بستن دست شهرداری‌ها برای اداره شهر با لایحه مالیات بر ارزش افزوده/ بدحسابی دولت در پرداخت بدهی‌های شهرداری

اقتصادآنلاین - فائزه مومنی؛ مجید فراهانی درواکنش به احتمال حذف مالیات بر ارزش افزوده از درآمدهای مستقیم شهرداری‌های کشور به خبرنگار اقتصادآنلاین گفت: عوارض ارزش افزوده، بخشی از درآمد شهرداری در همه کشورها است. در دوره‌های گذشته شهرداری‌ها عوارض معتددی می‌گرفتند؛ اعم از عوارض خرید و فروش کالا، حمل و نقل و غیره. در یک بازه زمانی قانون‌گذار دستور داد تا تمام این عوارض تجمیع و بعد از تجمیع عوارض، قانون مالیات بر ارزش افزوده در کشور اجرایی شد. 

وی ادامه داد: سهم شهرداری‌ها از این منبع در یک بازه زمانی 50درصد بود و حالا به 30درصد کاهش پیدا کرده است. از این مقدار نیز در تهران؛ 88درصد برای شهر تهران و مابقی برای روستاهای اطراف است. دربودجه سال 97دولت حدود 3هزار میلیارد تومان از این محل به شهرداری تهران می‌رسد که جزو درآمدهای پایدار محسوب شده به این معنا که نسبتا ثبات دارد و  به محیط‌زیست و سلامت شهروندان آسیبی وارد نمی‌کند. 

به گفته عضو شورای شهر تهران؛ باید این درآمدها جایگزین درآمدهای مخرب مثل درآمدهای حاصل از شهرسازی و ساخت و ساز شود. در درآمد های ناپایدار مخرب ما شهر را تخریب می‌کنیم تا آن را اداره کنیم؛ اگر درآمد پایدار نداشته باشیم چاره‌ای جز افزایش درآمدها از طریق شهرسازی نداریم و این برای شهر و مردمانش آسیب‌زا است. 

فراهانی با اشاره به لایحه پیشنهادی مالیات بر ارزش‌افزوده دولت به مجلس؛ گفت: در این لایحه دو، سه چیز خطرناک وجود دارد که یکی از آن‌ها این است که شهرداری‌ها از وضع عوارض منع شوند. البته منظور اخذ عوارض تجمیع شده نیست، بلکه منظور اخذ عوارض جدید است. برای مثال چرا نباید شهرداری برای حفظ اصل زیبایی سیما و منظر شهری عوارض نصب بیلبورد بگیرد؟چرا نباید برای ساماندهی پارک حاشیه‌ای و کنترل استفاده از خودرو، عوارض پارک حاشیه‌ای بگیرد؟مهم‌ترین وظیفه شوراها طبق قانون وضع عوارض برای افزایش سهم شهرداری‌ها از درآمد پایدار است اما حالا لایحه جدید دولت در قانون ارزش افزوده می‌خواهد این اختیار را از شوراها بگیرد. 

او اضافه کرد: قسمت خطرناک دیگر این لایحه، تبدیل عوارض گذشته به مالیات است، وقتی اسم عوارض می‌شود مالیات، یعنی باید وارد خزانه واحد دولت و سپس بودجه سنواتی دولت شود و نهایتا شهرداری‌ها اگر بتوانند با التماس سهم خود را از دولت بگیرند. برای مثال وقتی مردم در شهر عوارض راهنمایی و رانندگی می‌دهند، وارد خزانه دولت می‌شود و بعد دولت باید به شهرداری‌ها بدهد. این درحالی است که دولت سهم شهرداری‌ها را جرایم راهنمایی و رانندگی یا یارانه بلیت اتوبوس و مترو نمی‌دهد و همین موضوع مدیریت‌های شهری را دچار مشکل عدیده مالی کرده است. حالا می‌خواهند کل عوارض را به دولت بدهند و با این کار منبع درآمدی شهرداری‌ها با بدقولی‌های دولت به صفر می‌رسد. 

به گفته فراهانی؛ مقصر اصلی تاخیر در تکمیل خط 7،6متروی تهران و خرید واگن‌ها، دولت است. اگر فقط 10هزار میلیارد تومان به متروی تهران تزریق شود، سرفاصله قطارها به دو دقیقه رسیده و جابه‌جایه از 2میلیون به 7میلیون افزایش پیدا می‌کند، در این صورت حمل و نقل و به تبع آلودگی هوا تخفیف  پیدا می کند. دولت باید 5هزار میلیارد از 10هزار میلیارد را بدهد، اما بدحسابی می‌کند. 

این عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران با اشاره به فرسودگی ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران، اظهار کرد: در پنج‌ساله گذشته ما 6هزار و 800اتوبوس داشتیم و باید تا انتهای برنامه پنج‌ساله دوم شهرداری به 9هزار دستگاه می‌رسید، اما در حال حاضر نه تنها افزایش پیدا نکرد بلکه کاهش پیدا کرده و  به 6هزار و 100دستگاه رسید!چرا؟برای اینکه دولت یک ریال پول نداده است و به تعهدات خود عمل نمی‌کند. 

فراهانی با انتقاد از عملکرد دولت که در راستای محدود کردن هرچه بیشتر اختیارات شهرداری‌ها است، گفت: هرچقدر که در دوره رییس دولت اصلاحات، دولت زمینه‌ساز ایجاد شوراها شد و با مطابق با برنامه، دولت‌های محلی شکل گرفتند و سعی شد که شهرداری‌ها به سمت مدیریت یکپارچه شهری بروند و مدیریت شهری عهده‌دار تمشیت شهر باشد اما جای تاسف دارد که در دولت آقای روحانی، به جای اینکه تلاش برای کوچک‌تر کردن دولت باشد و از تصدی‌گری فاصله بگیرد و اداره امور را به مردم و در نهایت به منتخبان مردم بسپارد اما سعی می‌شود تا همین اختیارات محدود شورای شهر و شهرداری‌ها کوچکتر شوند.نباید با ارائه لایحه‌های محدود‌کننده و نیز تحریم اقتصادی مدیریت شهری اینگونه تصور ایجاد شود که دولت روحانی می‌خواهد دست شهرداری‌ها را برای اداره شهر بسته و مدیریت شهری را به بن‌بست برساند.