دشمنان عزت و عقلانیتِ امیرعبداللهیان/ آنچه درباره ماجرای "اموال مسئولان" نمی‌گویند!

سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. 7:30 هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

 

حمله یک شرور مسلح به مهد کودک

حجت الاسلام سیدمحمدعلی قاضی دزفولی در آیین عبادی سیاسی این هفته نماز جمعه دزفول طی سخنانی به دستگیری یک شرور توسط سربازان گمنام امام زمان(عج) در این شهر اشاره کرد و گفت: اقدامات شرورانه این فرد سابقه‌دار باعث وحشت و اضطراب در اماکن زنانه شده بود.

به گزارش ایرنا، وی تأکید کرد: این شرور، 32 سال محکومیت حبس داشته ولی بعد از پنج سال آزاد شده و دست به این اقدامات شرورانه زده بود.

حجت الاسلام قاضی دزفولی با بیان اینکه این فرد بیش از یک میلیارد تومان از زنان سرقت کرده بود، اظهارداشت: شرور مذکور در یک مهدکودک قرآنی، مربی مهد را با سلاح تهدید کرده و طلاهای آنها را مقابل نوآموزان به سرقت برده بود.

امام جمعه دزفول با تاکید بر اینکه مماشات با چنین افرادی کافی است؛ از قوه قضاییه خواست براساس فیلم‌ها و مستندات، این شخص متعرض به اماکن زنانه را به اشد مجازات در ملأ عام برساند تا درس عبرتی برای سایران باشد.

حجت‌الاسلام قاضی دزفولی همچنین از اقدام سربازان گمنام امام زمان(عج) در این باره نیز تقدیر کرد.[1]

*در این پرونده سؤال اینجاست که فردی که 32 سال سابقه محکومیت داشته و در چنین سطحی از خشونت هم بوده؛ چگونه توانسته بعد از 5 سال مستحق عفو شود؟!

پاسخ به این سؤال از تکرار جرائم مشابه جلوگیری خواهد کرد...

***

آنچه درباره ماجرای "اموال مسئولان" نمی‌گویند!

غلامرضا ظریفیان، از فعالان اصلاح‌طلب در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایسنا پیرامون ماجرای پردامنه "دارایی‌های مسئولان" با بیان این که من نمی دانم مبنای محرمانه کردن اموال مسئولان چیست! اظهار کرد: شاید توجیه این باشد که این اموال جزو زندگی خصوصی مسئولان است و دستگاه های نظارتی در آن نظارت دارند. اما با این حال کسی که مسئولیت می پذیرد باید لوازم آن را هم بپذیرد و قبول کند که زندگی او با یک فرد عادی تفاوت خواهد کرد.

او می‌افزاید: یکی از لوازم مسئولیت این است که فرد در معرض دید و قضاوت افراد قرار می گیرد و جامعه نسبت به او حساس می شود. در همه دنیا هم این گونه است  که اگر کشف شود کسی که اکنون مسئول است –و- 10 سال قبل مالیات نداده است، چه ماجراهایی رخ می دهد. جامعه ما هم از مسئولیت های بدون نظارت آسیب دیده است زیرا بخشی از مسئولیت ها با رانت و سوء استفاده به دست آمده است . من معتقدم ضرر پنهان کاری اموال مسئولان حتی اگر با توجیه دفاع از حقوق شخصی باشد ضرر بیشتری از آشکار شدن آنها دارد.

ظریفیان خاطرنشان کرد: جامعه نسبت به مسئولان بی اعتماد شده اند و اگر مسئولی ثروتش را از راه درست به دست آورده باشد هم به او بدبین هستند بنابراین اعتماد سازی در این زمینه یک نیاز ضروری است.[2]

*القای بی‌اعتمادی مردم به مسئولان و به نظام اسلامی یکی از کارویژه‌های اصلی اصلاح‌طلبان طی 11 سال گذشته بوده است.

چه در غیر اینصورت باید آقای ظریفیان به مردم می‌گفت که مسئولان کشور در همه رده‌ها مکلف‌اند اموال خود را در سامانه قوه قضائیه که به رؤیت چند قاضی امین نظام می‌رسد؛ به ثبت برسانند[3] و حواشی اخیر نیز بر سر اعلام عمومی این اموال بوده است.

اما می‌بینیم که ظریفیان در قبال این مسئله خود را به تجاهل زده و از طرفی اصرار دارد که جامعه به مسئولان بی‌اعتماد شده است!

جالب است که اصلاح‌طلبان در حالی مدعی بی‌اعتماد شدن مردم هستند که قضایایی مثل تشییع میلیونی سردار سلیمانی را نمی‌بینند و از این حقایق علمی نیز بی‌خبرند که در یک جامعه بی‌اعتماد؛ میزان سپرده‌های بانکی کاهش می‌یابد، کمک‌های مردم به نهادهای خیریه حکومتی افزایش نمی‌یابد و به جای قوه قضائیه؛ نهادهای مافیایی دعاوی مردم را به نتیجه می‌رسانند...

***

"تیپ اصلاحیون" علیه امیرعبداللهیان به خط شدند!

دشمنان عزت و عقلانیتِ امیرعبداللهیان

روزنامه اصلاح‌طلب شرق طی گزارشی در شماره پنجشنبه گذشته خود به انتقادات گسترده‌ای از "حسین امیرعبداللهیان"، وزیر خارجه دولت سیزدهم دست زد و دیپلماسی وی را دیپلماسی "فال و تماشا" نام نهاد.

در بخشی از گزارش شرق در این باره می‌خوانیم: رفتار و عملکرد دستگاه سیاست خارجی در این مدت، نشانه‌ای از حرکت به سمت مطلوب را نیز ارسال نمی‌کند. واکنش دستگاه دیپلماسی در مقابل این روندهای بالقوه و بالفعل (پیرامون) چه بوده است؟ ابهام و انفعال!

