کودکان از سه سالگی به بعد می‌توانند نمایش ببینند و اجرا کنند.
به گزارش
تا شش ، اگر از شما سوالاتی درباره خاطرات قبل از سه سالگی‌تان بپرسند، احتمالا هیچ چیز به خاطر نمی‌آورید. شاید فکر کنید دلیلش این است که شما خیلی کوچک بوده‌اید و به همین علت چیزی به یاد نمی‌آورید. درست است. بخشی از مغز ما به نام هیپوکامپ که مسئول سیستم حافظه است، تا قبل از 3 سالگی، هنوز به رشد کافی نرسیده است. بنابراین ما اغلب نمی‌توانیم خاطرات قبل از سه سالگی را به یاد بیاوریم.
البته دو نوع حافظه بلند و کوتاه مدت در مغز ما وجود دارد. ما از حافظه کوتاه مدت برای بسیاری از کارهای ساده و روزمره استفاده می‌کنیم. مثلا در یک بازی به خاطر می‌سپاریم که در کدام گروه قرار داریم و رنگ گروه ما آبی است.
البته این موارد می‌توانند با انتخاب ما، وارد حافظه بلند مدت‌مان شوند. پس کودک برای اینکه بخواهد در یک گروه، بازی کند و یا نقشی را بر عهده داشته باشید، به سیستم حافظه نیاز دارد تا بتواند قصه و نقش خود را به خاطر بسپارد. علاوه‌براین ذهن کودک بایستی توانایی دنبال کردن یک داستان را داشته باشد. این توانایی‌ها از سه سالگی به بعد به تدریج در کودکان به وجود می‌آیند.
نمایش‌بازی کم‌هزینه‌ترین بازی است!
شما به راحتی می‌توانید در خانه، حیاط یا در طبیعت، وسایل نمایش‌بازی را فراهم کنید. برای نمایش‌بازی کودکان نیازی به هیچ وسیله‌ی گران قیمت و غیرقابل دسترسی نیست. یک صندلی می‌تواند نقش یک ساختمان را بر عهده بگیرد و یک تکه مقوایی یا پلاستیکی می‌تواند به عنوان تلفن استفاده شود.
بچه‌ها پس از سه سالگی می‌توانند از یک وسیله ساده به عنوان چیز دیگری استفاده کنند و وانمود کنند که مثلا در جنگل هستند و مانند یکی از حیوانات جنگلی نقش بازی کنند. شما هر داستانی را که بخواهید می‌توانید برای کودک خود روایت کنید و از او بخواهید فضای قصه را در ذهن خود تصور کند.
نمایش‌بازی مفیدترین بازی است!
از یک تکه مقوا به جای اسکناس استفاده می‌کنند و یا از یک بشقاب پلاستیکی به عنوان فرمان ماشین بهرمند می‌شوند. به همین ترتیب کودکان می‌توانند در کنار لبه‌های فرش اتاق، تصور کنند که در کنار لبه ساحل دریا هستند و منتظر رسیدن یک کشتی.این کار مفید است زیرا موجب پرورش تخیل‌پردازی در ذهن کودک ما می‌شود.
کودکان مشتاق قصه و بازی و موسیقی هستند اما باید بدانیم چگونه آنها را هدایت کنیم و چه زمان در کار آنها مداخله‌ای نکنیم و آنها را به حال خود بگذاریم. وقتی بچه‌ها از یک وسیله به جای چیز دیگری استفاده می‌کنند، در حقیقت با تخیل‌پردازی خود به این کار می‌پردازند.
آنها در تخیلات‌شان، می‌توانند در قالب یک گروه حتی دو نفره، نمایش‌بازی کنند و به جای مابقی بازیگران، از عروسک‌ها یا اشیا استفاده کنند. برای شروع می‌توانید از قصه‌های خیلی ساده استفاده کنید. مثلا قصه‌هایی که کودکان به صورت بداهه می‌سازند. با کمی جست‌وجو به انبوهی از قصه‌های قدیمی و جدید برای کودکان دست می‌یابید که برای کار نمایش کودکان جذاب و کاربردی هستند.
مهرنوش خالقی
