به گزارش ایسنا به نقل ا زنیواطلس، هرگاه فردی استفاده از یک ایمپلنت استیل، مانند یک مفصل ران مصنوعی را آغاز کند، همواره این خطر وجود دارد که ایمپلنت با استخوان اطراف محل خود خوب جفت و محکم نشود و در نتیجه از بدن جدا شده و بیفتد.
در این راستا، محققان دانشگاه "مالاگا"، موسسه فناوری جزایر قناری و شرکت زیست فناوری "آستیوبونکس"(Osteobionix) یک روکش جدید طراحی کرده‌اند که از بروز این اتفاق جلوگیری می‌کند.
این روکش پلیمری برای استفاده بر روی سطح پروتزهای تیتانویم طراحی شده و قطعه‌ای از پروتئین فیبرونکتین را در خود جای داده است. این ماده به طور طبیعی در بدن تولید می‌شود و سلول‌های موجود در بافت استخوان مجاور را هدف قرار می‌دهد تا به روکش راه یابد.
به طور خاص، قطعه فیبرونکتین، دامنه RGD خوانده می‌شود و از سه آمینو اسید به نام‌های آرژنین، گلیسین و آسپارتات تشکیل شده است.
مولکول‌های RGD، برای پروتئین‌های سلول‌های استخوانی قلابی شکل به عنوان نقاط اتصال‌دهنده عمل می‌کنند.
این ویژگی نه تنها بافت استخوانی مجاور را به پروتز ایمن تبدیل می‌کند، بلکه با خود سلول نیز ارتباط برقرار می‌کند تا به روکش بچسبد.
در مقابل، از آنجا که ایمپلنت‌های بدون روکش، "RGD" کمی دارند، ممکن است سلول‌های استخوانی آن‌ها را به عنوان یک ماده سازگار تشخیص ندهند.
اگر کار تحقیقاتی محققان اسپانیایی توسعه بیشتری یابد، این روکش می‌تواند داروهای ضدالتهابی و آنتی‌بیوتیک‌ها را نیز در خود جای دهد تا احتمال تزریق، عفونت یا عوارض دیگر کمتر شود.
نتایج این پژوهش در مجله "Polymers" انتشار یافت.
