نگاه اسلام به برده داری چیست؟

اگربا یک دید تحقیقی و دور از تعصب به دین مبین اسلام نظر فرمائید خواهید دید که تمام احکام و دستورات دینی راجع به مسئله برده‌داری در جهت نفی برده‌داری و در جهت ارزش دادن به آنها می‌باشد.

برده‌داری مسئله‌ای بوده است که در صدر اسلام از رایج‌ترین مسائل آن زمان بوده ولی اسلام با آوردن قوانین عتق و عتاق به بهانه‌های مختلف دستور به آزاد کردن برده‌ها می‌داده است.
اگر مسلمانی روزه‌اش را می‌خورده اسلام دستور می‌داده باید یک بنده آزاد کند اگر به نذرش عمل نمی‌کرده اسلام دستور می‌داده بنده آزاد کند.و آزاد کردن بنده به بهانه‌های مختلف دین اسلام مورد توجه خاص قرار گرفته است و در واقع مسلمانان در جنگ‌ها و غیره آن گاه که کفار را اسیر می‌گرفتند آن‌ها را تحت تعلیم و تربیت اسلام قرار داده و سپس آزاد می‌کردند.و این روایت معروف است که هر گاه پیامبر اسلام افرادی را در جنگ اسیر می‌کرد می‌فرمود هر یک از شما که بتواند مسلمانی را تعلیم دهد او را آزاد خواهم کرد و آیا تعلیم و تربیت نمودن یک مشرک و سپس آزاد نمودن او ایده موافق برده‌داری است یا مخالف آن.اگر شما به اخلاق عملی و زندگی معصومین ما نظر کنید خواهید دید هر یک از آنان در طول عمر شریف و زندگی با برکت خود صدها برده و بنده را (اعم از غلام و کنیز) آزاد نموده‌اند.سلاطین و حکام کشورهای مختلف در آن زمان‌ هدایا و تحفه‌هایی که برای دیگر سران ممالک می‌فرستادند کنیزان و غلامان بوده است و وقتی پادشاه رم کنیزی به نام ماریه را به پیامبر هدیه می‌دهد حضرت رسول نه تنها این کنیز را آزاد می‌کند بلکه تا سر حد همسر خود او را ارتقاء می‌دهد و بالا می‌آورد و به عنوان همسر رسول خدا به مسلمانان معرفی می‌گردد.
راستی تاکنون تحقیقی پیرامون مادران گرامی امامان معصوم ما داشته‌اید و هیچ می‌دانید که اکثر امامان ما از مادرانی که کنیز بوده‌اند و توسط آن بزرگواران آزاد گریده‌اند به دنیا آمده‌اند. تنها جریان فتح ایران کافی است که برخورد اسلام با برده‌‌داری به دست آورید آن گاه که عمربن خطاب دختران و زنان ایرانی را به اسارت درآورده بود و گاه به آنها اهانت می‌کرد این امیر ‌المومنین(ع) بود که عمر را مخاطب و معاقب قرار داد وفرمود هرگز با زنانی که روزی برای خود مقام و شخصیت داشته‌اند چنین برخوردهایی نکن آن گاه حضرت علی زنان و دختران ایرانی را آزاد کرده و به آن‌ها قدرت انتخاب داد و فرمود با هر مردی که مایل به ازدواج باشید می‌توانید ازدواج کنید و این جا بود که دختر پادشاه ایرانی حضرت امام حسین(ع) را به عنوان همسر پذیرفت و امام حسین با او ازدواج کرد و به عنوان همسر اباعبد‌الله به منزل ایشان رفت.
ما اگر بخواهیم نکات دقیق و برخوردهی خوب دین اسلام و رهبران آن‌ها را با مسئله بردگان و کنیزان برای شما بازگو کنیم نه تنها ده‌ها ایمیل بلکه چندین کتاب لازم دارد که زمان به ما چنین اجازه‌ای را نمی‌هد. 
و اسلام با آوردن قوانین(عتق رقبه) که همان آزادی بندگان می‌باشد کاری کرد که در همان قرون اولیه اسلام دیگر از برده‌داری خبری نبود و تمام بردگان آزاد شدند و شما امروزه در صدها کشور اسلامی حتی یک بنده هم پیدا نخواهید کرد و الان وضعیت طوری شده و کار به جایی رسیده که وقتی کسی به عنوان مثال روزه‌ خود را می‌خورد و جریمه آن را که آزادی یک بنده است می‌خواهد پرداخت کند هرگز بنده ای را پیدا نمی‌کند که آزاد نماید طبیعتاً به سراغ جریمه بعدی که سیر کردن شکم فقراء است می‌رود.
در خاتمه خواهش و توصیه دوستانه ما به شما این است که هرگز و هرگز پیرامون یک مطلبی بدون تحقیق و بررسی درست نظر ندهید و قضاوت نفرمائید و هر موضوعی را که از هر جایی می‌شنوید و می‌بینید تا کاملاً پیرامون آن تحقیق نفرموده‌اید تصدیق نیز نفرمایید.از اول خلقت تاکنون ، تا جنگی بر پا بوده ، اسیر جنگی گرفتن وجود داشته و بنای عقلاء بر این بوده و هست و خواهد بود که دشمنی را که می‌خواهد انسان را از بُن برکند ، اسیر نمایند تا از لحاظ اراده و عمل محدود شده و آزاد نباشد ، و این همان برده گیری به معنای اسیر گرفتن است که مورد پذیرش اسلام نیز می‌باشد و قرآن آن را برنداشته و برداشتن آن هم امکان ندارد . بجز مورد اسیر جنگی ، دو گونه برده‌داری دیگر رواج داشته است : 1ـ در آفریقا ، مرد خانه ، فرزندان و زن خود را می‌فروخت . 2ـ پادشاهان هر کسی را که می‌‌خواستند ، به بردگی می‌گرفتند . اسلام این دو قسم برده گرفتن را الغاء فرمود و از بین برد ، ولی چنانچه اشاره شد ، برده گرفتن به معنای جنگی را الغاء نکرده و نمی شود آن را الغاء نمود . و آخرین وصیت پیامبر اکرم (ص) سفارش اکید به مراعات حال زنان و بردگان بود که فرمود : ایّاکم و الضعیفَین ! بر شما باد مراعات دو گروه ضعیف ! در زمان ائمه (ع) نیز این مسئله وجود داشته است چنانکه امیرالمؤمنین (ع) وقتی دو پیراهن می‌خرید ، پیراهن خوب و گران تر را به غلام خود قنبر می‌داد و غیر مرغوب را برای خود نگه می داشت . و قنبر تحت این تربیت ، برده بودن خود را برای امیر مؤمنان (ع) افتخار می‌داند.