بررسی موبه‌موی صحنه جنایت تروریست‌های اجاره‌ای در چابهار/ تحلیل بیانیه گروهک تروریستی جیش‌الظلم پس از یک‌شب خونین

سرویس سیاست مشرق- حمله تروریستی گروهک موسوم به جیش الظلم به برخی مقرهای نظامی در چابهار و راسک با مقاومت نیروهای جان‌برکف امنیت ناکام ماند، فعال شدن تروریست‌ها در چند نقطه مختلف در منطقه خبر از تحولاتی خاص در آینده دارد. پیش‌ازاین گروهک تروریستی احرارالاشام در سوریه فعال‌شده و در نقش پیاده‌نظام صهیونیست‌ها ظاهرشده است، یگان‌های این گروهک تروریستی از اسفندماه سال قبل تحرکاتی را آغاز کرده و در مناطق مختلفی چون استان ادلب، حومه لاذقیه و قوس شمالی دمشق با ارتش سوریه درگیر شده است.

شاخه دوم تحرک گروهکی در ترکیه روی‌داده و پس از انتخابات شوراهای شهر در این کشور گروهک‌های مسلح کردی دو شهر را به محل تردد خود تبدیل کرده‌اند، آخرین شاخه تحرکات تروریست‌ها نیز مربوط به گروهک تروریستی جیش الظلم است که در یک مانور کور شبانه در شهر برای ساعاتی ناامنی ایجاد کرد.

تحرکات این سه‌شاخه در سه کشور مجزا از هم حکایت از آن دارد که بازگشت دوباره تروریست‌ها به صحنه اتفاقی نبوده و برخی کشورهای ذی‌نفع در تلاش هستند تا با راه‌اندازی دوباره ماشین ناامنی و ترور گسل‌های سیاسی و امنیتی را در منطقه به حرت درآورند، در این صحنه نقش آمریکایی‌ها، رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای نزدیک در ایجاد تحولات روشن بوده و هرکدام انگیزه‌های خاص دارند.

تروریست‌های جیش‌الظلم را چه گروهی هدایت می‌کند؟ / شباهت‌های حملات مثلث تروریستی

نکته جالب‌توجه در بررسی صحنه حمله تروریستی جیش‌الظلم آن است که سه‌شاخه گروهکی هم‌زمان با تنش‌ها در منطقه فعال‌شده و شباهت نوع رفتار آن‌ها درصحنه جرم مشابه یکدیگر است، به عبارتی مدل رفتاری جیش‌الظلم در چابهار و راسک مشابه عملیات تروریستی در سوریه داشته و هر دو شباهت با گروهک‌های کردی در ترکیه و حتی عملیات تروریستی در روسیه دارند. این مدل رفتاری نشان می‌دهد که تروریست‌ها در سه بخش قومیتی، گروهکی و مرزی باهم هماهنگ شده‌اند.

چنین ورود علنی و هماهنگ از سوی تروریست‌ها به‌خوبی نشان می‌دهد که این گروهک‌ها چیزی جز آلت دست سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه نبوده و به‌صورت هدفمند اجاره‌شده و برای اجرای نقشه‌های خونین کوک شده‌اند، به طبع بر هم زدن این هماهنگی نیازمند ارتباط مستمر میان کشورهای منطقه داشته تا خط ارتباطی سرپل ترور با عاملین جنایت قطع‌شده و برخورد با آن‌ها آسان‌تر شود.

اما در میان تمامی این گروهک‌های تروریستی رفتار گروهک جیش‌العدل برای ایران اهمیت بیشتری دارد، در یک دهه گذشته علی‌رغم وجود برخی توافقات امنیتی بین دو کشور و تعاملات و ارتباطات و گفتگوهای امنیتی بین مقامات ارشد امنیتی محلی در ایالت بلوچستان و مقامات امنیتی و انتظامی در استان سیستان و بلوچستان و همچنین وجود توافق‌های صورت گرفته در کمیسیون‌های امنیتی و مرزی دو کشور که در سطوح مقامات امنیتی دو کشور برگزارشده است که مصوباتی ازجمله انجام اقدام مشترک و همچنین بازگشایی دفاتر تبادل اطلاعات در شهرهای مرزی دو کشور را در پی داشته است، متأسفانه هیچ‌یک از مصوبات تاکنون، شکل عملیاتی به خود نگرفته است.

