صدابیزاران، اتصالات مغزیِ فوقِ حساس دارند

فرادید؛ برطبق نتایج یک تحقیق افرادی که واکنش‌های افراطی و شدید به برخی صداها، به‌خصوص صدای جویدن یا نفس کشیدن، نشان می‌دهند، اتصالات مغزیِ «فوقِ حساس» دارند.

به گزارش فرادید، دانشمندان در دانشگاه نیوکاسل کشف کردند در افرادی که از میسوفونیا یا صدابیزاری رنج می‌برند، اتصالات مغزی بین قشر شنوایی و نواحی کنترل حرکتی که به صورت، دهان و گلو مرتبط است، افزایش چشمگیری یافته است.

میسوفونیا که به معنیِ «نفرت از صداست»، وضعیتی است که در آن افراد واکنش‌های شدید و غیرارادی به برخی صدا‌هایی که دیگران تولید می‌کنند، نشان می‌دهند. اما نه هر صدایی، بلکه صداهایِ «تحریک‌کننده» مانند جویدن و خوردن.

دکتر سوخبیندر کومار، از دانشگاه نیوکاسل، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد در افرادی که دچار میسوفونیا هستند ارتباط بین مناطق شنیداری و حرکتی مغز ناهنجار است. می‌توانیم به این وضعیت «اتصال فوق‌حساس» بگوییم.»

«نخستین‌بار است که این ارتباط مغزی به چنین وضعیتی مرتبط دانسته شده است.» میسوفونیا وضعیتی است که نزدیک به 15‌درصد از جمعیت بزرگسال در جهان به آن دچار هستند و در بین زنان شایع‌تر از مردان است.

موسسه میسوفونیا درباره این وضعیت می‌نویسد: «این وضعیت، اختلالی است که کمتر درباره آن می‌دانیم و بسیاری از افراد در سکوت از آن رنج می‌برند یا از آن‌ها به عنوان افرادی بدخلق، تحریک‌پذیر یا بدجنس یاد می‌شود.»

مدت زیادی تصور می‌شد که میسوفونیا اختلال پردازش صداست. اما دانشگاه نیوکاسل می‌گوید چیزی فراتر از آن است. واکنش‌های افراطی به برخی صدا‌ها ناشی از ارتباط ناهنجار بین مرکز شنوایی در مغز، یا همان قشر شنوایی، و نواحی قشر پیش‌حرکتی بطنی است که مسئول حرکت صورت، دهان و گلوست.

دانشمندان از مغز افراد عادی و افرادی که از میسوفونیا رنج می‌بردند اسکن گرفتند و متوجه شدند مرکز شنوایی (قشر شنوایی مغز) در هر دو گروه به صورت مشابه به صدا واکنش نشان می‌داد.

اما ارتباط بین قشر شنوایی و نواحی موتور حرکتی که به صورت، دهان و گلو مرتبط بود در افرادی که از میسوفونیا رنج می‌بردند، بسیار بیشتر بود. شنیدن صدا‌های «تحریک‌کننده» در افرادی که از اختلال میسوفونیا رنج می‌بردند باعث می‌شد که نواحی موتور حرکتی آن‌ها به شدت فعال شود. شنیدن صدا‌های معمولی در افرادی که از اختلال میسوفونیا رنج می‌بردند باعث فعال شدنِ نواحی موتور حرکتی نمی‌شد، همانطور که شنیدن صدا‌های تحریک‌کننده در افرادِ سالم چنین اثری را نداشت.

دکتر کومار می‌گوید: «آنچه ما را شگفت‌زده کرد آن بود که ما الگوی ارتباطی مشابهی بین نواحی موتور حرکتی و بینایی مغز پیدا کردیم که نشان می‌دهد میسوفونیا می‌تواند در صورت مواجهه با تصویر نیز ایجاد شود.»

«این یافته ما را به این باور رساند که چنین ارتباطی چیزی به نام «سیستم آینه» را فعال می‌کند. سیستم آینه به ما کمک می‌کند تا حرکات دیگران را با فعال کردنِ مغزمان به طریق مشابه – طوری که گویی خودمان مشغول انجام آن حرکت خاص هستیم – درک و پردازش کنیم.»

«ما گمان می‌کنیم در افرادی که از اختلال میسوفونیا رنج می‌برند، بیش‌فعالیِ غیرارادیِ سیستم آینه منجر می‌شود فرد احساس کند که صدایی که دیگران تولید کرده‌اند به بدنِ او نفوذ می‌کنند و او هیچ کنترلی بر آن ندارد.»

بر اساس یافته‌های این پژوهش: «نکته جالب آن است که افرادی که از اختلال میسوفونیا رنج می‌برند می‌توانند علائم خود را با تقلید کردن از منبع تولید‌کننده صدای تحریک‌کننده، تخفیف دهند. این کار باعث می‌شود آن‌ها احساس کنند روی این صدا کنترل دارند.» بر اساس این مقاله، دانستن چنین چیزی می‌تواند در درمان افرادی که از اختلال میسوفونیا رنج می‌برند، کمک‌کننده باشد.

درحالیکه یافته‌های پیشین بر صدا‌های ورودی و نحوه پردازش این صدا‌ها تأکید کرده بودند، مقاله جدید بر نقش نواحی موتور حرکتی و بیش‌فعالی آن تأکید کرده است.