... را داشتیم. اما کلاس‌های شعر در آن دوره به شیفتگی و شفافی امروز نبود و این رونق بی هیچ تردیدی ثمرۀ انقلاب است. من در آن سال‌ها شنیده بودم در مشهد انجمنی به نام انجمن شعر فرخ وجود دارد و در آن مردان نفس‌سوخته‌ای چون احمد کمال‌پور هستند. همچنین شاعری چون غلامرضا قدسی. درِ خانۀ این استادان به روی مشتاقان شعر و ادب باز بود اما انتظار داشتند هر روز روی شعرت کار کنی و در هر دیدار نمونه شعر تازه‌ات را بیاوری.
شاعر مجموعه نیمایی «هیس گل‌ها خوابیده‌اند» ظلم‌ستیزی را از جمله آرمان‌های شعر پارسی از نخستین روزها دانست و گفت: انقلابی‌های واقعی آنان‌اند که اول ظلم را در خود خفه کرده‌اند. در همین نسل، قیصر امین‌پور و سلمان هراتی را داریم.
ویسپس در توضیح موضع‌گیری شاعران در برابر وقایع جامعه افزود: هرگاه جامعه خواسته به خودشیفتگی و خودخواهی عادت کند شعر پارسی ضامن واژه‌ها را کشیده است. آرمان شعر پارسی انقلابی است. برخی افراد تلاش می‌کنند از شاعران امروز شخصیت‌های سیاست‌زده به جمع معرفی کنند اما شعر، خودش خودش را معرفی می‌کند. شعر پارسی هیچ‌وقت چاپلوس نبوده است.
وی پیرامون میزان اهمیت استعداد شعری در پیشرفت شاعران توضیح داد: البته شعر یک استعداد است اما ما نیامده‌ایم بزرگ‌ترین شاعر باشیم. زبان پارسی سخاوتمند است. در تئاتر و سینما به هنرمندان می‌گویند ستارۀ سینما اما ستارۀ شعر نداریم. چون شاعر نمی‌خواهد ستاره باشد. بلکه می‌خواهد ستاره‌ها را ببیند.
