از سوی دیگر بخش اعظم درباریان در بخش خصوصی فعالیت می کردند.حمایت مالی دربار، شاه را قادر می ساخت تا از راه پرداخت حقوق و مزایای هنگفت و فراهم ساختن مشاغل بی درد سر و پر در آمد، تلاش ها و خدمات پیروان و پشتیبانان خود را تلافی کند.
دارایی های دربار از چهار منبع عمده به دست می آمد: منبع اصلی آن، زمین های کشاورزی تصرف شده در زمان رضا شاه بود. قسمت عمده این زمین ها با توسل به کشت مکانیزه پس از اصلاحات ارضی هم چنان در دست دربار باقی ماند.
دومین منبع ثروت دربار، نفت بود.بنا به نوشته یک اقتصاد دان غربی در سال های پایانی عمر رژیم، پول های هنگفتی به طور مستقیم از محل در آمدهای نفتی به حساب های مخفی اعضای خاندان سلطنتی در بانک های خارجی منتقل شده است.
تجارت، سومین منبع در آمد دربار بود.اعضای خاندان سلطنتی مبالغ هنگفتی را با شرایط مناسب از بانک های دولتی وام گرفتند و در حوزه های گسترده تجاری و صنعتی سرمایه گذاری کردند.
آخرین منبع ثروت دربار، بنیاد پهلوی بود.بنا به گفته بانک داران غربی این بنیاد سالانه بیش از 40 میلیون دلار کمک مالی دریافت می کرد و به منزله خزانه مالیاتی مطمئن بخشی از املاک و دارایی های خانواده پهلوی بود.به نوشته نیویورک تایمز این بنیاد خیریه در سه راه مورد استفاده قرار می گرفت، منبع مالی برای خانواده سلطنتی، وسیله ای برای نفوذ در بخش های کلیدی اقتصادی و راهی برای پاداش دادن به پشتیبانان رژیم. (1)
پی نوشت:
1.آبراهامیان، پیشین، صص 537 و 538 و مجموعه اسناد لانه جاسوسی، از ظهور تا سقوط، ج 1، صص 140- 15.
