خروج داروهای شیمی‌درمانی از شمول بیمه "خطرناک" است/وزارت بهداشت به ضرر فرودستان رفتار می‌کند

علیرضا حیدری می‌گوید: هزینه داروهای شیمی درمانی در هر ماه، چند برابرِ دستمزد ماهانه‌ی یک کارگر است. در چنین شرایطی او از کجا بیاورد که چنین هزینه‌ای را بپردازد؟!

به گزارش به نقل از ایلنا، وزارت بهداشت در اقدامی بی‌سابقه، داروهای شیمی درمانیِ خارجی را از شمول بیمه‌ها خارج کرده‌است. به عبارتی بعد از این اگر بیمار سرطانی بخواهد داروی شیمی درمانی خارجی خریداری کند، باید آن را به نرخ آزاد و با دلارِ بالای ده هزار تومان بخرد؛ نگرانی‌ها در ارتباط با این رویکرد تا حدی بالا گرفته که رسول خضری (نماینده مجلس) این تصمیم را «نگران‌کننده» و دارای عواقب سوء توصیف کرده‌است.

علیرضا حیدری (فعال کارگری و نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری) در ارتباط با این اقدام غیرحمایتیِ دولت و زارت بهداشت، می‌گوید: وزارت بهداشت داروهای شیمی درمانی را که مشابه داخلی دارند، از پوشش بیمه‌ها خارج کرده‌است؛ تولیدکننده‌های داروهای شیمی درمانی، طیف وسیعی دارند؛ مثلاً یک داروی خاص را هند، ترکیه و سوئیس تولید می‌کند اما بازه‌ی قیمت‌ها بسیار متفاوت است، ممکن است قیمتِ داروی تولید سوئیس، دوبرابر داروی ترکیه باشد؛ اما بحث اصلی، میزانِ «تاثیرگذاریِ دارو» است.

علیرضا حیدری

باید اثبات شود که نمونه داخلی این داروها همان میزان اثربخشی دارد

وی ادامه می‌دهد: حال در مورد داروهای از پوشش بیمه خارج شده نیز می‌توان این سوال را مطرح کرد که آیا قدرت اثربخشیِ داروهای شیمی‌درمانیِ ساخت داخل به اندازه نمونه‌های خارجی هست یا نه؛ باید از وزارت بهداشت پرسید اگر اثربخشی نمونه‌های خارجی بیشتر است، چرا آنها را از شمول بیمه خارج می‌کنید ولی اگر اثربخشی نمونه‌های ایرانی هم به اندازه خارجی‌هاست، چرا پزشکان ایرانی، اصرار بر خرید و تهیه‌ی داروی خارجی دارند؟! حتی در مراجعه برای درمان، در مواردی پزشکان روی کارخانه ساخت دارو هم «تاکید» دارند و با قاطعیت می‌گویند "حتماً فلان دارو را از بهمان برندِ خاص تهیه کن"؛ باید اثبات شود که نمونه داخلی این داروها همان میزان اثربخشی دارد وگرنه مردم هرگز نمی‌توانند خودشان را به خرید و مصرف داروهای کم‌کیفیت‌تر راضی کنند؛ آن هم زمانی که بحث سلامت خانوار و موضوع مهمی مثل سرطان مطرح است.

حیدری معتقد است که گران بودن نمونه‌های خارجی، محصول اثربخشی مناسب آنهاست. در حال حاضر جهش ارزی نیز، قیمت آنها را برای مشتری ایرانی به مراتب گران‌تر کرده‌است.

او می‌افزاید: در این شرایط، خروج این داروها از شمول بیمه، می‌تواند هم سلامت بیماران کم‌درآمد را با خطر مواجه سازد و هم فشار بی‌سابقه‌ای بر معیشت خانوارهایی تحمیل کند که بیمار سرطانی در منزل دارند.