شرق در ادامه گزارش خود همچنین ضمن انتقاد از موضع عقلانی ایران درباره طالبان و قضیه پنجشیر و نیز انتقاد از ایستادن امیرعبداللهیان در جایگاه ویژه در نشست بغداد، می‌نویسد:‌ وزیر خارجه با ارسال این پیام که نماینده ایران حتی در حد ترتیب ایستادن در یک عکس نیز حاضر نیست از ترجیحات و برتر دانستن خود نسبت به دیگران در منطقه بگذرد، چه پیامی به حضار می‌دهد؟ آن‌هم وزیر خارجه‌ای که سابقه‌اش برای اهالی منطقه این تصویر را ایجاد کرده که او نگاهی منفی و تقابلی به دولت‌های عرب منطقه دارد.

در این گزارش همچنین می‌خوانیم: در چنین شرایطی، تک‌مضراب مواضع امیرعبداللهیان در گفت‌وگوهای بین‌المللی، تبیین و تأکید بر تفاوت این دولت با دولت قبلی است. حامیان این دولت در پاسخ به انتقادها با موضع‌گیری‌هایی مثل «تشکیل تیپ اصلاحیون» برای حمایت از جبهه مقاومت پنجشیر، موضوع را به مسخره گرفته‌اند. رسانه‌های این جریان نیز هنوز دنبال آتوگرفتن از حرف‌های وزیر خارجه سابق درباره برجام‌اند. به نظر می‌رسد اصولگرایان درنیافته‌اند که از جایگاه منتقد دولت بیرون آمده‌اند و دوران شعارها و کنایه‌هایشان گذشته است.

شرق در بخش پایانی مطلب خود نیز می‌نویسد:

"این روزها، روزهای خوبی برای منافع بین‌المللی ایران نیست. طرف‌ها، رقبا، مخالفان و دشمنان روزبه‌روز پروژه‌های علیه ایران را بیشتر و بیشتر پیش می‌برند. اهرم‌های اثرگذاری و نقش‌آفرینی ایران از سوی آنها تضعیف می‌شود. فرصت‌ها محدود می‌شوند و از دست می‌روند. حتی دوستان ایران کم‌کم از به حرکت افتادن ماشین دیپلماسی ایران در دوران جدید ناامید می‌شوند، اما آنچه تا امروز از وزارت خارجه امیرعبداللهیان دیده شده، تنها تماشاگری است و سخن‌پروری"![4]

*این مسئله برای هر ذهن آگاهی روشن بود که برای طرفداران ستادی ظریف و خادمان بی‌مزد و منت او بسی سنگین است که در مقابل رویکردهای خود مبنی بر امیرکبیر و مصدق دانستن ظریف و معرفی یک امضا به جای تضمین و تشویق مدام لباسی که بر تن شاه برجام نبود! اکنون وزیری را به جای ظریف ببینند که رویکردی عقل‌محور به سیاست خارجی دارد، بخاطر امنیت کشور حامی محور مقاومت است و از موضع عزت در جایگاه واقعی ایران می‌ایستد نه از موضع زانو زدن و پیاده‌روی...

ادعای روزنامه شرق درباره کارنامه تاکنونِ امیرعبداللهیان نیز صحیح نیست.

چه اینکه در بحث طالبان و پنجشیر، بر خلاف موضع عقلانی امیرعبداللهیان؛ این اصلاح‌طلبان بودند که با نرفتن به افغانستان برای مقابله با طالبان و امتناع از حضور فیزیکی برای دفاع از احمدمسعود مفتضح شدند و عملکرد طالبان در افغانستان نیز که هرگز با عصبیت‌های سابق همراه نبود؛ بر عمق این افتضاح افزود.

ماجراهایی مثل گنده‌گویی‌های کشور تبعی آذربایجان، پرونده عربستان و ... نیز اتفاقاتی روزمره در دیپلماسی هستند نه حاصل دیپلماسی که همواره ممکن‌الوقوع‌اند و بایستی در مقابله با آنها با تأنی و حلم و عزت و حکمت و مصلحت رفتار کرد.

کما اینکه شاهدیم آرام‌تر شدن آذربایجان،‌ آزاد شدن راننده‌های ایرانی بازداشت شده و ادامه گفت‌وگوهای عربستان با ایران در کنار تعاملات امیرعبداللهیان با رئیس‌جمهور مصر و دیدارهای مکرر او از سوریه و لبنان و ... همگی نشان از حرکت و رفتاری معقول دارد.

حال اینکه اصلاح‌طلبان نمی‌دانند که با عذاب کارنامه پر اشتباه و بی‌دستاورد ظریف چه کنند یا با موضع عزتمندانه امیرعبداللهیان و حمایتگری او از محور مقاومت دچار مشکلات عدیده هستند؛ مسئله دیگریست...

این نخستین‌باری نیست که اصلاح‌طلبان در حملاتی سازمان یافته، به سمت امیرعبداللهیان و حرکت معقول و انقلابی او در دیپلماسی حمله می‌کنند.[5]

فلذا به نظر می‌رسد "تیپ اصلاحیون" که از حضور در افغانستان برای پیگیری مدعای خود طفره رفت؛ در داخل به خط شده و آتش خود را به سمت چهره‌های خدوم و انقلابی هدایت کرده است...

***

1_ www.irna.ir/news/84514327/

2_ https://www.isna.ir/news/1400072820206/

3_ https://www.eghtesadonline.com/n/2Sr4

4_ https://sharghdaily.com/fa/main/detail/299809

5_ mshrgh.ir/1267096