بیشتر افراد آنفلوآنزا را بیماری جدی به حساب نمی‌آورند و علائمی همچون سردرد، آب‌ریزش بینی، سرفه و درد عضلانی باعث می‌شود که اغلب این بیماری با سرماخوردگی شدید اشتباه گرفته شود.
به گزارش به نقل از ایسنا، این درحالیست که آنفلوآنزای فصلی سالانه به فوت 650 هزار نفر منجر می‌شود؛ به همین دلیل تزریق واکسن آنفلوآنزا بسیار حائز اهمیت است و تزریق آن بخصوص به کودکان، افراد مسن، زنان باردار یا بیمارانی با سیستم ایمنی حساس و آسیب‌پذیر توصیه می‌شود.
ویروس آنفلوآنزا پیوسته در حال جهش یافتن است تا از حملاتِ سیسم ایمنی بدن در امان بماند. زمانیکه ویروس جدیدی مشاهده می‌شود که بتواند به راحتی افراد را آلوده ساخته و بین مردم شیوع پیدا کند و همچنین بیشتر افراد در برابر آن مصونیت نداشته باشند، بیماری همه‌گیر می‌شود.
دکتر "ونکینگ ژانگ"، مدیر برنامه جهانی آنفلوآنزا در سازمان جهانی بهداشت (WHO) در این رابطه می‌گوید: همه‌گیر شدن ویروس جدید آنفلوآنزا قطعی است. اما زمان دقیق آن مشخص نیست و در مورد نوع آن و شدت بیماری داده‌ای وجود ندارد. این عدم قطعیت، آنفلوآنزا را نسبت به بسیار دیگری از پاتوژن‌ها متفاوت می‌سازد.
2018 میلادی صدمین سالگرد یکی از فاجعه‌بارترین بحران‌های سلامت عمومی در تاریخ مدرن است. در سال 1918 همه‌گیری آنفلوآنزا که با نام آنفلوآنزای اسپانیایی شناخته شد، تلفات چشمگیری به جا گذاشت.
شدت و سرعت گسترش همه‌گیری آنفلوآنزا در سال 1918 غیر قابل تصور بود به گونه‌ای که یک سوم جمعیت کره زمین به آن دچار شدند و زمانیکه این همه‌گیری بعد از دو سال متوقف شد بیش از 50 میلیون نفر جان خود را از دست دادند.
پاتوژن‌ها و عوامل بیماری‌زا فراتر از مرزهای ملی، طبقات اجتماعی و وضعیت اقتصادی گسترش پیدا می‌کنند. درحالیکه معمولا بیماری آنفلوآنزا در افراد بسیار جوان و حتی افراد مسن کشنده‌تراست، همه‌گیری ویروس آنفلوآنزا در سال 1918 به طور غیرمعمولی در میان مردان 20 تا 40 ساله کشنده و مرگبار بود.
در عین حال همه‌گیری بیماری بر عملکردهای اجتماعی و اقتصادی جوامع تاثیر می‌گذارد و می‌تواند سیستم سلامت کشور، منابع و نیروی انسانی حوزه سلامت را مختل کند.
از سوی دیگر همه‌گیری آنفلوآنزا همچون بسیاری دیگر از بیماری‌ها بیشترین آسیب را متوجه مردم فقیر و حاشیه‌نشین می‌کند. در مطالعه‌ای که با هدف ارزیابی تاثیرات بالقوه همه‌گیری احتمالی بیماری‌ها همچون آنفلوآنزای اسپانیایی در سال 1918 در جهان مدرن انجام گرفت مشخص شد کشورها و مناطقی که از حداقل آمادگی در برابر این همه‌گیری برخوردارند بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند.
هرچند جهان نسبت به 100 سال قبل بسیار تغییر کرده است. بر خلاف جهانی که سال 1918 تحت تاثیر همه‌گیری آنفلوآنزا قرار گرفت، اکنون بشر به ضد ویروس‌ها، واکسن‌ها، تست‌های تشخیصی و تکنیک‌های کنترلی مدرن مجهز است. اکنون بشر بیش از گذشته توانایی دارد تا تاثیرات بیماری‌ها را کاهش داده، جان انسان‌ها را حفظ کرده و هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی ناشی از امراض را تقلیل دهد. اما بدیهی است که تلاش‌های کشورها برای آمادگی در برابر آن‌ها باید حفظ شود.
همه‌گیریِ آنفلوآنزا غیرقابل پیش‌بینی است. در یک مورد شیوع بیماری که سال 1957 در سراسر جهان اتفاق افتاد، یک میلیون نفر فوت کردند. این بیماری در چین آغاز شد اما در تمام جهان گسترش یافت. در سال 1968 همه‌گیری دیگری اتفاق افتاد که یک تا سه میلیون کشته برجا گذاشت. در سال 2003 میلادی ویروس H5N1 یا آنفلوآنزای پرندگان نشان داد چگونه ویروس از حیوان به انسان منتقل می‌شود اما همه‌گیر نشد چرا که امکان انتقال آن از انسان به انسان وجود نداشت.
در سال 2009 همه‌گیری ویروس آنفلوآنزای خوکی H1N1 در مکزیک آغاز شد و به سرعت به بیش از 214 کشور گسترش پیدا کرد. گفته شده بین 105 تا 395 هزار نفر بر اثر این بیماری جان باختند.
دکتر ژانگ خاطر نشان کرد: همه‌گیری آنفلوآنزا چالش جدی در حوزه سلامت عمومی است که بشر قادر به پیشگیری یا ریشه‌کن ساختن آن با در نظر گرفتن فناوری و دانش موجود نیست. از سوی دیگر همه‌گیری آنفلوآنزای فصلی فرصتی را برای آمادگی در برابر همه‌گیری بعدی این بیماری فراهم می‌سازد.
به گزارش سایت اطلاع‌رسانی سازمان جهانی بهداشت، امروزه، کمتر از نیمی از تمامی کشورها دارای برنامه ملی آماده‌سازی در برابر همه‌گیری آنفلوآنزا هستند که از میان آن‌ها تعداد کمی برنامه‌ها و طرح‌های خود را بر اساس آموخته‌های بدست آمده از سال 2009 به روز رسانی کرده‌اند. همچنین کشورهایی با میزان درآمد پایین با مشکل کمبود منابع برای اعمال و اجرای برنامه‌های آمادگی در برابر همه‌گیری بیماری‌ها دست به گریبان هستند.
