پرده اندوهبار کربلا از حسام الدین خوسفی قهستانی

ای قاصد خجسته! پیامی ز ما ببر 
و آن گه جواب از آن لب شکَّر سخن بیار 

برخوابگاه سیّد یثربْ حرم، خرام 
و آن گه به تحفه، بوی اویس قَرن بیار 

بر مرقد امیر نجف بگذر ای نسیم! 
ز آن آستانه، سرمه چشم پَرن بیار 

از خاک کربلا ـ که بلا بر بلاست آن 
تسکین درد و داغ دلِ پر حَزن بیار 

از خون حلق تشنه اولاد مصطفی 
بوی گلاب و، رنگ عقیق یمن بیار 

از عارض و قد و رخ گلگونه حسین 
رنگ عبیر و لاله و سرو و سمن بیار 

از نزهت شمامه و عطر عمامه اش 
بوی بنفشه و سمن و یاسمن بیار 

ما منّت ریاض و ریاحین، نمی کشیم 
گردی ز خاک روضه او، بی منَن بیار 

آن سر، که بر سران جهان سر به سر، سرست 
باز آن سرِ بریده به سوی بدن بیار 

دجّالیان، به فتنه و غوغا برآمدند 
مهد جلال مهدیِ دشمن فکن بیار**زیرنویس=دیوان محمّد بن حسام خوسفی، ص 232 تا 234.@.