بسم الله الرحمن الرحیم
بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی برادران و خواهران عزیز! خیلی خوش آمدید. من اولاً خدای متعال را سپاسگزاری می کنم به خاطر توفیقاتی که برای اداره ی شهر تهران در مجموعه ی شورای اسلامی شهر و شهرداری به شماها ارزانی شده است. هر لطفی که خدای متعال به شما بکند و توفیقی که به شما بدهد، همه ی ما باید شکرگزار آن باشیم. از این هم که بحمداللَّه محور کار در شهرداری، خدمت به مردم قرار گرفته و انسان حضور خدمت رسانی را در شهرداری حس می کند، خدای متعال را شاکر و سپاسگزارم.
یکی از بزرگترین چیزهایی که کام مردم را شیرین می کند، این است که ببینند، حس کنند و بیایند که مسؤولانِ امور آنها در پی خدمت صادقانه و پیگیرانه و عالمانه به آنها هستند؛ خود همین، مردم را خوشحال می کند. گاهی گفته می شود باید مردم را شاد و افسردگان را از افسردگی خارج کرد؛ این حرف درستی است. اگر کسانی به معنای حقیقی کلمه دنبال این موضوع هستند، راهش همین است؛ به مردم نشان دهند که در پی کار صادقانه و پیگیرانه و عالمانه هستند؛ این بیش از همه چیز فضا را شادمانه خواهد کرد.
شما هم خوب عمل کرده اید. من، هم از شورای اسلامی شهر تهران به خاطر کارهایی که کرده اند، جدّیتی که به خرج داده اند، شهردار خوبی که انتخاب کرده اند، اهتمامی که به کارها دارند و دنباله گیری یی که از کارها می کنند - مضمون همین گزارشی که آقای مهندس چمران دادند و قبلاً هم من اطلاع داشتم و شنیده ام - صمیمانه تشکر می کنم؛ و هم از آقای دکتر احمدی نژاد و همکارانشان به خاطر کار مخلصانه یی که دارند انجام می دهند، تشکر می کنم.
شما هنوز خیلی کار در پیش دارید. آنچه انجام شده، ارزشمند است؛ اما نسبت به آنچه باید انجام شود، کم است؛ لیکن همین مقداری که انجام داده اید، حقیقتاً برای مردم و مسؤولانِ منصف جای شکرگزاری است. کارهای خوب و اقدامات مفیدی صورت گرفته است. انسان رایحه ی طیبه ی احساس خدمت را استشمام می کند؛ می بیند که در مدیریت خدمت به مردم، احساس اخلاص برای خدا وجود دارد؛ این چیز خیلی باارزشی است؛ بخصوص در شهرداری که با مردم سر و کار دارد. سازمانهایی که سروکارشان با مردم بیشتر است، باید روح خدمتگزاری و اخلاص را بیشتر از جاهای دیگر داشته باشند.
اولین نکته یی که می خواهم به همه ی شما توصیه کنم، این است که در این راه ثابت قدم باشید و آن را ادامه دهید. شروع، چیز مبارکی است؛ اما کافی نیست. «انّ الّذین قالوا ربّنا اللَّه ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة». وقتی استقامت ورزیدید، در راهی پای فشردید و آن را استمرار دادید، ارزش آن مضاعف می شود. به شروعِ خوب اکتفا نکنید؛ بنا را بگذارید بر ادامه ی راه، همراه با دقت و ملاحظه و مراعات همه ی شرایطی که برای ادامه ی این راه لازم است. بنابراین راه خدمت رسانی و اهتمام به آن را ادامه دهید.
توصیه ی بعدی - که خود شما هم آن را ذکر کردید - این است که از هیچ چیز نترسید و به خدا توکل کنید. بدانید که اگر برای خدا کار کردید، خدا به شما کمک خواهد کرد. «من کان للَّه کان اللَّه له»؛ هرکس برای خدا باشد، خدا برای اوست. قوانین و نوامیس طبیعت در خدمت او حرکت می کند و مثمر ثمر می شود. هر کس راه نیک را برای خدا انتخاب کند، خدای متعال ادامه ی این راه را تا وقتی که او همت و اراده دارد، برای او هموار خواهد کرد؛ یعنی هر قدمی بردارید، قدم بعدی برای شما مفتوح خواهد شد و همین طور که پیش بروید، خدای متعال گشایشهای پی درپی را برای شما به وجود خواهد آورد. به خدا توکل کنید، از هیچ چیز نترسید و ملاحظه ی تهدیدها و اخمها را نکنید. البته این به معنای آن نیست که از دشمنی ها غفلت کنید؛ نه، غفلت هم نکنید. واقعاً اژدهای هفت سرِ فساد مالی چیزی نیست که به این آسانیها بشود آن را ریشه کن کرد. آنچه من دریافته ام، این است.
