به گزارش ورزش سه، آنچه که والورده را از بقیه متمایز میکند این است که او میراث دار مربیانی است که شاید از بعد تاکنیکی حداقل شباهت را به آن ها دارد؛ کسانی همچون کرایوف،فان خال،گواردیولا،ریکارد،تیتو ویلانووا و ... . بارسلونا آخرین بار که چنین ریسکی را انجام داد انتصاب تاتا مارتینو بود که البته دوران چندان موفقی را سپری نکرد.
والورده اوایل حضورش در بارسلونا را خوب شروع نکرد و نتوانست در پیش فصل و سوپرجام انتظارات هواداران را براورده کند. حواشی مربوط به خروج نیمار، آشفتگی در بازار نقل و انتقالات و همچنین عدم هماهنگی فنی والورده با بازیکنان را میتوان از جمله این ناکامی ها دانست.
اما رفته رفته شرایط بهتر شد. بطوریکه با شروع لالیگا او ورق را برگرداند و با نتایج خوب که بعضا با بازی های نه‌چندان خوب همراه بود توانست این جام را از آن خود کند. او با درخشش تیمش در دو بازی ال کلاسیکو جای پای خود را محکم تر کرد. والورده در کوپادل ری هم موفق ظاهر شد و توانست بارسلونا را قهرمان این جام کند. کاری که با اتلتیک بیلبائو تا آستانه آن پیش رفته بود اما مغلوب همین بارسلونا شد.
اما آنجا والورده در تیررس منتقدان و بعضا هواداران قرار گرفت که لیگ قهرمانان را به شکلی عجیب و در بازی با آ اس رم از دست رفته دید. درحالیکه بارسلونا در نیوکمپ چهار بر یک برنده بازی بود اما در دیدار برگشت به طرزی باورنکردنی در ورزشگاه المپیکو بازی را سه بر صفر واگذار کرد تا به نوعی سندروم یک چهارم برای بارسلونا در لیگ قهرمانان ایجاد شود. به زعم بسیاری از کارشناسان تدافعی بازی کردن بارسلونا در بازی برگشت و تصمیمات فنی شخص والورده دلیل این شکست تلخ بود. تجربه کم والورده در لیگ قهرمانان هم در رقم خوردن این شب بی تاثیر نبود.
هر‌طور که شد فصل برای بارسلونا با دو جام که کاملا مقتدرانه بدست آمد به پایان رسید که قطعا نتیجه بدی نمیتواند باشد. این فصل هم برای والورده با اقتدار در لالیگا و پیشروی در کوپا شروع شد و همچنان هم ادامه دارد.
وجه مشترک عملکرد دو ساله والورده در بارسلونا موفقیت در لالیگا، کوپادل ری و موفقیت در الکلاسیکو ها بود؛ اما تفاوت این دو فصل را شاید بتوان عملکرد او در لیگ قهرمانان نامید. هر چند هنوز بارسلونا به مرحله نیمه نهایی نرسیده است اما قطعا پختگی بیشتری در تصمیمات و تعویض های او قابل مشاهده است. باید دید آیا والورده میتواند دوباره بارسلونا را به رویای کسب سه گانه برساند. هفت خانی که خان اصلی آن باقی مانده است.
مگر میشود مسی در تیمی باشد و وزن آن تیم به سمت او سنگینی نکند. وظیفه والورده نهایت استفاده از ابزارش است. او مسئول دوران پسا مسی نیست. او یک مربی است. البته اینکه بازیکنانی همچون کوتینیو هنوز در ترکیب اصلی جا نیفتاده اند قطعا جای نقد دارد.
حرفه ای و جنتلمن: کافیست مصاحبه های او را بخوانید تا تواضع و درک بالای او را بفهمید.
از بازیکنان خود نهایت حمایت را میکند، به تیم حریف احترام میگذارد ، درباره جذب بازیکنان آنها صحبت نمیکند و در عین درخواست های نقل و انتقالاتیش، به پروژه بلند مدت باشگاه که قطعا به مربی متکی نیست احترام میگذارد.
دلیل ذکر این ویژگی ها این بود که نشان دهیم بارسلونا در لیگ قهرمانان تنها تیمی پر ستاره نیست بلکه مربی کاربلد و کاریزماتیک پشتوانه این تیم است که با تجربه اش از فصل قبل قطعا بارسلونا را به گزینه ای قدرتمند برای قهرمانی این رقابت ها تبدیل میکند. مهم نیست در مقابل منچستر یونایتد هستید و یا یوونتوس. مهم نیست همتایتان در تیم حریف آلگری است یا پپ و یا کلوپ. چون بارسلونا بارسلونا است و والورده والورده. برای آنان بارسلونا مهم است نه آنان برای بارسلونا.
محمد حسن حاجی باقریان