این گروهک از زمان شکل‌گیری نطفه اولیه تا امروز، راهبردهای خود را روی کسب رضایت کارفرمایان مختلف خود گذاشته است، سرکردگان این گروهک عمدتاً پشتیبانی خود که عمدتاً آمریکا، انگلیس و برخی کشورهای عربی و حتی همسایگان گرفته‌اند.

مدل رفتاری این گروهک درگذشته آن بوده که هرازگاهی به چند پاسگاه و پایگاه‌های مرزی ایران حمله مکرده و یا از داخل خاک پاکستان، پاسگاه‌ها و بُرجک‌های مرزی ایران را مورد حملات سلاح‌های نیمه سنگین قرار می‌دهد.

شرح جنایت تروریست‌ها در کمتر از 10 سال!

برآوردهای آماری نشان می‌دهد که تا قبل از عملیات خونین چابهار این گروهک به پشتیانی اطلاعاتی سرویس‌های فرا منطقه‌ای، حداقل 25 حمله تروریستی علیه پاسگاه‌های مرزی ایران انجام‌شده است که در جریان این حملات، دهها تن از نیروهای انتظامی و نظامی در مرزهای سیستان و بلوچستان به شهادت رسیده‌اند.

اولین شرارت جیش‌العدل پس از بازسازی دوباره مربوط به سوم آبان 92 علیه نیروهای مرزبانی در منطقه سراوان بود که طی این اقدام تروریستی 14 نفر از نیروهای انتظامی مرزبانی به شهادت رسیدند.

پس‌ازآن در بهمن‌ماه همان سال، این گروهک با حمله به پاسگاه مرزی در منطقه جکیگور اقدام به ربایش پنج‌تن از مرزبانان ایرانی کرد که در این میان، گروهبان یکم جمشید دانایی‌فر پس از 36 روز اسارت در چهارم فروردین 93 توسط گروهک جیش العدل وابسته به القاعده، به شهادت رسید، انتشار خبر شهادت وی در حالی بود که تنها بیست روز از به دنیا آمدن فرزندش گذشته بود که‌موجی از واکنش‌ها را در میان مردم ایران برانگیخت؛ اما خوشبختانه چند روز پس‌ازاین حادثه تلخ، چهار مرزبان دیگر آزاد و به ایران منتقل شدند.

این گروهک سال 94 را نیز با طراحی یک شرارت جدید آغاز کرده و با استفاده از خلأ مرزی میان ایران و پاکستان دست به یک حمله جدید زده که طی آن هشت تن از مرزبانان به شهادت رسیدند در این حادثه، نیروهای مرزبانی نیروی انتظامی در محدوده منطقه نگور حدفاصل میل مرزی 239 پایین‌تر از جکیگور در جنوب استان سیستان و بلوچستان، در حین گشت زنی متوجه ورود عواملی از نیروهای تروریستی و اشرار شدند که از طریق مرز پاکستان، وارد کشور شده بودند و با آن‌ها درگیر می‌شوند. در این درگیری، تلفاتی متوجه گروه‌های تروریستی می‌شود اما هشت نفر از نیروهای مرزبانی کشورمان، به شهادت می‌رسند.

حمله گروهک تروریستی جیش العدل به 11 مرزبان ایرانی در مرز میرجاوه در اردیبهشت 96، حادثه تلخ دیگری بود که در آن، هر همه این افراد به شهادت رسیدند... گروهک جیش العدل در 5 آذر 95 اعلام کرد که با حمله به یک بالگرد متعلق به جمهوری اسلامی ایران در شهرستان سراوان، باعث سرنگونی آن شده است. جیش العدل همچنین در بهمن‌ماه 95، پنج مرزبان ایرانی را در نزدیکی مرز پاکستان ربود.

اعضای این گروهک در 17 فروردین 96 در منطقه نگور حدفاصل میل مرزی 239 پایین‌تر از جکیگور، از داخل پاکستان، وارد مرزهای ایران شده و 8 نفر از نیروهای مرزبانی ایران را شهید کرده و به خاک پاکستان بازگشتند.