می‌خواهند منابعِ سازمان‌های بیمه‌گر را حفظ کنند

اما علت این خارج کردن این داروها از پوشش بیمه چیست؛ حیدری پاسخ می‌دهد: علت، فقط اجتناب از اثراتِ منفیِ افزایش نرخ ارز بر صندوق‌های بیمه‌گر است. این اتفاق به دنبالِ محدودیت‌های منابع مالی صندوق‌ها رخ داده‌است؛ هرچه فریاد زدیم مراقبِ منابع مالی سازمان‌های بیمه‌گر باشید، طرح تحول سلامت دارد سازمان‌های بیمه‌گر را نابود می‌کند و با این حساب، منابع مالی لازم برای اجرای تعهدات درمانی، باقی نمی‌ماند، کسی گوشش بدهکارِ این حرف‌ها نبود.

این فعال کارگری معتقد است اکنون دولت و وزارت بهداشت در تنگنا افتاده‌اند و به طور مشخص، وزارت بهداشت که متولی اصلی تامین داروی کشور است و باید با ارز محدودی که در اختیار دارد، داروهای مورد نیاز مردم را وارد کند، دست به چنین اقداماتِ ایذایی زده تا بلکه بتواند هزینه‌های ارزی خود را کنترل کند.

چرا قبل از جهش ارزی اخیر این کار را نکردند؟!

حیدری تاکید می‌کند: این خروجِ غیرمترقبه از پوشش بیمه، فقط محصول افزایش قیمت ارز است و تاکنون سابقه نداشته که فلان برندِ دارو را از پوشش بیمه خارج کنند؛ اگر قرار به حمایت از داروسازی وطنی و جلوگیری از مصرف داروهای خارجی بود، چرا قبل از جهش ارزی اخیر این کار را نکردند؟! چرا امروز بعد از افزایشِ سرسام آور قیمت ارز به این صرافت افتادند که داروهای خارجی را از پوشش بیمه خارج کنند؟!

وی ادامه می‌دهد: اطمینان دارم این تصمیم در سلامت بیمارانِ سرطانی که در شرایط بسیار حساسی هستند، تاثیر منفی می‌‌گذارد و بیشترین آسیب را از این ناحیه، خانواده‌های کم درآمد متحمل می شوند؛ خانوارهایی که نمی‌توانند داروهای توصیه شده‌ی پزشک را با این قیمت ارز، از بازار آزاد تهیه کنند و به ناچار در شرایط ناگواری قرار می‌گیرند.

چشم امیدِ کارگران و کم درآمدها به همین صندوق‌های بیمه است

حیدری با بیان اینکه چشم امیدِ کارگران و کم درآمدها به همین صندوق‌های بیمه است، می‌افزاید: کارگر سی سال تمام حق بیمه می‌پردازد با این امید که اگر روزی خود و یا خانوده‌اش بیمار شد، بتواند از خدمات درمانی رایگان بهره‌مند شود؛ چه ظلمی بالاتر از این که این «حق» را از او بگیرند؟! خرج داروهای شیمی درمانی در هر ماه، چند برابرِ دستمزد ماهانه‌ی یک کارگر است! از کجا بیاورد که بپردازد؟!

این فعال کارگری در پایان به اظهارات مکررِ «وزیر بهداشت» در مورد بیماران خاص اشاره می‌کند و می‌گوید: وقتی وزیر بهداشت مملکت، در مورد بیمارانِ مبتلا به «ام‌اس» می‌گوید "چه لزومی دارد کلی خرج بیماری کنیم که در آستانه احتضار است و مرگ او را فقط برای شش ماه به تعویق بیاندازیم"، دیگر چه توقعی دارید؟! همین نگرش و رویکرد است که به خروج داروهای سرطان از شمول بیمه می‌انجامد. استراتژی‌های وزارت بهداشت به ضرر محرومان و فرودستان تدوین شده و از این به بعد هم باید منتظر سناریوهای جدید بیشتری باشیم.