تورج منصوری رییس انجمن فیلمبرداران سینمای ایران در پاسخ به خبرنگار مهر که امضای تفاهمنامه میان فیلمبرداران و شورایعالی تهیه کنندگان به چه منظور است و چقدر مفاد آن عملی می شود، با اشاره به سابقه حضور خود در خانه سینما گفت: از همان ابتدای پایه گذاری خانه سینما و برگزاری اولین انتخابات آن من حضور داشته ام و براساس انتخابات انجام شده به عنوان رییس اولین هیات مدیره خانه سینما فعالیت کردم. در آن زمان خانه سینما در یک ساختمان قدیمی و نیمه مخروبه قرار داشت که سرقفلی آن را از فردی به نام آقای بلوکی خریداری کردم اینها را گفتم که بگویم که از ابتدا تا به امروز در خانه سینما حضور داشتم و می دانم چه اتفاق هایی رخ داده تا خانه سینما به جایی که امروز هست برسد.
وی تاکید کرد: خانه سینما به عنوان مجموعه ای از آدم ها که نیازمند شغل و تامین نیازهای اقتصادی خود هستند دچار مشکلات بزرگی است. نمی توان گفت خانه سینما مسئول کاریابی است اما می توان آن را مسئول رسیدگی به این که اعضای آن درگیر چنین مشکلاتی هستند، دانست.
این فیلمبردار با تاکید بر اینکه خانه سینما حافظ یک سری اصول و روابط بین اعضا و حامی قرارداد فی مابین صنوف خود است، عنوان کرد: متاسفانه طی سال های گذشته خانه سینما دچار یک شکاف طبقاتی شده است. هنگامی 13 صنف در خانه سینما فعالیت می کرد و اختلاف طبقاتی بسیار کمی وجود داشت، اما امروز یک شکاف طبقاتی بزرگ میان اعضای خانه سینما به وجود آمده است.
وی در توضیح این شکاف طبقاتی گفت: اعضای خانه سینما از تعداد اندکی از هنرمندان با دستمزدهای بسیار بالا که امکانات مالی بسیار خوبی دارند که امکانات تولید نیز در دست آنها قرار دارد تشکیل شده که بخشی از این افراد تهیه کننده و یا صاحب سینما شده اند. این افراد در آغاز فعالیت خانه سینما همکاران و رفقای ما و از نظر اقتصادی همپای دیگر سینماگران بودند و اگر امروز به جایی رسیده اند با همکاری همه ما بوده است یعنی فیلمبردار، بازیگر، نویسنده، بدلکار و... کمک کردند تا تهیه کنندگان سینما به این سطح خوب مالی دست یابند.
مدیر فیلمبرداری «ملی و راه های نرفته اش» بیان کرد: البته این را هم باید بگویم که موقعیت مالی تهیه کنندگان سینمای ایران نسبت به تهیه کنندگان سینمای جهان بسیار معمولی است. همین مساله در بین دیگر رشته های سینمایی نیز صدق می کند به عنوان مثال یک فیلمبردار در سینمای آمریکا اگر 10 فیلم کار کرده باشد دیگر نیاز اقتصادی احساس نمی کند اما در ایران فیلمبردارهایی داریم که 150 فیلم کار کرده اند اما الان محتاج پول هایی هستند که می تواند برای افراد متوسط جامعه پول خرد باشد.
وی افزود: امنیت شغلی تنها امنیت تک تک افراد نیست، بلکه امنیت یک مجموعه مدنظر است. زمانی که یک مجموعه احساس امنیت کند، حال همه اعضای آن خوب است و با امید به آینده حرکت می کنند و دست آورد مثبت خواهند داشت. اگر امنیت شغلی برای برخی از افراد تامین شود و برای برخی دیگر تامین نشود که دیگر امنیت شغلی نامیده نمی شود. ما به عنوان فیلمبردار برای اینکه نشان دهیم که می دانیم امنیت شغلی چه چیز است، راهی نداریم تا به تهیه کنندگان سینما بگوییم که ما می توانیم به شما کمک کنیم تا اثری با کیفیت بهتر و درآمد بیشتر تولید کنید.
وی با اشاره به اینکه امضای تفاهمنامه میان صنوف مختلف با تهیه کنندگان قدم های اول است تا نشان دهیم که مراقبت امنیت شغلی یکدیگر در صنوف هستیم، بیان کرد: امنیت شغلی را فیلمبردارها نمی توانند برای فیلمبردارها فراهم کنند، بلکه تهیه کننده به عنوان کارفرما باید در این زمینه همکاری کند و در غیر این صورت امنیت شغلی تبدیل به یک شعار می شود که هیچ تاثیری ندارد.
مدیر فیلمبرداری «پل چوبی» تاکید کرد: البته همکاران ما در انجمن فیلمبرداران نسبت به این تفاهمنامه نگاه مثبتی ندارند چرا که تا امروز قول های بین صنوف، وزارت ارشاد و خانه سینما بعد از مدتی از بین رفته و به خاطره ها پیوسته است و علت اصلی بدبینی مدیران فیلمبرداری نسبت به این تفاهمنامه بیشتر به این دلیل است که امیدی به عملی شدن آن ندارند.
وی توضیح داد: مدیران فیلمبرداری به این مساله فکر می کنند که توافقی با یک صنف انجام شده است که اگر طرف مقابل نسبت به توافق پایبند نباشد، پایبندی ما مانند پایبندی ایران در برجام است و هیچ فایده ای ندارد. البته در حال حاضر هیچ راهی جز صبر کردن وجود ندارد.
رییس انجمن فیلمبرداران سینمای ایران بیان کرد: ما در انجمن مدیران فیلمبرداری حاضر هستیم در طول دوره یک ساله به صورت آزمایشی تمام تلاش خود را بکنیم تا به تهیه کنندگان اثبات کنیم اگر براساس این تفاهمنامه جلو برویم تهیه کنندگان از هر نظر سود می برند.
منصوری در پایان گفت: مساله قرارداد تیپ نیز از دیگر مواردی است که در قدم های بعدی دنبال می کنیم، البته وکلای خانه سینما نیز این مساله را دنبال می کنند.
چندی پیش تفاهمنامهای بین انجمن فیلمبرداران سینما و منوچهر شهسواری رییس شورای عالی تهیه کنندگان امضا شد که بر اساس آن شکل جدیدی از همکاری بین فیلمبرداران و تهیهکنندگان سینما تعریف شده است.