اعضای این گروه در تاریخ چهارشنبه 16 اردیبهشت 96 با شلیک از داخل خاک پاکستان، 10 مرزبان ایرانی از گروهان چاهندو (هنگ مرزی میرجاوه) را که در پاسگاه میل 100 مستقر بودند شهید کردند. در تاریخ سه‌شنبه 24 مهر 97، افراد این گروه از داخل خاک پاکستان به منطقه (لولکدان) در بخش ریگ ملک در 50 کیلومتری شهر میرجاوه در استان سیستان و بلوچستان نفوذ کرده و 14 نفر از افراد مسلح مرزبان را در این منطقه به اسارت گرفتند و به خاک پاکستان بازگشتند.

9 بهمن 97، انفجار 2 بمب صوتی باعث مجروح شدن 4 نفر در زاهدان شد که گروهک تروریستی جیش العدل وابسته به القاعده مسئولیت این حادثه را بر عهده گرفت. این گروه در 13 بهمن 97 نیز به مراسم صبحگاه سپاه در نیک شهر حمله کرد که در جریان این حمله درمجموع 2 نفر شهید و 5 نفر زخمی شدند.

جنایت دیگر گروهک تروریستی باعث شهادت 27 نفر از کارکنان سپاه و زخمی شدن 12 نفر دیگر از آنان در جاده خاش- زاهدان بود.

حمله کلانتری 16 در شهر زاهدان در سال 1401، حمله به ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در راسک، حملات متعدد در شهرهای ایرانشهر، سراوان و ... که باعث به شهادت رسیدن دهها نفر از کارکنان نیروهای انتظامی و نظامی شده‌اند که تنها بخشی از اقدام‌های تروریستی گروهک جیش العدل بوده است.

نکته قابل‌توجه در تمامی این حوادث این گروهک تروریستی در خاک کشور پاکستان فعالیت آزادانه داشته و هر بار به خود اجازه تجاوز به مرز جمهوری اسلامی ایران را داده است و اعضای این گروهک بعد از هر درگیری و شرارت، دوباره به خاک پاکستان متواری می‌شوند.

این رفت‌وآمدهای گاه‌وبیگاه نشان می‌دهد که کشور همسایه در کنترل تروریست‌ها از خود اراده‌ای نشان نداده و باوجود تفاهم‌نامه‌های مشترک مرزی میان ایران و پاکستان، تاکنون اقدام قابل‌توجهی از سوی پاکستان برای جلوگیری از فعالیت این گروهک تروریستی، مشاهده نشده است.

مشت تروریست‌ها در چابهار باز شد!

پیش‌ازاین و پس از اغتشاشات پاییزی در سال 1401 گروهک تروریستی جیش‌العدل در بیانیه‌های مختلف خود را عامل قومی و بلوچی معرفی کرده و سعی داشت در عناصر آشوب برای خود جاپایی بگذارد، این گروهک باوجود داشتن کارنامه سیاهی از شرارت و خشونت پس از اغتشاشات تغییر وضعیت داده و با همگون سازی خاص سعی در ایجاد تفاهم اجتماعی با مردم مظلوم و فهیم سیستان و بلوچستان داشت، اما انتشار اطلاعیه‌ای از جانب این گروهک پس از جنایت در چابهار به‌خوبی دست آن‌ها را باز کرد.

این گروهک تروریستی در اطلاعیه خود نوشته است که مخالف توسعه بندر چابهار بوده و یکی از دلایل اصلی حمله خود را این موضوع اعلام کرده است، این بیان مسئله نشان داد که این گروهک تروریستی برخلاف ظاهرسازی‌های انجام‌شده پس از ماجرای 8 مهر در زاهدان نه‌تنها تغییر جهت نداده بلکه عاملیت مزدوری خود را چند مرحله بالاتر حفظ کرده است.

راه‌اندازی بندر چابهار به‌عنوان یکی از هاب‌های مهم ترانزیتی منطقه و تبدیل آنجا به‌عنوان گذرگاه مادر مخالفانی مهم در میان کشورهای منطقه و حتی پیرامون آن دارد و حالا عملیات تروریست‌ها نشان داد که پشت پرده ماجرا چیزی فراتر از مطالبات قومی بوده است!

