غدیر در راه است، تکرار و یادآورعظمت ولایت راستین و منزلگاه عاشقان محمد«صلی الله علیه وآله » !
غدیر پل صراط بهشتیان زمین است،شاه راهی است مستقیم که بی هیچ انحرافی به خدا می رسد; چرا که محمد«صلی الله علیه وآله »فرمود: "الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا "در همان جا بود که برای آنها که بسیاردوستشان می داشت و برایشان دل می سوزاند، دو ثقل گرانبها بر جای گذاشت; دو گوهر بی نظیر و دو واسطی که مؤمن را برای رسیدن به معشوق بس بود.قرآن و عترتش «علیهم السلام ». دو یادگارارزشمند که هرکس به آنها چنگ زد وتمسک جست، بی نیاز از تمامی قدرتها شد.
و علی «علیه السلام » عیدی غدیر پیامبر برای غدیریان بود
آن روز ولایت، خلافت و وصایت علی «علیه السلام » بر صفحه تاریخ حک شد. آن روز راهنمای رحیم این امت، خسته ازبیست و سه سال رسالت، بار عظیم این امانت الهی را بر دوش پرتوان علی «علیه السلام »قرار داد. هر که در آن صحنه حضور پیداکرد، ندای "من کنت مولاه فهذا علی مولاه"محمد«صلی الله علیه وآله » را شنید و دست علی را که پرصلابت دردستان محمد به سوی آسمان بالا رفته بود نظاره کرد.
... اما چگونه شد که این حکاکی و قلم زدن الهی بر صفحه تاریخ کمرنگ گشت واصل مساله ولایت از مرحله والای انتصاب الهی به مرحله پست انتخاب عوام تنزل پیداکرد. اصلا بهتر است بگوییم خلافت الهی به امارتی زاهد مابانه تبدیل گشت; تفسیرروشنی از آیه "قالت الاعراب آمنا قل لم تومنوا ولکن قولوا اسلمنا"باید گفت آنچه که ایمان نامیده می شددر قلبهای آنها رسوخ نکرده بود، حتی فلسفه نبوت و ارزش آن را درک نکرده بودند که به وصی منتخب و جانشین بعد ازایشان نیز تن دهند. تا آن جا مقام والای اورا پایین آوردند که به مقایسه اش با معاویه پرداختند.
اگر دوازده پیشوای معصوم با آن عظمت وجودی، مظلوم واقعه سقیفه قرارگرفتند و از خلافت ظاهری محروم گشتند،تمامی افتخار انقلاب اسلامی ما در این بودکه خواستار ولایت و خلافت امام عصرشدیم و هر آنچه کردیم چیزی جز فرمان نایب بر حقش نبود. از مادیات گذشتیم چون "خمینی امام" دستور داده بود، تحریم اقتصادی را تحمل کردیم زیرا کلام "او" رادر قلب باور داشتیم که "آمریکا شیطان بزرگ است" و مصرف هر کالایش رابرداشتن گامی بسوی دوزخ دانستیم. هشت سال دفاع مقدس را با از دست دادن بهمترین عزیزانمان به جان خریدیم; زیراخرسند بودیم که نعمت ولایت امام بر سرماست و هرآنچه نعمت و فیض برماست،به خاطر وجود اوست.
آری تمامی سرور و خرسندی وسعادتمان این بود که بار دیگر "غدیر" رازنده کرده ایم و اجتماع منحرفانه "سقیفه " را برای همیشه بر هم زده ایم وولایت و خلافت را به صاحب اصلیش بازگردانده ایم که صد البته همه این جزتفضل خداوندی چیزی دیگر نبود.
پس از رحلت ناباورانه "امام" نیز روح او را در خامنه ای زنده یافتیم و دل و جان خود را در دستان او قرار دادیم و او رابرترین میراث بر غدیر دانستیم.
به راستی کدامین ارزش انقلاب والاتراز ارزش ولایت است. نکند سخن از حفظ ارزشهای انقلاب سر دهیم و از برترین آن یعنی "ولایت فقیه" غافل بمانیم!
ما نیازمند و تشنه تبیین قوانین الهی وبنای تمدنی قوی با استمداد از پیشینه اسلام و رهنمود و راهنماییهای آن جهانی هستیم و چه کسی گویاترین زبان در این عرصه از ولی عصرمان است؟
ایران اسلامی برای اسلامی ماندنش،برای مدینه فاضله شدنش نیازمند تعابیر والفاظ مدرن نیست، با همان کلام الهی برترین انسان قرن، با همان الفاظ ساده اما شیوای امام راحل «رحمه الله » به راحتی می توان ایران را کعبه آمال مستضعفان و خار چشم دشمنان قرار داد. با همان صحنه ساده وبی ریا اما عظیم و با شکوه غدیر می توان ایران را جاوید ساخت و تنها با ولای علی می توان به ظهور مهدی «عجل الله تعالی فرجه الشریف » رسید.