گفت اژدهاست او کی خفته است
از پی بی آلتی افسرده است
تصور نکنید کسانی که از مصادره ی زمینهای ملی و از قانون شکنی به سرمایه های بی حساب دست یافته اند و جریانهای مالی را با ویژه خواری های خود به سمت جیبهاشان سرازیر کرده اند، الان که شما سر کار آمده اید، آرام بنشینند و دست از پا خطا نکنند؛ نخیر، اینها توطئه خواهند کرد؛ از نقاط ضعف استفاده خواهند کرد؛ نقاط ضعفی خواهند آفرید تا از آنها استفاده کنند؛ باید مراقب اینها باشید.
پس، هم به خدا توکل کنید و هم مراقب کسانی باشید که از صحت عمل شما ضربه می بینند. هر مسؤولی اگر صحت عمل داشته باشد، یک عده سودخوارِ مفسدِ فاسد قطعاً ضربه خواهند دید. آنها هم ضعیف نیستند و به حسب عادی امکاناتی در اختیار دارند؛ مراقب ضربات آنها باشید. البته همان طور که گفتم، میدان، میدان مبارزه است. در میدان مبارزه، انسان در انتظار این است که دشمن به او ضربه بزند و حمله کند؛ اما به خدا توکل می کند و همه ی قدرت و علم و هوشمندی و عقل خود را به کار می گیرد و پیش می رود. «واذا دخلتموه فانّکم غالبون»؛ حضرت موسی به بنی اسرائیل گفت شما بروید وارد شوید؛ همین قدر که وارد شدید و پشت به میدان نکردید، غلبه با شماست. پس مهم این است که پشت به میدان نکنید و میدان را حفظ و کار را دنبال کنید؛ خدای متعال هم به شما کمک خواهد کرد.
توصیه ی دیگر من این است: همکاری یی که بحمداللَّه الان بین اعضای شورای شهر و همچنین بین شورای شهر و شهردار وجود دارد، با همه ی نیرو حفظ کنید. شهردار توجه داشته باشد که شورای شهر ریشه ی اوست؛ شورای شهر هم مدیری را که انتخاب کرده، با همه ی وجود تقویت کند. با هم باشید. شورای شهر، شهردار را تقویت کند؛ چون سربازی است که او را به وسط میدان فرستاده است؛ بنابراین باید پشت جبهه ی او را به طور کامل داشته باشد. آن سرباز هم خود را از ریشه و اصل و پایه ی خود منقطع نداند؛ متصل به آن جا و منبعث از آن جا بداند. این، مجموعه ی واحد مدیریت شهری است. البته در سازمان اداری جمهوری اسلامی برای شورای شهر قیمی معین نشده است؛ چون منتخب مردم است و شهردار را هم انتخاب می کند و کارها را با همین روشهای درست و شیوه های سالم، پیش بینی و برنامه ریزی می کند و سپس انجام می دهد.
هم آقای مهندس چمران و هم آقای احمدی نژاد اشاره کردند که در کارها از شیوه های علمی استفاده می شود؛ این بسیار ضروری و لازم است؛ من هم روی این موضوع تکیه می کنم. از علم و فکر و برنامه و اشخاص عالم استفاده کنید. هرچه می توانید، عقول صاحبان عقل را بر عقل خودتان بیفزایید و ذخیره ی عقلانی خود را تقویت کنید تا بتوانید کارها را انجام دهید.
تهران مسائل و مشکلات زیادی دارد که در بلندمدت حل خواهد شد؛ منتها شما باید این مشکلات را بشناسید. حاشیه نشینی های تهران، توسعه ی بی حد و حصر تهران، مسائل داخل تهران، معماری نامتجانس و ناهماهنگ تهران، و اختلاف فاحش بین محلات تهران مسائل بسیار مهمی است؛ اینها را باید بشناسید. مشکلاتی که ممکن است از آنها نقطه ی ضعف پدید بیاید، شناسایی کنید. خطرها را پیش بینی و برای مقابله ی با آنها برنامه ریزی کنید. خود را آماده و مجهز نگه دارید.