تروریست‌های جیش‌الظلم با حمله به مناطق نظامی و چند ساختمان غیرنظامی مشت خود را بازکرده و نشان دادند در این عملیات بیش از یک کارفرما داشته‌اند، این گروهک جنایتکار از سویی برای اجرای عملیات خونین با صهیونیست‌ها هم‌پیمان شده تا طرح مشغول سازی امنیتی علیه ایران را پیش ببرند و از آن‌سو همگام با سرویس‌های اطلاعاتی چون سازمان سیا و دولت پاکستان شده تا طرح توسعه چابهار- مکران را در هاله‌ای از ابهام برده و سرمایه‌گذاری در آن منطقه را فاقد ارزش کنند.

اهمیت بندر چابهار به‌عنوان دروازه تجارت به کشورهای عضو IORA، افغانستان، CIS و آسیای میانه و از طرف دیگر نزدیکی این بندر به بنادر حوزه دریای عمان و اقیانوس هند از منظر تجارت دریایی، خشکی و امنیتی، بهترین مسیر ترانزیتی به کشورهای این منطقه محسوب می‌شود.

این برتری استراتژیک برای ایران مخالفانی چون دولت پاکستان داشته و آن‌ها با ایجاد بدیلی چون بندر گوادر سعی در ایجاد مانع برای طرح توسعه منطقه دارند، به نظر می‌رسد که در عملیات چابهار و راسک برخی سرویس‌های منطقه از تنش‌های موجود سوی استفاده کرده و با تحریک تروریست‌ها معادلات را سردرگم کرده‌اند، از سویی باز شدن قفل ترانزیتی چابهار مسیر آسیای میانه را به جنوب بازکرده و این موضوع برای کشورهایی چون آمریکا خطرناک خواهد بود.

علائم موجود درصحنه جنایت در چابهار نشان می‌دهد که ارسال تروریست‌ها به داخل خاک ایران نه با هدایت یک سرویس خاص امنیتی بلکه با چند عمال و انگیزه‌های متفاوت شکل‌گرفته است، صهیونیست‌ها باهدف مشغول سازی؛ آمریکایی‌ها باهدف کاهش هژمونیک ایران و دولت پاکستان باانگیزه شکل نگرفتن هاب ترانزیتی هرکدام به‌نوعی در این اقدامات نقش خاص خود را بازی کرده و یکی با دادن تسلیحات و آموزش، دیگری با ارائه گرای اطلاعاتی و درنهایت آخرین آن‌ها با تسهیل خانه‌های امن رد بیرون مرز به این گروهک جنایتکار سعی در اعمال بازی خودروی میز دارند.

در شرایطی که دشمن‌روی این منطقه استراتژیک انگشت گذاشته است جا دارد که دولت با یک تصمیم مصمم با تکمیل و ساخت شبکه ریلی از چابهار تا زاهدان و اتصال به شبکه سراسری راه‌آهن و امکان اتصال چابهار به شبکه ریلی کریدور بین‌المللی شمال-جنوب به اتمام پروژه سرعت بخشیده تا کشور از فرصت‌ها و مواهب آن در دوران تحریمی به‌خوبی بهره‌برداری کند.

البته می‌توان در این مسیر با ظرافت‌های خاص سیاسی و اقتصادی دولت پاکستان را نیز بااتصال بندر گوادر (با ظرفیت نهایی 450 میلیون تن در سال) به این مسیر علاوه بر ایجاد مشارکت در طرح‌های همسایگی، فرصت‌های تخاصم مخفیانه را نیز کم کرده و فرضیه‌های موجود را کم‌رنگ کرد.

در صورت جدیت یافتن برقراری کریدور قرقیزستان-تاجیکستان-افغانستان-ایران (KTAI)، در چارچوب سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو) بندر چابهار می‌تواند با منطقه آسیای مرکزی و سازمان همکاری شانگهای و اتحادیه اقتصادی اوراسیا همکاری‌های اقتصادی داشته باشد و به‌عنوان کریدوری ریلی و جاده‌ای به ایفای نقش بپردازد، بی‌تردید توسعه عملی بندر چابهار فرصت‌های رشد تروریسم در منطقه را نیز کمتر خواهد کرد و رابطه تناسبی میان طرفین و ذی‌نفعان ایجاد می‌کند، این بازی هوشمندانه نیاز به‌سرعت عمل بیشتر دارد!