به گزارش الف، ایالات متحده آمریکا پس از خروج از توافق هسته ای با ایران تلاش کرد عقربه های ساعت را به عقب بازگردانده و سیاست محاصره اقتصادی ایران را از سر بگیرد؛ اما تاکتیک واشنگتن این بار از طریق اقداماتی شدیدتر با إعمال ممنوعیت صادرات نفت و گاز ایران به خارج از راه فشار به دولتها و شرکتهای بین المللی برای امتناع از وارد کردن این ماده حیاتی برای اقتصاد ایران بود.
الوطن در ادامه می نویسد: این تلاش آمریکا برای به عزلت کشاندن ایران و خفه کردن اقتصاد آن، از طریق محروم کردن این کشور از منابع درآمدی حاصل از فروش نفت و گاز بوده که در رسیدن به اهدافش نا موفق بوده است. استراتژی آمریکا در این باره که توسط پومپئو اعلام شد، در مراحل اولیه خود شکست خورد؛ امری که توسط نشریه فارین پالیسی نیز پیش بینی شده بود:«این تصمیم بیش از اینکه یک استراتژی باشد، شبیه به رویا و آرزوست؛ آنچه شرایط را بدتر می کند، ناتوانی کاخ سفید در همکاری با اروپا برای اجرای تحریمها علیه ایران است».به این ترتیب، دولت آمریکا بار دیگر ضعف خود را در تعامل با پرونده های مهم نشان داد و ایران برای ایالات متحده یک مشکل باقی ماند، در حالی که واشنگتن تنهاتر و غیر قابل اطمینان تر از قبل شد. در واقع آنچه پومپئو ارائه داد را نباید یک استراتژی برای موفقیت، بلکه«یک استراتژی برای رسیدن به فاجعه» دانست.
اما عواملی که بر شکست استراتژی واشنگتن در مورد تحریم نفتی ایران و فاجعه بار بودن نتیجه برای امریکا دلالت می کند، کدام است؟
بیشتر بخوانید:
آیا آمریکا می‌تواند صادرات نفتی ایران را کاملا قطع کند؟
عراقچی: گزینه‌های متعددی برای مواجهه با تحریم نفتی داریم/ اگر ما نتوانیم صادرات داشته باشیم دیگران هم نخواهند توانست
با خوانشی از مواضع دولتهای اروپایی که بدون آنها امکان موفقیت این استراتژی ترامپ در مورد محاصره ایران ممکن نیست، می توانیم این عوامل را برای شکست آمریکا در این باره ذکر کنیم:
1-مخالفت اتحادیه اروپا با تأیید موضع آمریکا در مورد خروج از برجام و تاکید این دولتها بر پایبندی به برجام و امادگی شان برای ارائه ضمانتهایی به ایران. تاکید دوم در این باره از زبان موگرینی مطرح شد و تاکید سوم را وزیر خارجه فرانسه بیان کرد، زمانی که بر همکاری اروپا با چین و روسیه برای ایجاد ابزار مالی تاکید نمود، ابزاری که بتواند به ایران این تضمین را بدهد که صادرات نفت آن ادامه می یابد.
2-تصمیم قاطع روسیه برای مخالفت با خروج آمریکا از برجام و اقدامات آن علیه ایران، تاکید مسکو بر پایبندی به توافق هسته ای و در ادامه، با تقویت روابط اقتصادی بین ایران و روسیه، از طریق سفر اخیر ولایتی به مسکو، نشست او با پوتین و بازگشتش به تهران به همراه سرمایه گذاری های روسیه در ایران، در واقع پاسخ مستقیم و عملی به استراتژی ضد ایرانی آمریکا داد.
3-موضع چین در مورد ادامه التزام به توافق هسته ای، تقویت شراکت اقتصادی آن با ایران و اعلام عزم جدی آن برای افزایش واردات نفت ایران.
4-اعلام هند در مورد عدم کاهش واردات نفتی از ایران در سایه تحریم های ایالات متحده. لازم به ذکر است که هند حدود 12 درصد از نفت ایران را وارد می کند.
5-عقب نشینی عربستان از افزایش تولید نفت، تا دو میلیون بشکه در روز، (همانطور که ترامپ خواسته بود) و این نتیجه هشدارهایی از سوی الجزایر و ونزوئلاست در مورد عواقب خطرناکی که بر افزایش تولید نفت مترتب می شود{ البته برخی خبرگزاری ها نیز عنوان کرده بودند که افزایش زودهنگام تولید نفت توسط عربستان و ارائه آن به بازار، بدون مشتری مانده است}.
6-تصمیم تهران در مورد بستن تنگه هرمز در صورت اجرایی شدن ممنوعیت صادرات نفت ایران، امری که در نظر ایران به منزله اعلان جنگ علیه آن است و باید پاسخی به آن داده شود. بسته شدن تنگه هرمز منجر به توقف بارگیری 17 میلیون بشکه نفت از خلیج فارس و عراق ، به سراسر دنیا شده و موجب التهاب در قیمتهای نفت و هرج و مرج در بازارهای آن می شود؛ مساله ای که ضررهای زیادی برای دولتهای صادر کننده و وارد کننده نفت دارد.
نویسنده: حسین عطوی/مترجم: مریم نصرالهی