بخش دیگر مربوط به مسائل فرهنگی و اجتماعی تهران است. کار شهرداری فقط ساخت وساز نیست. خوشبختانه در زمینه ی مسائل فرهنگی هم شما در گزارش خود مواردی را ذکر کردید. مسائل فرهنگی و اجتماعی شهر بسیار مهم است. سعی کنید روح دیانت و اخلاق اسلامی را در فضای شهر تهران ساری و جاری کنید؛ این کاری است ممکن و گره گشای بسیاری از مشکلات است. خیلی از مشکلات ما ناشی از دور شدن از فضایل اخلاقی است. هرچه از فضایل اخلاقی فاصله بگیریم، مشکلات و گره های زندگی پیچیده تر و بیشتر خواهد شد. باید خود را به اخلاق اسلامی و ملکات فاضله ی اسلامی نزدیک کنیم؛ و این در محیطهای فرهنگی شهرداری کاملاً امکانپذیر است؛ در کیفیت اداره ی بوستانهای شهری که ظاهر فرهنگی هم ندارد - محیطی است برای این که مردم بیایند از آنها استفاده کنند - امکانپذیر است؛ در فرهنگسراها و در نوع کارهایی که شهرداری در تهران می کند - نصب تابلوها، تبلیغات، رفت و آمدها، ترافیک و همه ی چیزهای دیگر از این قبیل - امکانپذیر است. شما می توانید با همه ی این وسایل، اخلاق فاضله را در مردم گسترش دهید. نیت را این قرار دهید، برنامه ریزی را بر اساس این بگذارید؛ خدای متعال هم کمک و الهام خواهد کرد تا بتوانید راه های صحیح را در این مورد پیدا کنید و پیش بروید.
در داخل تشکیلات شهرداری با فساد مماشات نکنید؛ چه فسادی که مربوط به بیرون شهرداری است و می خواهد از ابزار شهرداری استفاده کند، چه فسادی که خدای نکرده در درون هسته یی از هسته های شهرداری رخنه کرده باشد و در آن جا بخواهد گسترش پیدا کند و فضا و محیط امنی برای خود درست کند. هرگونه مماشات با فساد و میدان دادن به آن، زیر پای خود شما را خالی و امکان ادامه ی کار را برای شما دشوار خواهد کرد. نگذارید در هیچ جای شهرداری فساد رخنه کند. البته کار دشواری است. شهرداری جایی است که با پول، با مردم، با مراجعان و با کسانی که حاضرند برای بعضی از مقاصد خود ولخرجی کنند، انسان مواجه می شود؛ این طور جاها خیلی باید مراقب بود. این جاست که تقوای الهی به درد می خورد. تقوا زرهی است که اگر انسان آن را پوشید، تیرهای زهرآگین فساد و گناه در او کارگر نخواهد شد و او را از پا نخواهد انداخت. تقوا حصن منیع انسان است. این که این همه ما را به تقوا توصیه کرده اند، به خاطر همین است. بسیاری از خطاها و انحرافاتی که مشاهده می کنید، ریشه ی فکری ندارد؛ نه این که خیال کنید یک ایدئولوژی است که کسی را به این نحوه عمل کردن وادار می کند؛ نه،ریشه ی بسیاری از اینها در نفسانیات خود انسان است. یک جا پای انسان می لغزد و جلوگیری نمی کند؛ این لغزش ادامه پیدا می کند و انسان در صدد توجیه برمی آید و برای خودش ایدئولوژی می سازد. انسان گاهی مبنای فکری درست می کند تا خطای خود را اصلاح کند. جلوی خطاها و لغزشهای خود را از همه جا بگیریم؛ و بهتر از همه جا، اولِ کار است؛ و بهتر از اولِ کار، پیشگیری است. این، روح تقوا را در ما تقویت خواهد کرد.
امیدواریم ان شاءاللَّه خدای متعال به شما کمک کند. ما هم وظیفه داریم به شما دعا کنیم و دعا می کنیم. توصیه یی را هم که مطرح کردید، من با مسؤولان در میان می گذارم. امیدواریم با خدمات خود و با کار و تلاش صادقانه و مخلصانه یی که انجام می دهید، بتوانید ان شاءاللَّه روزبه روز بیشتر مردم را خرسند کنید. این که در را روی مردم باز می کنید تا بیایند با شماها ملاقات کنند، کار بسیار مثبت، خوب و باارزشی است؛ این را حفظ کنید. البته این کار زحمت و دردسر دارد؛ لیکن این مؤونه را بر خودتان هموار کنید و زحماتش را به جان بخرید تا ان شاءاللَّه از آثار نیک آن برخوردار شوید. از بزرگترین اجرهایی که خدای متعال نقداً به انسان می دهد، رضایت مردم است - البته اجرهای بزرگترِ بعدی به جای خود محفوظ - همین که مردم خوشحال و شادمان می شوند و از شما تشکر می کنند.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته
