این توپ‌های یخی مرموز در منطقه‌ی دورافتاده‌ای از کهکشان راه شیری شناسایی شده‌اند و شباهتی به آنچه تاکنون مشاهده شده ندارند. این اجرام عجیب در بخش یکسانی از آسمان ظاهر می‌شوند، اما 13000 سال نوری از هم فاصله دارند و ارتباطی با هم ندارند. این اجرام نخستین بار سال 2021 در داده‌های جمع‌آوری‌شده بین سال‌های 2006 تا 2011 توسط تلسکوپ فضایی آکاری (AKARI) ژاپن شناسایی شدند.
به گزارش فرادید، حالا مشاهدات جدید معمای این اجرام فیروزه‌ای را پیچیده‌تر کرده است. احتمال دارد این اجرام ابرهایی متراکم از گاز یا نوعی ستاره باشند که تاکنون دیده نشده، اما ظاهر عجیب یخی و فاصله‌ی آن‌ها از مناطقی که معمولاً ستاره‌ها در آن‌ها شکل می‌گیرند، نشان می‌دهد آن‌ها با فیزیک شناخته‌شده قابل‌توضیح نیستند.
مشاهدات مادون‌قرمز قبلی نشان داد هر دو جسم ویژگی‌های جذب یخ و گردوغبار دارند که بیشتر در اجرام ستاره‌ای جوان یا ستارگان پس‌زمینه‌ای پشت ابرهای متراکم، مشاهده می‌شود. بااین‌حال، این اجرام نه در مناطق شناخته‌شده تشکیل ستاره و نه در ابرهای متراکم شناخته‌شده قرار دارند. در نتیجه ممکن است آن‌ها نوعی ناشناخته از اجرام یخی بسیار خاص و ناشناخته باشند.
ستاره‌ها طی ده‌ها میلیون سال شکل می‌گیرند. ابتدا از ابرهای غلیظ و آشفته‌ای از گردوغبار و گاز شروع می‌شوند، سپس به پیش‌ستاره‌های کم‌نور تبدیل می‌شوند و در نهایت به گوی‌های عظیم پلاسما با نیروی همجوشی مانند خورشید ما تبدیل می‌گردند.
بااین‌حال، این توپ‌های آبی عجیب از این مناطق تشکیل ستاره جدا هستند. این دو جسم به ترتیب در فاصله‌های 30332 و 43704 سال نوری از خورشید قرار دارند و وسعت هر یک از آن‌ها تا 10 برابر اندازه منظومه شمسی است.
شاید این اندازه بزرگ به نظر برسد، اما در قیاس با اندازه ابرهای گازی دیگر که می‌توانند چندین برابر کل کهکشان راه شیری امتداد یابند، کوچک است.
خوانش‌های مادون‌قرمز نشان می‌دهد گاز اطراف این اجرام بیشتر از دی‌اکسید سیلیکون و مقداری مونوکسید کربن تشکیل شده؛ نسبتی که معمولاً اطراف ستاره‌های جوان مشاهده می‌شود. اما با توجه به اندازه کوچک و طبیعت یخی این اجرام، بعید است ستاره باشند.
پژوهشگران برای بررسی بیشتر این معما، نیازمند استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب هستند تا با دید مادون‌قرمز حساس آن، نگاه دقیق‌تری به این اجرام بیندازند.
