دانشمندان می‌گویند میلیارد‌ها قطعه از سیاره زهره (ناهید یا ونوس) ممکن است روزی در ماه کشف شوند. سیاره زهره از دیرباز موضوع مورد علاقه پژوهشگرانی بوده است که می‌گویند این سیاره میلیارد‌ها سال پیش، همچون زمین محیطی با یک جو نازک و آب داشته است.
خبر کشف امکان وجود نشانه‌های حیات در این سیاره که ماه گذشته اعلام شد، اکنون شور و اشتیاق نسبت به این سیاره و علاقه به مطالعه شرایط و تاریخچه آن را بیشتر کرده است. اما بدون آزمودن و بررسی نمونه‌های خاک این سیاره، به دشواری می‌توان از تاریخچه آن، اطلاعات زیادی به دست آورد.
چنین چیزی دشوار است، زیرا دیدار از سیاره زهره دشوار است - این سیاره داغ و اسیدی و جهنم‌مانند است - چه برسد به این که بشود مدت زمانی به قدر کافی طولانی در آن جا ماند و نمونه‌ها را گردآوری کرده و به زمین آورد.
راه حل جدید را اینک محققان دانشگاه ییل پیشنهاد کرده‌اند. هرچند راه حل آن‌ها می‌گوید که انجام چنین کار پیچیده‌ای یعنی بازدید از زهره و جمع‌آوری نمونه خاک ممکن است اصلا لازم نباشد.
ساموئل کابوت ستاره‌شناس و گریگوری لاگلین در مقاله جدیدی که در مجله علمی علوم سیاره‌ای منتشر شده است می‌گویند قطعاتی از زهره ممکن است جایی به مراتب نزدیک‌تر از آن چه که تصور می‌کنیم در دسترس باشند. پژوهشگران می‌گویند: «زمانی که سیارک‌ها و دنبالهدارها به سیاره زهره برخورده کرده‌اند، ممکن است که در حدود ده میلیارد قطعه سنگ این سیاره را به مدار منظومه شمسی ما فرستاده باشند.»
چنین برخورد‌هایی کم و نادر است. اما سطح کره ماه می‌تواند برای نگهداری قطعه سنگ‌های زهره، چه بسا محل خوب و مناسبی باشد برای حفظ سنگ‌هایی که آن‌جا ذخیره شده و آماده‌اند تا انسان‌هایی که در آینده برای بازدید به ماه می‌روند آن‌ها را پیدا کنند.
کابوت می‌گوید کره ماه شرایط نگهداری مناسبی را برای حفظ این سنگ‌های باستانی فراهم می‌کند. هر چیزی از سیاره زهره که روی زمین فرود آمده باشد احتمالا با توجه به فعالیت‌های زمین‌شناسی، بسیار عمیق در زمین مدفون شده است.
این سنگ‌ها در روی ماه به مراتب بهتر حفظ شده‌اند. محققان می‌گویند که سفر‌های آتی به ماه - شامل ماموریت آرتمیس که ناسا برای این دهه برنامه‌ریزی کرده است- می‌تواند بیش از هرزمانی این امکان را فراهم کند که مقادیر بیشتری از خاک ماه را بتوان برداشت و به زمین آورد. آنالیز شیمیایی قادر است نشان دهد که منشاء این سنگ‌ها از کجاست. از جمله اگر که منشاء این سنگ‌ها از سیاره زهره باشد.
لاگلین می‌گوید: «یک قطعه سنگ باستانی از سیاره زهره، گنجینه‌ای از اطلاعات این سیاره را در بر می‌گیرد. تاریخچه این سیاره به شکل تنگاتنگی با موضوعات مهمی در علوم سیاره‌ای پیوند خورده است. مسائلی از قبیل سابقه برخورد‌ها و اصابت‌های سیارک‌ها و دنبالهدارها، تاریخچه جو سیارات داخلی و فراوانی آب مایع.»
منبع: ایندیپندنت
