به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،کاوه حاجی علی اکبری مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان این که موضوع فرسودگی و ناکارآمدی بنا به علت‌های متنوع و متفات در برخی محلات شهری شکل می‌گیرد، توضیح داد: یکی از این دلایل، عامل اقتصادی است که منجر می‌شود ساکنان قدیمی از محله‌ها خارج شوند و محله تبدیل به سکونتگاه گروه‌های اجتماعی و اقتصادی خاص شود و در پی آن مسکن دچار فرسودگی می‌شود، فضا‌های عمومی کیفیت خود را از دست می‌دهند و شرایطی به وجود می‌آید که ساکنان امکان بهسازی و نوسازی محله را از دست می‌دهند.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران افزود: عامل دیگر، مهاجرت‌های گسترده از شهر‌های کوچک به شهر‌های بزرگ است که در پی آن محلات فرسوده به صورت خودانگیخته شکل می‌گیرند و از روز نخست مسکن، فضا‌های عمومی و خدمات پشتیبان سکونت در آن‌ها از کیفیت لازم برخوردار نیست.
علی اکبری با بیان این که در مکان‌ها و زمان‌های مختلف برای مواجهه با مسئله فرسودگی، مجموعه‌ای متفاوت از راه حل‌ها و راهکار‌ها پیش بینی شده است، یادآور شد: تمرکز سیاست‌های نوسازی از میانه دهه 80 عمدتاً بر نوسازی مسکن بوده و جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و محیطی خیلی مورد توجه قرار نگرفته است.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران گفت: در سیاست مداخله نوسازی با ضرورتی مواجه هستیم که بر اساس آن تمامی ابعاد و جنبه‌های مسئله می‌بایست با یکدیگر به صورت متوازن بهبود پیدا کند، به همین منظور برای مواجهه با فرسودگی و ناکارآمدی در شهر‌های کشور نیازمند تدوین چارچوبی هستیم که بتواند فرآیند و محتوای مداخله را هدایت کند.
علی اکبری با اشاره به تدوین برنامه توسعه محله، تصریح کرد: مسکن، فضای عمومی، اقتصاد، موضوعات مربوط به سلامت و ... عواملی هستند که می‌توانند در توسعه محله مؤثر باشند.
وی با بیان این که توسعه محله‌ای را می‌توان در دو بعد رویه‌ای و محتوایی تقسیم بندی کرد، توضیح داد: بعد رویه‌ای که به حکمروایی شهری باز می‌گردد موضوعاتی همچون آموزش، حق برنامه ریزی و مشارکت دخیلان در فرآیند‌های برنامه ریزی را شامل می‌شود و بعد محتوایی مجموعه‌ای گسترده‌ای از معیارها، شاخص‌ها و سنجه‌های کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی را در برمی گیرد که توزیع آن‌ها می‌تواند محتوای توسعه محله‌ای را مشخص نماید.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان این که برنامه توسعه محله می‌بایست منجر به افزایش برخورداری، ایمنی، امنیت و پایداری شود، عنوان کرد: برنامه ریزی باید دربرگیرنده باشد، با مشارکت همه دخیلان تهیه شود، همه جانبه نگر باشد و جنبه‌های اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و نهادی را با یکدیگر مورد توجه قرار دهد، مشکل سو باشد و روی حل کردن یا کاهش مشکلات محله تمرکز نماید.
علی اکبری تصریح کرد: برنامه توسعه محله، برنامه‌ای است که مشکلات کلیدی محله را شناسایی می‌کند، زمینه محور است و منحصر به فرد بودن شرایط هر محله را مد نظر قرار می‌دهد.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران ضمن ارائه اطلاعات جامعی در خصوص نحوه گردآوری اطلاعات، داده‌ها و سنجه‌ها و بارگذاری اطلاعات مربوط به هر محله در سامانه پیشخوان توسعه محلات، از تصویب 160 برنامه توسعه محله در ستاد‌های بازآفرینی مناطق خبر داد و گفت: برنامه‌های تهیه شده به نظام بودجه بندی سالیانه شهرداری تهران متصل شده اند و هر اقدامی خارج از این برنامه، شانسی برای اجرا پیدا نخواهد کرد.
علی اکبری اظهار داشت: پاشنه آشیل همه اقدامات بین بخشی در ایران و شاید سخت‌ترین کار در عرصه‌های شهری، کنار هم نشاندن دستگاه‌های مختلف اجرایی و رسیدن به برنامه‌ای است که همگان در مورد محتوا، زمانبندی و منابع آن اتفاق نظر داشته باشند، چون دستگاه‌ها ماهیت بخشی دارند و در چارچوب دستور کاری که برایشان تعریف شده عمل می‌کنند و خیلی آسان نیست که مأموریت جدید بین بخشی و یا فرابخشی که نیازمند همکاری باشد را در دستور کار خود قرار دهند.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران در این باره افزود: تلاش می‌کنیم از ظرفیتی که در ستاد بازآفرینی پایدار کلانشهر تهران و ارتباط مثبتی که میان مجموعه دولت و مدیریت شهری وجود دارد استفاده کنیم تا برنامه‌های توسعه محله از امکان تحقق برخوردار شوند.
