به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) قرآن کریم میفرماید «وَاعْبُدْ
رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ: پروردگارت
را پرستش کن تا این که به یقین برسی»(سوره 15 آیه 99). در خصوص
این آیه برخی توهم می کنند که انسان باید تا هنگامی عبادت نماید که به یقین برسد و
بعد از آن نیازی به انجام احکام و فرایض نیست. علامه طباطبایی در این باره بیان بسیاری
ارزندهای دارند. علامه تعبیرشان این است که مثلا شما ترسو هستی، می روی به جنگ تا
شجاع شوی. جنگ به شما شجاعت میدهد. بعد از این که شجاعت پیدا کردی، خود شجاعت است
که شما را به جنگ میکشاند. وقتی یقین بیاید تازه اول کار است. یقین است که انسان
را به عبادت میاندازد. (به نقل از شرح رساله الولایه محمد حسین رحیمی)
علامه طباطبایی میفرمود: اگر فرد ثروتمندی به دانشجو یا طلبهای وعده دهد
که تا هنگام اشتغال به تحصیل همه هزینههای لازم زندگی او را تامین میکند، این
طلبه یا دانشجو با اطمینان خاطر کامل مشغول تحصیل میشود، در حالی که باری خدای
سبحان به شکل عام وعده فرموده: «وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا
عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا:
یعنی همه جنبندگان نزد پروردگار سهمی از روزی دارند و روزی آن ها بر
عهده خداست»(سوره11 آیه6) ، و باری به صورت ویژه درباره طالبان علم وعده داده شده که روزیشان به
عهده ذات اقدس الهی است و لازم نیست در پی کسب و تجارت باشند: من طلب العلم تکفل
الله برزقه، ولی انسان عادی به این وعده خدا مطمئن نیست. (به نقل از رساله
الولایه، آیت الله جوادی آملی)
حضرت علامه در تفسیر آیه «أَنَّهُ عَلَى کُلِّ
شَیْءٍ شَهِیدٌ: پروردگارت خود شاهد هر چیزى است»(سوره41 آیه 53)
میفرماید: از سیاق آیه روشن میشود که کلمه شهید در آیه یادشده به معنی مشهود است،
نه شاهد یا عالِم. به این ترتیب معنی آیه این میشود که خداوند مشهود و دیده شده
توسط تمام اشیا است. (به نقل از رساله الولایه، آیت الله جوادی آملی)