سال۹۸؛ سال بیم‌ها و امید‌ها

سال 1397 برای اقتصاد ایران، پرتلاطم سپری شد و این ناآرامی، تولید ناخالص داخلی را به عنوان اصلی‌ترین شاخص اقتصادی، به چالش کشید، اما علاوه بر تولید ناخالص داخلی، در سال گذشته سایر شاخص‌های اقتصادی نیز در جهت نامطلوبی گام برداشتند، از این رو بسیاری از تولیدکنندگان در سال 97 با افزایش تقاضا از سوی مصرف‌کنندگان برای خرید برخی کالاهایشان مواجه بودند، اما اکنون سایه رکود بر سر بازارها سنگینی می‌کند.

رکود حاکم بر بازار که ناشی از کاهش قدرت خرید مردم به دلیل کاهش ارزش پول ملی و همچنین افزایش سرسام آور تورم است، بر روی تولید واحدهای صنعتی و اقتصادی نیز سایه انداخته و امکان بهبود اوضاع اقتصادی را مادامی که ارزش پول ملی تقویت نشود، در هاله‌ای از ابهام فرو برده است.

در چنین شرایطی، رونق تولید می‌تواند راهکاری مؤثر در جهت بهبود شرایط اقتصادی، کاهش قیمت تمام شده محصولات تولیدی و کاهش نرخ تورم بوده و قدرت خرید مردم را تا حدی افزایش دهد؛ اما رونق تولید هنگامی می‌تواند منجر به رونق اقتصادی شود که بازارهای پر رونقی نیز داشته باشیم، به عبارت دیگر پیش شرط رونق تولید، رونق کسب و کار و رونق بازار همزمان با تقویت قدرت خرید مردم است و به نوعی، رونق تولید و رونق بازار، لازم و ملزوم یکدیگر هستند.

بنابراین مسئولان اقتصادی دولت باید به منظور تحقق شعار سال جاری، در کنار اقداماتی که برای برطرف نمودن موانع تولید بر می‌دارند، نیم نگاهی هم به بهبود شرایط معیشتی مردم داشته باشند و افزایش قدرت خرید مردم را نیز مد نظر داشته باشند تا افزایش تولید در بنگاه‌های اقتصادی، منجر به افزایش فروش و سودآوری آن‌ها نیز بشوند، از همین رو نیاز به بازسازی و بازآرایی جدی در جهت‌گیری‌ها و تصمیم‌گیری‌های کلان بیش از گذشته احساس می‌شود.

*رییس سابق اتاق ایران