به گزارش ایسنا، آسیب‌های کشاله ران یکی از پیچیده‌ترین مشکلات پزشکان ورزشی به ویژه در رشته ورزشی فوتبال است و آناتومی پیچیده، وجود بیماری‌ها و نیز آسیب‌های همراه در این ناحیه آناتومیک، پیچیدگی‌های تشخیصی و نهایتا درمان را افزون کرده است و به نظر می‌رسد شیوع کلی آسیب‌های ناحیه کشاله ران در ورزش فوتبال حدود پنج درصد است و از آن‌جایی که شیوع این آسیب در رقابت‌های فوتسال به طور دقیق مشخص نشده است و مطالعات در این خصوص بسیار محدود و با کیفیت پایین است، احتمالا این میزان در فوتسال کمتر از پنج درصد نیست، چراکه حرکات جانبی، افزایش شتاب، کاهش شتاب، پریدن، چرخیدن و شوت زدن در رشته فوتسال کمتر از فوتبال نیست.
تنها حدود یک سوم مشکلات کشاله ران در ورزشکاران تشخیص داده می‌شود و شایع‌ترین علت مشکلات کشاله ران، کشیدگی‌های عضلات اداکتور یا نزدیک کننده ران است که به وفور در ورزش فوتبال دیده می‌شود و اغلب با شرح حال و معاینه فیزیکی دقیق قابل تشخیص است.
التهاب بورس‌های ناحیه، التهاب استخوان پوبیس، کانتیوژن‌ها، شکستگی پروگزیمال استخوان ران، آرتروز زودرس و هرنی ورزشی از دیگر علل شایع دردهای ناحیه کشاله ران است و ضمنا توجه به دردهای ارجاعی به خصوص دردهای ارجاعی از ناحیه کمر در مشکلات کشاله ران، باید مورد توجه پزشکان ورزشی قرار گیرد، علاوه بر این در هنگام ارزیابی و بررسی‌های تشخیصی توجه به مشکلات دوران کودکی و نوجوانی مانند بیماری پرتس، لغزندگی اپی فیز سر فمور و نیز کندگی‌های استخوانی بایستی مورد توجه قرار گیرد.
مرتضی آقایی افشار- متخصص پزشکی ورزشی با بیان این مطلب در مورد ابزارهای تشخیصی نیز بیان کرد که راه‌های تشخیص مانند عکس ساده، اسکن استخوانی، سونوگرافی، نوار عصب و عضله، سی تی اسکن و ام آر آی در افزایش احتمال تشخیص کمک کننده خواهد بود و نهایتا به نظر می‌رسد توجه به موضوع پیشگیری در آسیب‌های ناحیه کشاله ران (تمرینات کششی و تقویتی)، نقش مهمی در کاهش هزینه‌های اقتصادی ناشی از این آسیب خواهند داشت.