به گزارش ایسنا، این رویکرد می‌تواند منجر به ارائه مدارهایی شود که بدون افزایش ابعاد فیزیکی‌شان محاسبات بیشتری انجام می‌دهند.
طراحان و دانشمندان رایانه به دنبال همپا شدن با قانون مور هستند. بر اساس این قانون، تعداد فرستنده‌های موجود در یک مدار یکپارچه هر دو سال یک بار دو برابر می‌شود تا نیازهای پردازش را برآورده کنند. این فرستنده‌ها به سرعت از لحاظ اندازه به حد و مرزهای فیزیکی می‌رسند و امکان کوچک کردن‌شان جهت جاسازی بهتر بر روی یک تراشه وجود ندارد.
مدارهای غیرخطی آشوب‌محور به عنوان راهکاری برای حل این مشکل پیشنهاد شده‌اند زیرا مداری از این دست می‌تواند چندین محاسبه را انجام دهد. با این حال، تعداد ورودی‌های که بتوانند در محاسبه آشوب‌محور پردازش شوند، به خاطر نویز محدود می‌شوند زیرا نویز میزان دقت را کاهش می‌دهد.
نویز به نوسانات تصادفی سیگنال القا می‌شود و ممکن است ناشی از تغییرات دما، نوسانات ولتا‍ژ یا نقص در نیمه‌رساناها باشند. سامانه ارائه شده توسط بهنام کیا و همکارانش غیرخطی بوده و نویز ممکن است مشکل آفرین‌تر باشد.
برای حل این مشکل تیم علمی سیستم هیبریدی تولید کرد که از یک بلوک دیجیتالی گیت‌های AND (نوعی گیت دیجیتالی) و یک مدار غیرخطی آنالوگ جهت توزیع محاسبات بین مدارهای آنالوگ و دیجیتال استفاده می‌کند. نتیجه این امر، کاهش زمان محاسبات بود.
این بدین معناست که بازدهی مدار را می‌توان افزایش داد در حالی که انحرافات نویزمحور هنوز کوچک‌اند. در این روش، محاسبات به حدی سریع انجام می‌شوند که نویز، زمانی برای تاثیرگذاری بر دقت آنها نخواهد داشت.
