شناسایی برخورد یک کهکشان با کهکشان راه شیری توسط "تس"

به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، یک ستاره درخشان و مجزا که در "صورت فلکی هندی" قرار دارد و از نیمکره جنوبی قابل مشاهده است به ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران(Transiting Exoplanet Survey Satellite) یا تلسکوپ فضایی تس(TESS) کمک کرده است تا دریابد کهکشان راه شیری در اوایل زمان تشکیل خود با کهکشان کوچک‌تر دیگری به نام "گایا-انسلادوس"(Gaia-Enceladus) برخورد کرده است.

یک تیم بین‌المللی از دانشمندان به سرپرستی پژوهشگران دانشگاه "بیرمنگام" اخیرا دریافته‌اند کهکشان راه شیری مدت اندکی پس از تشکیل با یک کهکشان دیگری برخورد کرده است. ستاره مذکوری که در صورت فلکی هندی قرار دارد و در این باره به دانشمندان کمک کرده است "وی ایندی"(ν Indi) نام دارد. طی این مطالعه پژوهشگران برای به دست آوردن اطلاعاتی از ستاره مذکور و بررسی این اطلاعات از داده‌های چند ماهواره و تلسکوپ‌ها استفاده کردند.

پژوهشگران با استفاده از نوسانات طبیعی این ستاره و با کمک داده‌های اخترلرزه شناسی که توسط تلسکوپ تس جمع آوری شده است، زمان تولد این ستاره را دریافتند.

تلسکوپ فضایی تس یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که 19 آوریل سال 2018 میلادی به فضا پرتاب شد. این ماهواره از زمان پرتاب تاکنون اکتشافات بسیاری انجام داده و باعث هیجان اخترشناسان شده است.

هنگامی که پژوهشگران داده‌های این تلسکوپ را با داده‌های تلسکوپ فضایی "گایا" آژانس فضایی اروپا ترکیب کردند دریافتند که این ستاره کهن در زمان تشکیل اولیه کهکشان راه شیری متولد شده است اما برخورد کهکشان "گایا-انسلادوس" جهت حرکت او در کهکشان را تغییر داده است.

"بیل چاپلین"(Bill Chaplin) استاد اخترفیزیک دانشگاه بیرمنگام و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: از آنجا که حرکت ستاره "وی ایندی" تحت تأثیر برخورد گایا-انسلادوس قرار گرفته بود، این برخورد قطعا پس از تشکیل ستاره رخ داده است.

اخترلرزه‌شناسی(Asteroseismology) شاخه‌ای از ستاره‌شناسی و یکی از روش‌های بررسی در اخترفیزیک است که به کمک روش‌های دانش لرزه‌شناسی به بررسی لرزه‌های نور ستارگان از راه اندازه‌گیری دقیق نوسان نور آنها می‌پردازد.

چاپلین در انتها افزود: این تحقیقات به خوبی نشان می‌دهد که تلسکوپ فضایی تس ابزار بسیار پیشرفته و خوبی برای جمع آوری و بررسی ستاره‌ها و کهکشان‌های اطراف کهکشان راه شیری است.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Nature Astronomy" منتشر شد.